Σύμφωνα με τις αποφάσεις Σ.800/129/ ΠΟΛ. 68/04.03.1987 και Σ.866/139/ ΠΟΛ. 74/10.03.1987 καθώς και την εγκύκλιο ΕΔΥΟ Σ.1166/182/ ΠΟΛ. 116/06.04.1987, η παροχή υπηρεσιών βάσει συμβάσεων μίσθωσης έργου, από φυσικά πρόσωπα προς το Δημόσιο, τους Δήμους, τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, δεν υπάγεται στο Φ.Π.Α. υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι η υπηρεσία παρέχεται με τρόπο που δημιουργεί δεσμούς εξάρτησης μεταξύ του παρέχοντος την υπηρεσία και του εργοδότη του.
Η διοίκηση ερμηνεύοντας τις ανωτέρω οδηγίες και σε απάντηση σε σχετικό ερώτημα (βλ. Εγγ. Αρ. Πρωτ: ΔΕΕΦ Α 1005510 ΕΞ 2016) έκρινε ότι:
«προκειμένου να θεωρηθεί ότι δημιουργούνται δεσμοί εξάρτησης, μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη, πρέπει να διαπιστωθεί ότι συντρέχουν αθροιστικά τουλάχιστον οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
• η εργασία να παρέχεται για ορισμένο ή αόριστο χρόνο,
• να εκτελείται σύμφωνα με τις οδηγίες, τις εντολές, και την εποπτεία του εργοδότη,
• την ευθύνη για το αποτέλεσμα της εργασίας να την έχει ο εργοδότης,
• να υπάρχει διαρκής απασχόληση και φυσική παρουσία του παρέχοντος την υπηρεσία στους χώρους του εργοδότη,
• η αμοιβή να καταβάλλεται περιοδικά (π.χ. μηνιαία).»
Επομένως, θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη απαλλαγή εφαρμόζεται εφόσον πληρούνται οι ως άνω προϋποθέσεις των οποίων ο έλεγχος εμπίπτει στην αρμοδιότητα της εκάστοτε ΔΟΥ, στην οποία υπάγεται ο κάθε συμβασιούχος με μίσθωση έργου.
Πηγή: http://epixeirisi.gr/ – “Βήμα των Λογιστών”
