Κόντευε να ξημερώσει όταν βρήκε μια απάντηση. Οι πιο διάσημοι πόλεμοι είναι οι φονικότεροι. Τα άκαπνα έθνη δεν δοξάζονται. Οι άκακοι είναι οι παλιάτσοι στο λάσο των καουμπόηδων. Οι κλαψιάρηδες πάνε άκλαυτοι. Μόνο η βία λέει, μόνο το κακό δουλεύει ασταμάτητο και ανεμπόδιστο, αυτός θα είναι ο τρόπος να συγχρονιστεί κανείς με τα φερσίματα των άλλων, να πιάσει τον τόνο της εποχής, να μπει στο πνεύμα των καιρών. Οι εντάξει είναι λίγοι, τα θηρία είναι πολλά, άρα να μια λύση, αν θες να είσαι κάποιος για να υπάρχεις στο πλήθος, σκέφτηκε.
Αφού λοιπόν δεν μπορώ να γίνω δυνατός, ατάραχος και αναίσθητος στο φόβο, μπορώ να γίνω κακός, αποφάσισε και το ‘πε κι από μέσα του και ψιθυριστά καμιά εκατοστή φορές, σαν ξόρκι ή τιμωρία.
Από το μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη
«Τα σακιά» εκδόσεις Καστανιώτη, 2010, σελίδα 149
Επιλογή Κειμένων: Ζωή Καπερώνη
