Η τυραννία της πλειοψηφίας είναι ένας πραγματικός κίνδυνος. Αποκλείει την δημιουργία κάθε ατομικότητας που δεν εναρμονίζεται με τις συνήθειες της. Πιέζει κάθε χαρακτήρα να διαμορφώνεται με βάση το δικό της μοντέλο.
Συχνά η πλειοψηφία γίνεται όχλος. Και εύκολα ο όχλος ανάγεται σε… κοινή γνώμη. Τότε η Δημοκρατία καταντά παράδοξο. Η ατομική ελευθερία γίνεται επίφαση. Η διαφορετικότητα, βδέλυγμα.
Όταν η πλειοψηφία νομίζει ότι μπορεί μόνη αυτή να ορίζει την αλήθεια, τότε η μειοψηφία γίνεται «μάγισσα» και καίγεται στην πυρά.
Όταν το Δημόσιο χρήμα, στρεβλά, χρησιμοποιείται για τις μονότονες ανάγκες αυτής της πλειοψηφίας τότε η δημιουργία αφορίζεται και η τέχνη ασφυκτιά στα στενά όρια του comme il faut
Όταν η πλειοψηφία γίνεται τυραννική, τότε οι πειραματισμοί απαγορεύονται. Η φαντασία στεγνώνει
Και τότε, ένα θεατρικό έργο κατεβαίνει….
Η ΒΕΡΕΝΙΚΗ
(ΣΣ: Μακριά από μένα οι τυραννικές μειοψηφίες)
