Τον τελευταίο 1,5 χρόνο τα κόκκινα δάνεια έχουν αυξηθεί κατά 25 δισ., έφτασαν δηλαδη περίπου 110 δισεκατομμύρια ευρώ, όταν οι καταθέσεις είναι σήμερα περί τα 120 δισ.
Από αυτά τα 52 δισ. που λείπουν, θα καλυφθεί τόσο μερίδιο, όσα χρήματα εισπράξουν οι τράπεζες με την πώληση των δανείων αυτών. Τα στεγαστικά μπορεί να τα πουλήσουν στο 50%, τα επιχειρηματικά αναλόγως των εξασφαλίσεων περισσότερο ή λιγότερο, τα καταναλωτικά και τις κάρτες για λίγα σεντς του ευρώ, συνολικά ελπίζουν πάντως να πιάσουν ανάμεσα στο 25% και το 30%. Δηλαδή για 110 δισ., περίπου 27,5 δισ.έως 33 δισ.
Υπολείπονται περίπου 19 δισ. ευρώ που θα πρέπει από κάπου να βρεθούν:.
- -Είτε με νέα ανακεφαλαιοποίηση του ΤΧΣ, αν πείσουμε να μας δώσουν χρήματα οι δανειστές μας,
- -είτε με κούρεμα καταθέσεων τον Σεπτέμβρη που θα ονομαστεί κάπως όπως πχ “Εφάπαξ εισφορά υπέρ της εξυγίανσης του Τραπεζικού Συστήματος” δηλαδή bail-in,
- -είτε με νέα χρήματα που θα έρθουν από επενδυτές εγχώριους και ξένους για να αγοράσουν τις ελληνικές τράπεζες για αυτό το ποσόν και οι σημερινοί μέτοχοι να μηδενίσουν,
- -είτε τέλος το πιθανότερο, να απορροφηθεί το ποσόν αυτό στο εθνικό χρέος, και έχει ο Θεός πότε θα το πληρώσουμε, αν το πληρώσουμε ποτέ.
Όπως και να έχει, οι τράπεζες μετά την πώληση των κόκκινων δανείων “με τις νταλίκες”, θα μείνουν με μια μαύρη τρύπα ύψους περίπου 19-24,5 δισ. ευρώ. Έτσι κι αλλιώς.
Από την μια μεριά, του καταθέτη, που δεν χρωστάει ο ίδιος, είναι παράλογο να πληρώσει με τις καταθέσεις του το σπίτι κάποιου άλλου. Το ίδιο ισχύει και για τον συνεπή δανειολήπτη που πληρώνει υπέρογκους τόκους ώστε να δημιουργηθεί το μαξιλάρι των προβλέψεων των 58 δισ. για τις τράπεζες.
Από την άλλη, αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα όπου 7 χρόνια ύφεσης έχουν κατακρεουργήσει τα εισοδήματα των πολιτών, με πτώση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της τάξης του 30% από την αρχή της κρίσης, ανεργία 25% συνολικά ή 60% στους νέους, και κυρίως με capital controls εδώ και ένα χρόνο, και όλα αυτά ενώ το ύψος της υπερφορολόγησης κάνει και τους πιο εύρωστους να ανατριχιάζουν.
Ποιο λοιπόν το κακό να αγοράσουν τα κόκκινα δάνεια κάποιοι επενδυτές funds και να δοκιμάσουν την τύχη τους εκποιώντας τα περιουσιακά των δανειοληπτών.ώσπου να βγάλουν τα λεφτά τους, τα έξοδά τους, και ένα σεβαστό κέρδος για το ρίσκο τους;
Το πρόβλημα είναι στο πλαίσιο λειτουργίας αυτών των “fund-εκκαθαριστών”: δεν υπάρχουν φραγμοί.
Ή μάλλον αυτό που υπάρχει με βάση το ελληνικό ενοχικό δίκαιο τους δίνει μια δυνατότητα να ενεργήσουν ασύδοτα για να καταστρέψουν συθέμελα την κοινωνία.
Κάποιος δηλαδή που είχε πάρει ένα δάνειο 100 χιλιάδες για να πάρει ένα σπίτι, και έμεινε χωρίς δουλειά στην αρχή της κρίσης, και πλέον βγάζει ίσα ίσα για να επιβιώνει στο όριο της ακραίας φτώχειας, θα χάσει το σπίτι του, και στη συνέχεια το fund αφού αποσβέσει μέρος της οφειλής μπορεί να συνεχίσει να του κατάσχει ό,τι έχει και δεν έχει, ως τους κληρονόμους του, και τους κληρονόμους αυτών, βάσει του Ελληνικού Δικαίου.
Η πολιτεία δεν έχει μεριμνήσει για να θέσει κανόνες και όρια ως πότε μπορεί κάποιος να συνεχίζει να εκπλειστηριάζει περιουσιακά των δανειοληπτών που έχουν κόκκινα δάνεια.
Στις πολιτισμένες χώρες, η απαίτηση θεωρείται λήξασα με τον πλειστηριασμό της εγγύησης.
Εδώ όχι.
Επίσης δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για κάποιον ιδιώτη ή μικρομεσαίο δανειολήπτη να μπορεί να εξαγοράσει το παλαιό κόκκινο δάνειό του για το ίδιο ποσόν που θα πωληθεί προς το οποιοδήποτε κερδοσκοπικό vulture fund.
Επαναλαμβάνω, σε μια οικονομία που έχει υποστεί τον ξυλοδαρμό και την αιμορραγία που έχει υποστεί η Ελληνική Οικονομία, οποιαδήποτε συζήτηση περί “ηθικού κινδύνου” είναι εκ του πονηρού, καθώς κινδυνεύουμε να πετάξουμε στα σκουπίδια ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, διότι εντός αυτών μπορεί να υπάρχουν κάποιοι μπαταχτσήδες και κάποιοι δόλιοι.
Είναι μεγαλύτερος ο ηθικός κίνδυνος να πετάξουμε στις ύαινες χιλιάδες αδύναμους, από ό,τι να κοροϊδέψει το σύστημα ένας δόλιος απατεωνίσκος επαγγελματίας μπαταχτσής. Αυτό είναι και αντίθετο στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπου με κρατικές αποφάσεις ένας Έλληνας και Ευρωπαίος Πολίτης αποστερείται το Δικαίωμα της Επιβίωσης.
Και τί θα πρωτοπληρώσει ο αδύναμος; Το δάνειο; Τους φόρους με τεκμήρια; Τον ΕΝΦΙΑ; Τις ασφαλιστικές του εισφορές; Ή το φαϊ των παιδιών του και το ρεύμα της ΔΕΗ για να μην του το κόψουν; Ήδη οι καθυστερημένες οφειλές φόρων προς το κράτος αυξάνονται με ρυθμό πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ κάθε μήνα που περνάει, και ήδη ξεπερνούν τα 85 δισ. συνολικά!
Ξεκινάει η σημερινή μοιραία για τη χώρα κυβέρνηση, μια διαδικασία όπου θα ανοίξει χωρίς προφυλάξεις ένα Κουτί της Πανδώρας, θέτοντας στον μέσο αδύναμο συμπολίτη μας ερωτήματα επιβίωσης. Αν αυτό δεν είναι ηθικός κίνδυνος, τότε τί είναι;
Λύσεις υπάρχουν για να αποφευχθεί αυτό, όμως θα πρέπει να γίνει με νομοθετική ρύθμιση.Τα βασικά σημεία της τελικής λύσεως των κόκκινων θα πρέπει να περιλαμβάνουν:
- 1. Δικαίωμα πρώτης προτίμησης πώλησης του δανείου στον δανειολήπτη ή ένα άτομο που εκείνος θα υποδείξει (μοντέλο Κύπρου).
- 2. Εφόσον το δάνειο πωλείται κουρεμένο θα πρέπει να ορισθεί δικαίωμα είσπραξης στο fund ανάλογο της τιμής που έχει αγοράσει την απαίτηση (πχ διπλάσιο από όσο πλήρωσε στην αγορά).
- 3. Κατάργηση λόγω καταχρηστικότητας της απεριόριστης προσωπικής εγγυήσεως. Εφόσον κατασχεθεί η εγγύηση, η απαίτηση θεωρείται λήξασα.
- 4. Επιβολή της αντικειμενικής αξίας ως ελάχιστου τιμήματος που θα αφαιρεθεί από την οφειλή, ανεξαρτήτως τιμής πώλησης στον πλειστηριασμό.
- 5. Χρονικός περιορισμός της ευθύνης του δανειολήπτη, πχ 3 χρόνια όπως ορίζει η σχετική ευρωπαϊκή οδηγία.
- 6. Αυστηρότατοι κανόνες δεοντολογίας για τη λειτουργία των εταιριών που θα αγοράσουν τα κόκκινα, με τεράστια πρόστιμα και ποινικές ευθύνες για τους μετόχους και τους διοικούντες, σε περίπτωση καταχρηστικής αντιμετώπισης των αδυνάμων.
- 7. Ειδικές ρυθμίσεις για αυτούς τους δανειολήπτες που αποδεδειγμένα διαβιούν κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας, χωρίς αυτοί να χρειάζεται να κυνηγήσουν δικαστικά να μπουν στον Νόμο Κατσέλη, που εξάλλου εξαιρεί τεράστιο αριθμό πολιτών, και δεν ισχύει πλέον..
Του Άγη Βερούτη (αποσπάσματα) – Πηγή :http://www.capital.gr/
