Το αριστούργημα του Φράνσις Κόπολα επισκιάζει τις νέες ταινίες «Το παιχνίδι του χρήματος» και «Ο Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας», οι οποίες ωστόσο έχουν ενδιαφέρον
«Παιχνίδι του χρήματος» («Money monster», ΗΠΑ, 2016)
Μέσα από την ιστορία ενός διάσημου παρουσιαστή τηλεοπτικής εκπομπής οικονομικού περιεχομένου (Τζορτζ Κλούνεϊ) ο οποίος κρατείται όμηρος, και μάλιστα on air, από έναν φουκαρά που την «πάτησε» ακολουθώντας τις οδηγίες του (Τζακ Ο’ Κόνελ) η Τζόντι Φόστερ στο «Παιχνίδι του χρήματος» («Money monster», ΗΠΑ, 2016) προσπαθεί να θίξει με ισορροπία ένα σωρό σοβαρά και επίκαιρα θέματα: οι κομπίνες χρηματιστηρίου, ο τρόπος με τον οποίο πολύς άσχετος κόσμος παρασύρεται και κάνει λανθασμένες κινήσεις με τα χρήματά του, η αχόρταγη για αίμα κίτρινη δημοσιογραφία, η εμετική χυδαιότητα της reality τηλεόρασης, οι ακρότητες στις οποίες οδηγεί η απελπισία των ανθρώπων που βλέπουν τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια τους λόγω κακής χρήσης και εν τέλει απώλειας χρημάτων. Ολα αυτά υπάρχουν στην ταινία και φτιάχνουν ένα εύπεπτο σύνολο με αέρα από το «Δίκτυο» και τη «Σκυλίσια μέρα» του Σίντνεϊ Λουμέτ ή το «Mad city» του Κώστα Γαβρά. Το «Παιχνίδι του χρήματος» παρακολουθείται αν μη τι άλλο με περιέργεια, δεν είναι ωστόσο τόσο βαθύ όσο η δημιουργός του θα το ήθελε να γίνει. Παρά τις ενάρετες προθέσεις, διακρίνεις σεναριακές ευκολίες μα και έναν λαϊκισμό στον τρόπο χειρισμού του θέματος, ο οποίος μπορεί να γίνει ακόμη και εκνευριστικός (όπως η μεταφορά του παρουσιαστή στον δρόμο). Επίσης η Φόστερ δεν κρύβει την ανάγκη της για μια κραυγαλέα καταγγελία, και αυτό φυσικά λειτουργεί εις βάρος της ταινίας. Βαθμολογία : 2 ½
«Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας» (The BFG, ΗΠΑ, 2016)
Συνδυάζοντας αληθινούς ηθοποιούς με την τεχνική του motion capture (στην οποία οι σχεδιαστές κινουμένων σχεδίων σχεδιάζουν την τελική εικόνα που βλέπουμε στην οθόνη βασισμένοι στην ερμηνεία και στα εξωτερικά χαρακτηριστικά των ηθοποιών) αλλά και το 3D, ο «Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας» (The BFG, ΗΠΑ, 2016) είναι η τελευταία πληθωρική υπερπαραγωγή του Στίβεν Σπίλμπεργκ που πολύ πιθανόν να αγαπήσουν μικροί και μεγάλοι. Ο σκηνοθέτης και παραγωγός καταπιάνεται με ένα παιδικό αλλά και σκοτεινό μυθιστόρημα του Ρόαλντ Νταλ (1916-1990) που εκδόθηκε το 1982 και στο οποίο ο συγγραφέας ανέπτυξε περισσότερο έναν ήρωα που είχε πρωτοεμφανίσει στο διήγημά του «Danny, the champion of the word» το 1975. Οπως το μυθιστόρημα (κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Ψυχογιός) έτσι και η ταινία αναφέρεται στη φιλία ενός κοριτσιού, της Σόφι (Ρούμπι Μπάρνχιλ), με έναν γίγαντα (Μαρκ Ρέιλανς), ο οποίος αφού την αρπάξει στη χούφτα του, όπως ο Κινγκ Κονγκ την Αν, θα της προσφέρει τη μεγάλη περιπέτεια αντιμετωπίζοντας μαζί της το Κακό που απειλεί τον κόσμο των γιγάντων αλλά και των θνητών. Θεματική απολύτως ταιριαστή στη λογική του Σπίλμπεργκ, που με αυτή την ταινία αποδεικνύει ότι δεν έχει ξεχάσει την πλευρά του κινηματογραφικού παραμυθά με την παιδική ψυχή, έστω και αν αυτή η ταινία κινείται με αργούς ρυθμούς, ακολουθώντας θαρρείς τον βηματισμό του γίγαντα. (Η ταινία προβάλλεται σε 2D και σε 3D.) Βαθμολογία: 2 ½
«Ανάμεσα σε δύο σεφ» («French cuisine», Γαλλία, 2015)
Στο «Ανάμεσα σε δύο σεφ» («French cuisine», Γαλλία, 2015) του Φλοράν Σιρί, η «μονομαχία» ανάμεσα σε δύο σεφ για τα μάτια μιας γυναίκας η οποία εξαιτίας ενός λάθους είναι σύζυγος και των δύο αποτελεί τον καμβά μιας ιστορίας στα όρια της ανοησίας. Τα αστεία είναι κρύα, η κουζίνα αδιάφορη και οι Ζεράρ Λανβέν – Φρανκ Ντιμπόσκ ανίκανοι να προκαλέσουν έστω και μειδίαμα, πόσω μάλλον γέλιο. Χίλιες φορές οι ελληνικές καλοκαιρινές κωμωδίες της δεκαετίας του 1960!
«Νονός» («The Godfather», ΗΠΑ, 1972)
Σε νέα, ανακαινισμένη κόπια προβάλλεται επίσης ο «Νονός» («The Godfather», ΗΠΑ, 1972), το αριστούργημα του Φράνσις Κόπολα και η καλύτερη ταινία με θέμα τη Μαφία. Ο Μάρλον Μπράντο πετυχαίνει μια ερμηνεία-σταθμό στον ρόλο του πάτερ φαμίλια της οικογένειας Κορλεόνε, ενώ ο τρόπος με τον οποίο ο Κόπολα καταφέρνει να μας οδηγήσει στα άδυτα του οργανωμένου εγκλήματος κάνει την εμπειρία αξέχαστη. Εξαιρετικό και το υπόλοιπο καστ της ταινίας, ο Αλ Πατσίνο, ο Τζέιμς Κάαν, ο Ρόμπερτ Ντιβάλ και ο Τζον Καζάλε, στους ρόλους των γιων του Μπράντο. Θυμίζουμε ότι ο «Νονός» είναι βασισμένος στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μάριο Πούζο. Ο Κόπολα ολοκλήρωσε τη μεταφορά του με μια δεύτερη ταινία το 1975, ενώ μια συνέχεια του μυθιστορήματος έγινε και αυτή ταινία κλείνοντας μια και καλή την ιστορία της οικογένειας Κορλεόνε, το 1990.
Βαθμολογία: 5
*Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός Κινηματογράφου και γράφει στο http://www.tovima.gr/
