Οι Λογιστές και ο συνδικαλισμός… Έχουν πάρει «διαζύγιο»;

Περιδιαβαίνοντας στις λογιστικές σελίδες, ιδίως σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πέραν από τα θέματα & τα ερωτήματα λογιστικής φύσης, ανακαλύπτεις και μια συνεχόμενη «γκρίνια» για τα βάρη που έχουν επωμιστεί οι Λογιστές,  αλλά και για τη γενικότερη ανικανότητα των συνδικαλιστικών μας ηγεσιών να υπερασπιστούν τα δικαιώματα μας και να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας για το κλάδο.

Για την ιστορία των βαρών που σαφώς δεν μας αναλογούν, νομίζω ότι τα είχε πει όλα σε μια παλαιότερη δήλωση του ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών  κ.Τ.Αλεξιάδης… «Έχω πει πάρα πολλές φορές ότι οι λογιστές είναι οι άμισθοι συνεργάτες του υπ.Οικονομικών διότι έχουν αναλάβει ένα πολύ βαρύ έργο μετά την μετακίνηση αρμοδιοτήτων από τις φορολογικές υπηρεσίες στα λογιστικά γραφεία. Πολλές φορές αυτές οι υπηρεσίες έχουν μετακινηθεί χωρίς να υπάρχει και η αντίστοιχη αύξηση στις αμοιβές τους…» (17/07/2016)

Ανεξάρτητα λοιπόν αν αυτή  η δήλωση, έγινε πιθανόν για να χαϊδεύσει τα αυτιά των άμισθων «υπαλλήλων» του ενώ και ο ίδιος είχε συμβάλλει από τη θέση του στη «μετακίνηση αρμοδιοτήτων», η πραγματικότητα ήταν και είναι αυτή.
Οι Λογιστές  ανέλαβαν να λειτουργήσουν τη μηχανή της επιβολής των επαχθών φορολογικών & ασφαλιστικών μνημονιακών μέτρων που η εκάστοτε πολιτική ηγεσία εφάρμοζε, αλλά και τη λογική των περιβόητων μεταρρυθμίσεων, εφαρμοζόμενων φυσικά με «ξένα κόλλυβα», αυτά των Λογιστών…
Από την λειτουργία  νέων εφαρμογών της  φορολογικής διοίκησης  έως την ενεργοποίηση καρτών e-Ticket για το δωρεάν κόμιστρο σε Ανέργους και ΑμεΑ και την έκδοση παραβόλων… Από την ηλεκτρονική πρόσληψη στο ΕΡΓΑΝΗ μέχρι τις αιτήσεις για τα κοινωνικά επιδόματα και τις ανανεώσεις των Καρτών ανεργίας του ΟΑΕΔ…
Ατελείωτος  και γνωστός σε όλους/ες ο κατάλογος των νέων «λογιστικών αρμοδιοτήτων», με τις άπειρες  χαμένες εργατοώρες, τις άπειρες εκτυπώσεις και τις αποστολές mails και τέλος με τη «δαμόκλειο σπάθη» των προθεσμιών & των προστίμων να «κρέμεται» πάνω από τα κεφάλια μας.

Και εμείς;
Πως αντιδράσαμε σε όλα αυτά; Πως αντιδρούμε σε όλα αυτά;
Πως αντιδρούμε πχ. στο «άνοιγμα της κερκόπορτας» στις ελεγκτικές εταιρείες, που εισέρχονται δια της πλαγίας οδού στο επάγγελμα μας;

Πως αντέδρασαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των Λογιστών σε όλα αυτά και κυρίως πως αντέδρασαν στην συνεχόμενη υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας και αμοιβών μας;
Απάντηση: Βασικά, με ανακοινώσεις για παρατάσεις, Σεμινάρια και ολίγον με προτάσεις για να αποκτήσουμε και εμείς «επιστημονικό» φορέα και όχι φορέα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης!!!

Και εμείς;
Που βρισκόμαστε μπροστά σε όλα αυτά;
Εξασκούμεθα με γυμναστική των δακτύλων μας πάνω στα πληκτρολόγια στα μικρά διαλείμματα που έμειναν, ανάμεσα στην  αποστολή ή στην εκτύπωση υποχρεώσεων των πελατών μας…
Ατέρμονες διαδικτυακές-κυρίως- συζητήσεις και κριτική στις πολιτικές ηγεσίες αλλά και στις αντίστοιχες συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου, για τα βάρη που μας φορτώνουν, για τη κακή ή μη λειτουργία των εφαρμογών, για την ανικανότητα των φορέων μας να κάνουν κάτι για εμάς… Χωρίς βέβαια εμάς!!!

Η εμπειρία της απραξίας, της πολιτικής σκοπιμότητας, της προσωπικής καταξίωσης των ανθρώπων που κύρια κινούν τους συνδικαλιστικούς φορείς μας, δικαιολογημένα έχουν δημιουργήσει ένα είδος άρνησης των περισσότερων να συμμετέχουν σε αυτούς.
Η λογική του «τίποτα δεν αλλάζει» και ότι πάντα «αυτοί» θα έχουν το πάνω χέρι, κυριαρχεί και μας απομονώνει…
Το αποτέλεσμα; Αφήνουμε άθελα μας πάντα «αυτοί να έχουν το πάνω χέρι», ενώ εμείς περιοριζόμαστε στο ρόλο του κριτή και του επικριτή πίσω από τα πληκτρολόγια ή στη καλύτερη αρκούμεθα στη συμμετοχή μας σε ολιγάριθμες αυθόρμητες συγκεντρώσεις σε Υπουργεία και φορείς, με μηδαμινά ή ελάχιστα αποτελέσματα, αφού η φωνή μας εξαφανίζεται στη βουή της απουσίας μας και στην αδυναμία να ορθώσουμε ένα συντονισμένο & μαζικό διεκδικητικό λόγο.

Οι Λογιστές και  συνδικαλισμός… Έχουν πάρει «διαζύγιο»!!!

Η λύση λοιπόν είναι να συνδικαλιστούμε;
Να μπούμε στους Συλλόγους και να δραστηριοποιηθούμε μέσα από αυτούς;

Ε! Ναι! Είναι και αυτό ένα μέρος της «λύσης»…
Ναι, γιατί τα κακώς κείμενα ποτέ δεν άλλαξαν απ’ έξω και από μακριά και γιατί ο «από μηχανής θεός» υπήρξε θεϊκό πρόσωπο της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και δεν μπορεί να παίξει κανένα  ρόλο στη δική μας σύγχρονη επαγγελματική «τραγωδία».

Ε! Ναι!
Η δίκαιη κριτική και ο λόγος μας εξαϋλώνεται, αν δεν είναι συντονισμένος και μαζικός, η κριτική γίνεται «γκρίνια»  επί του ασφαλούς και ο λόγος μας, του «καναπέ».
Οι αυθόρμητες και οι «ασυντόνιστες» εκδηλώσεις-διαμαρτυρίες μας, δεν δημιουργούν πρόβλημα, αλλά τελικά αποτελούν ένα άλλο είδος «γυμναστικής», χωρίς αποτέλεσμα.

Ε! Ναι!
Να μπούμε στους Συλλόγους, να συγκρουστούμε πρόσωπο με πρόσωπο μακριά από την ασφάλεια του πληκτρολογίου του καθενός μας, να βρούμε συμμαχίες μέσα εκεί  και όχι απ’ έξω όπου ο καθένας  από εμάς θα φτιάχνει το δικό του «καλύβι», η ενότητα στη πράξη δεν είναι αυτοσκοπός διεκδικείται όμως και αυτή.
Να συζητήσουμε, να διαφωνήσουμε, να βαδίσουμε μαζί, να δοκιμάσουμε και αυτόν τον τρόπο αντίδρασης, ενισχύοντας τη συλλογικότητα δοκιμάζοντας να εγκαταλείψουμε την «ατομική» λύση.

 Ε! Ναι!
Ας δοκιμάσουμε τώρα να βρεθούμε… Τώρα, που σε λίγες ημέρες σε όλους τους Συλλόγους της Χώρας θα εκλεγούν νέα συμβούλια και παράλληλα θα ορίσουμε τους αντιπροσώπους μας στην Πανελλήνια Ομοσπονδία ΦΕΕ.
Και αν κάποιος πει ότι τώρα γίνεται η αναφορά μου, επειδή  υπάρχουν εκλογές…
 Ε! Ναι!
Τώρα γίνεται, επειδή πιστεύω ότι υπάρχει μια ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη, γιατί τώρα πρέπει να ενισχύσουμε τη φωνή μας και αύριο να γίνει πιο δυνατή μέσα από τα όργανα και τις γενικές συνελεύσεις, που δεν σταματούν στις εκλογές.

Επιτρέψτε μου να αισιοδοξώ, γιατί «εκεί» που συμμετέχω, είδα κάτι να κινείται…
Δεν είδα ολική ανατροπή, απλά άκουσα ουσιαστικές φωνές μέσα στη σιωπή και στην απραξία, που πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν πιο δυνατές…
Η επιλογή είναι δική μας…

“Μας κλειδώνουν το μέλλον στα υπόγεια… Μα τίποτα δεν μας απαγορεύει! Κι αν είναι να ξαναρχίσουμε πάλι απ’ την αρχή να προτιμήσουμε, από τους συναινετικούς πολιτικούς και τους πολυλογάδες εθνοπατέρες,… από τους υπαλλήλους του εφικτού και τους ταχυδακτυλουργούς της έκτακτης ανάγκης, τους προφήτες της ΡΗΞΗΣ και τους κυνηγούς της ΟΥΤΟΠΙΑΣ”
Henri Maler (Ανρί Μαλέρ)  
Καθηγητής Πολιτικών Eπιστημών στο Πανεπιστημίου Paris VIII – Από τις ηγετικές φυσιογνωμίες του Γαλλικού Μάη του 1968

Τάσος Σακελλαρόπουλος
Λογιστής

ΥΓ1. Είμαι μέλος στην ΕΦΕΕΑ. Θα είμαι προφανώς παρών στις διαδικασίες του Συλλόγου μου το επόμενο διάστημα… Και για να προλάβω τις «κακιούλες», δεν ήμουν υποψήφιος και ούτε θα είμαι, για κάποιο όργανο του Συλλόγου μου.
ΥΓ2. Σαφώς “διεκδικώ” τον αντίλογο.
ΥΓ2. Τέλος, ο χώρος αυτός (www.foroline.gr) διατίθεται για την έκφραση απόψεων και θέσεων των συναδέλφων, είτε εντός, είτε εκτός Συλλόγων καθώς και των παρατάξεων ή ομάδων που δραστηροποιούνται στον χώρο μας.
(Περιμένουμε τα μεηλ σας στο foroline.f1@gmail.com)