Στην αρχή το κλείσιμο των τραπεζών και η επιβολή κεφαλαιακών περιορισμών ήταν μια σύντομη παρένθεση, μια μικρή ανωμαλία που γρήγορα θα διορθωνόταν. Οι τράπεζες θα ανοίξουν την Τρίτη, λίγο μετά το δημοψήφισμα, διαβεβαίωνε ο τότε υπουργός Οικονομικών το καλοκαίρι του 2015. του Γιάννη Παπαδόγιαννη Στις 17 Σεπτεμβρίου 2015 ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δήλωνε ότι στις αρχές 2016 θα υπάρξει άρση των capital controls. Λίγο μετά (20/12/15) μιλώντας στους Financial Times εμφανιζόταν σίγουρος ότι η χώρα θα άρει όλα τα εναπομείναντα…

Εξοργίζομαι που κάθε πολίτης αυτής της χώρας, μετατρέπεται σε έναν “Γιάννη Αγιάννη”. Εξοργίζομαι που 1 στους 70 Αθηναίους είναι άστεγος. Εξοργίζομαι που στην Ευρωζώνη, τις αποφάσεις παίρνει μία μη-δημοκρατικά εκλεγμένη κλίκα, η οποία λες κι έχει βάλει στόχο, να βυθίσει στην αβεβαιότητα και τον διχασμό, 340 εκατομμύρια ανθρώπους. του Ιάσονα Γκιώνη* Εξοργίζομαι που η πολιτική τάξη εντός κι εκτός των συνόρων, χρόνια τώρα, διαρκώς εμφανίζεται κατώτερη των περιστάσεων, και συμβιβάζεται με τις επιταγές ενός άναρχου, παράλογου χρηματοπιστωτικού γίγνεσθαι. Εξοργίζομαι που…

Μπορεί οι εποχές με τα πληρωμένα πρώτα τραπέζια πίστα, τους χορούς και τα γαρύφαλλα (ναι θυμάμαι γαρύφαλλα να ραίνουν και το έντεχνο) να μοιάζουν μακρινές, αλλά η αύρα της «μαγαζίλας» και το know how της μαζικής διασκέδασης είναι όλο εκεί. της Χάρις Ποντίδα Αυτούσιο. Παρκαδόροι, μετρ και γκαρσόνια σε κατάσταση μέγιστης ετοιμότητας, με το μάτι του αρπαχτικού να «σκανάρουν» κεφάλια, καπνίλα και στριμωξίδι σε θέσεις που αν μπεις καλύτερα να έχεις και τον καθετήρα μαζί σου (μην σε πιάσει κατούρημα την…

Δεν είναι λίγες οι πληγές που άφησαν πάνω στον Παρθενώνα, και γενικότερα στα μνημεία της Ακρόπολης, η βία του χρόνου και η βία των ανθρώπων. Και από τους σεισμούς πάντως, και από τους ανέμους και τις καταιγίδες, πολύ χειρότερα τους φέρθηκαν οι άνθρωποι, από τον Μοροζίνι ώς τον Ελγιν, και από τους πρώτους χριστιανούς ώς τους Τούρκους κατακτητές. Τα στόχευσαν με τα βαριά τους όπλα, τα λαφυραγώγησαν, τους επιτέθηκαν βάναυσα αλλάζοντας τον λατρευτικό τους προορισμό. Κι ωστόσο ο Παρθενώνας άντεξε.…

Καπιταλισμός είναι: Να πληρώνεις το γιαουρτάκι με δύο τα εκατό λίπος ακριβότερα από το 4,2%, τουτέστιν το πλήρες, ενώ η διαδικασία αποβουτύρωσης και στα δύο είναι ίδια και ο καπιταλιστής ενθυλακώνει το 2,2% και σου πουλάει το βουτυράκι 10-15 ευρώ το κιλό με κόστος πρώτης ύλης μηδενικό. Καπιταλισμός είναι: Να είσαι υποσιτισμένος αλλά να πληρώνεις «φόρο λίπους» στα τρόφιμα για να μη γίνεις παχύσαρκος. Καπιταλισμός είναι: Να είσαι θηλαστικό και να σου λένε ότι μέχρι τα 90+ πρέπει να πίνεις…

Οι κριτικοί που προφητεύουν την παρακμή του πολιτισμού φαίνεται πως συχνά υποθέτουν ότι ο πολιτισμός είναι κάτι εύθραυστο, που συντηρείται μόνο χάρη στην αφοσίωση διανοούμενων όπως οι ίδιοι, κι ότι πάντα κινδυνεύει να ποδοπατηθεί απ’ τις εκφυλισμένες μάζες. Όμως τα βασικά στοιχεία του πολιτισμού επιβίωσαν και επιβιώνουν μόνο επειδή ανταποκρίνονται σε ανθρώπινες ανάγκες που ξεπερνούν τις διαφορές των τάξεων, των φυλών, των εθνοτήτων και των ιστορικών περιόδων. Ο πολιτισμός δεν είναι θείο δώρο, αλλά ένα φυσικό υποπροϊόν της ανθρώπινης εξέλιξης.”  Έτσι τελειώνει…

Η κατάσταση με την Τουρκία στο Αιγαίο Πέλαγος είναι στη φάση που ξεπέρασε τα όρια της διπλωματικής ρητορικής. Και ως γνωστόν, όταν σε μία παρόμοια κατάσταση δεν επέμβουν αμέσως οι “σοβαροί” της χώρας για να συγκρατήσουν τους ασυγκράτητους, τα πράγματα οδηγούνται στο επόμενο βήμα, που αναλαμβάνουν οι στρατηγοί, αλλά την ευθύνη έχουν πάντα οι πολιτικοί, γράφει στην προσωπική του ιστοσελίδα ο δημοσιογράφος και επί χρόνια ανταποκριτής του MEGA στις ΗΠΑ, Μιχάλης Ιγνατίου. Ο Μιχάλης Ιγνατίου γράφει τα εξής: «Λέγοντας τα…

Επιτροπεία, επιτήρηση, κηδεμονία, όποιον όρο κι αν επιλέξουμε για να περιγράψουμε τη σχέση ασφυκτικής εξάρτησης της χώρας από τους πιστωτές της, το νόημα παραμένει βαρύτατο. Και ανυπόφορα μειωτικό για όσους κατοικούν αυτόν τον τόπο, τόσο τις παλαιότερες γενιές, ιδίως όσες μάτωσαν για την ανεξαρτησία και την ελευθερία του, όσο και τις νεότερες, που αναγκάζονται να αποδεχτούν ότι τα φτερά τους τσακίστηκαν πριν καν να τ’ ανοίξουν. του Παντελή Μπουκάλα* Δίχως την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, στόχος κοινός υποτίθεται (τουλάχιστον στο…

Το πρωτοσέλιδο του Economist με τους Ντόναλντ Τραμπ, Βλαντιμίρ Πούτιν, Νάιτζελ Φάρατζ και Μαρίν Λε Πεν, και τίτλο «Ο Νέος Εθνικισμός» κατεγράφη πλέον στις δέλτους της ιστορίας. Ιδού πως προσεγγίζει το φαινόμενο το έντυπο που εκφράζει όσο κανένα άλλο την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση: «Καλωσήρθατε στον νέο εθνικισμό. Για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι μεγάλες και αναδυόμενες δυνάμεις είναι ταυτόχρονα δέσμιες διάφορων ειδών σωβινισμού […] Είναι μια μεγάλη αλλαγή που κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο τον κόσμο», σημειώνεται στο κύριο άρθρο.…

Η επιγραφή κρεμασμένη ψηλά στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Μανχάιμ, απειλούσε όσους θα τολμούσαν να μπουν στο τρένο, χωρίς να επικυρώσουν το εισιτήριό τους. Ούτε «παρακαλείσθε να επικυρώσετε» ούτε τίποτε. Μόνο η ξερή προειδοποίηση που θα ταίριαζε περισσότερο στην πρόσοψη στρατοπέδου συγκέντρωσης. Δύο λέξεις μοναχά σαν βήχας πνιχτός, σαν στρίγκλισμα σκουριασμένης γκαραζόπορτας, σαν εκδήλωση ερωτισμού στα γερμανικά:«Kein pardon». Τουτέστιν, δεν υπάρχει λύπηση ή συγγνώμη! Μόνο τιμωρία. Δεν υπάρχουν ελαφρυντικά, ούτε συγγνωστή αμέλεια, ούτε πλάνη, ούτε επιείκεια. Μοναχά η ποινή, ο…