Μετά από οκτώ χρόνια διασώσεων, πολιτικής των άκρων και ακόμα περισσότερων διασώσεων, η ελληνική οικονομία είναι επιτέλους έτοιμη να σταθεί μόνη της στα πόδια της. Ή, τουλάχιστον, ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία, γράφει η Washington Post.
Όπως επισημαίνει, «το καλό είναι πως η Ελλάδα πράγματι είναι έτοιμη να ολοκληρώσει το τελευταίο πρόγραμμα διάσωσής της και δεν θα χρειαστεί άλλη οικονομική βοήθεια, για την ώρα.
Το κακό, όμως, είναι πως, όπως σημειώνει και το ΔΝΤ, ακόμα και με τα χαμηλότερα επιτόκια και τις πιο μακρές περιόδους αποπληρωμής που δόθηκαν στην Ελλάδα, η χώρα εξακολουθεί να έχει υπερβολικά υψηλό χρέος, υπερβολικά χαμηλή ανάπτυξη και έναν υπερβολικά εύθραυστο ιδιωτικό τομέα, για να μπορεί να λέει για πολύ πως δεν θα χρειαστεί άλλη βοήθεια.
Το χειρότερο είναι πως η Ευρώπη ίσως πανηγυρίζει τώρα χαρακτηρίζοντάς το ένα success story, όμως η Ελλάδα υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές αποτυχίες εκτός πολέμου ή επανάστασης», εξαιρουμένων μικροκρατών όπως το Σαν Μαρίνο, : η Λιβύη, η Υεμένη, η Βενεζουέλα και η Ισημερινή Γουινέα –οι δυο πρώτες μάλιστα μαστίζονται από εμφυλίους πολέμους.
Ακόμα και η Ουκρανία, που ήταν μια από τις οικονομίες που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση του 2019 και βρίσκεται σε πόλεμο δι’ αντιπροσώπων με τη Ρωσία από το 2014, τα έχει πάει καλύτερα από την Ελλάδα σ’ αυτό το διάστημα: η οικονομία της συρρικνώθηκε «μόλις» 17,8% από το 2008, έναντι του 23,6% της Ελλάδας.
Όπως σχολιάζει η Washington Post, αυτού του είδους η οικονομική κατάρρευση είναι συνήθως σύμπτωμα μιας ευρύτερης κρατικής κατάρρευσης. Και γι’ αυτό σχεδόν ποτέ δεν συμβαίνει σε πλούσιες χώρες. Από το 1900, υπήρξαν μόνο τρεις περίοδοι κατά τις οποίες οι ευρωπαϊκές οικονομίες συρρικνώθηκαν σε μια περίοδο δέκα ετών όσο η Ελληνική από το 2008: μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά την κατάρρευση του Κομμουνισμού.
Κατά την Washington Post, ένα από τα προβλήματα που επιδείνωσαν την κατάσταση για την Ελλάδα ήταν η ένταξή της στο ευρώ, καθώς δεν είχε τη δυνατότητα να υποτιμήσει το νόμισμά της.
«Η Ελλάδα, αντί για μέτρα τόνωσης της οικονομίας της, πήρε λιτότητα –και μάλιστα πολλή. Υπό τους όρους του προγράμματος διάσωσης που ολοκληρώνεται σύντομα, η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να διατηρεί πλεονάσματα τουλάχιστον 2,2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Άλλες τέσσερις δεκαετίες λιτότητας. Δεν είναι να απορεί, λοιπόν, κανείς που η ελληνική οικονομία μπορεί να μην επιστρέψει εκεί που ήταν το 2008, μέχρι το 2030.
Αυτό είναι που η Ευρώπη αποκαλεί επιτυχία: μια οικονομία που έχει συρρικνωθεί τόσο, ώστε να μοιάζει σαν να σπαράχθηκε από τον πόλεμο.», καταλήγει το δημοσίευμα της Washington Post.
