Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις, η σπουδαία Ιταλίδα μέτζο σοπράνο Romina Basso, που το Αθηναικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να την απολαύσει στο Μέγαρο Μουσικής, μιλάει για τον όχι και τόσο αγγελικά πλασμένο κόσμο της Τέχνης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η τέχνη δεν μπορεί να μας σώσει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η τέχνη σε τρώει. Είναι πολύ απαιτητική, και σου παίρνει τόσο πολλά… παίρνει ακόμα κι όταν δεν έχεις τι να δώσεις. Από αυτή την οπτική γωνία, είναι μια αποστολή, ένα λειτούργημα κάπως σαν την ιατρική. Είναι πολύ βαριά κουβέντα να πεις ότι η τέχνη μπορεί να σώσει. Μπορεί να βοηθήσει, ή να βελτιώσει. Αυτό ναι. Υπάρχουν άνθρωποι που ακούγοντας μουσική, ή ακούγοντας τους τραγουδιστές, νιώθουν καλύτερα, ίσως και σε κρίσιμες στιγμές.
Αλλά με τον ίδιο τρόπο, για μένα υπάρχουν πράγματα που τα έχω συνδέσει με πολύ ιδιαίτερες στιγμές της ζωής μου, και που όταν τα ξανακούω νιώθω πολύ-πολύ άσχημα. Δεν ξέρω λοιπόν αν σώζει. Μπορεί να βελτιώσει, αλλά μπορεί να πληγώσει, να σε κάνει να πονέσεις. Η τέχνη που έχει να κάνει απλώς με αυτό που φαίνεται δεν ανήκει σε μένα.
Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθώ να κάνω λίγα πράγματα, αλλά να τα κάνω πολύ καλά. Γιατί πίσω από τη λάμψη και τη φωτεινότητα της τέχνης, πολύ συχνά μέσα στα πρότζεκτ και τα προγράμματα υπάρχει τόση πολλή οδύνη…
Θυμάμαι όταν έκανα για πρώτη φορά τον Τανκρέντι του Ροσσίνι. Υπάρχουν δύο φινάλε, το τραγικό που ο ήρωας πεθαίνει, και το άλλο που σώζεται. Όταν μελετούσαμε το τραγικό φινάλε, επί ενάμιση μήνα κάθε μέρα δεν κατάφερνα να παίξω το θάνατο του Τανκρέντι, γιατί άρχιζα να κλαίω. Όταν παρακολούθησα πρόβες με άλλους τραγουδιστές, οι οποίοι έπαιζαν το θάνατο του Τανκρέντι σαν να ήταν ένα κανονικό γεγονός, σκέφτηκα πως ίσως εγώ να ήμουν λάθος. Όμως δεν ήμουν εγώ λάθος, γιατί εγώ τα νιώθω όλα πάρα πολύ.
(Απόσπασμα από συνέντευξη στο www.popaganda.gr)
ΙΝΦΟ:Η Romina Basso,μαζί με τον Μάρκελλο Χρυσικόπουλο και τους Latinitas Nostra θα παρουσιάσουν στο κοινό, σε μία μοναδική συναυλία με τίτλο Lamento, τα προκλασικά αριστουργήματα της νέας τους ηχογράφησης, τα οποία χαρακτηρίστηκαν πρόσφατα από τον διεθνή Τύπο ως ένας δίσκος μοναδικής ευαισθησίας και πρωτοτυπίας.
Σήμερα 30 Μαρτίου, 20:30, στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. W.A. Mozart: Requiem, mass in d minor, K. 626 | Giovanni Batista Pergolesi: Stabat mater.
