«Ανάγκη πιά, είναι να είσαι εντάξει απέναντι στους τοκογλύφους» (ένα τολμηρό κείμενο)

 Οχι δεν περνάμε καλά. Γιατί πίσω από το γέλιο στη καφετέρια και το χαβαλέ διακρίνεις τα άφτιαχτα δόντια που αρχίζουν και σαπίζουν ένα ένα κι έχει μπει ο οδοντίατρος στη λίστα των αχρείαστων ειδών. Οχι δεν περνάμε καλά γιατί τα στημένα αυτοκίνητα στο βενζινάδικο βάζουν 5 και 10 ευρώ βενζίνη.

Γιατί βάφεσαι και φτιάχνεσαι για το ραντεβουδάκι αλλά στο σπίτι οι υπόλοιποι θα τη περάσουν με κουβέρτα δίπλα σε ένα αερόθερομο του κ@λου γιατί και το πετρέλαιο είναι στην ίδια λίστα με τον οδοντίατρο, εκείνες τις εξετάσεις που αναβάλεις, το φαί ποιότητας, το φρεσκάρισμα στο σπίτι που αρχίζει και βγάζει μούχλα, και σιγά σιγά τα υπόλοιπα είδη ενός “πολιτισμένου κόσμου” που θα μπουν στην ίδια λίστα σαν περιττές δαπάνες.

Οχι δεν περνάμε καλά γιατί αυτό το νεαρό παιδί χώθηκε κάπου με τρία κατοστάρικα αλλά δεν έχει όνειρα. Πάει να πιεί το ποτάκι του μόλις καβατζώσει ένα μεροκάματο γιατί νιάτο είναι, αλλά μέχρι εκεί φτάνουν τα όνειρα του. Μερικά 24ωρα μπροστά και πολύ λέω. Οχι δεν περνάμε καλά γιατί στο παππού δώσανε κάτι κ@λογενόσημα αγνώστου προελεύσεως που δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους, τον τυλίξαμε και με μια κουβέρτα να μη ξεπαγιάζει και τελικά.. μας έμεινε…

[…] Γιατί ξυπνάμε και κοιμόμαστε σ΄ενα χώρο που έχει ξεχάσει πλέον τι είναι ζωή, δικαίωμα, πραγματική ανάγκη.

Ανάγκη έχει γίνει να πληρώσεις, ανάγκη έχει γίνει να είσαι εντάξει απέναντι στους τοκογλύφους, να μην κινδυνέψεις για τα “μεγάλα” να σε ξεσπιτώσουν, να μην έχεις φαί, να μην έχεις που να κοιμηθείς. Οτιδήποτε πάνω από αυτό ονομάζεται “εντάξει είμαστε” Τόσο αθλίο, τόσο μίζερο το τοπίο της νεοφώτιστης μπανανίας της Ευρώπης.

Είναι σαν να βλέπεις μια δύστυχη να κάνει πιάτσα για ένα δεκάρικο, κι επειδή θα γυρίσει σπίτι έχοντας αγοράσει δυο πιτόγυρα μετά το πήδημα, θα θεωρείται πως “εντάξει είναι μωρέ” δε τρέχει και τίποτα.  Εκατοντάδες Χιλιάδες άνθρωποι  τρέμουν στην ιδέα πως θα κάνει βαρύ χειμώνα γιατί της θέρμανσης προηγούνται τα χαράτσια, δεν γίνεται να τα καλύψεις και τα δύο. Στρατιές από ανθρώπους που η υγεία τους πάει κατά διαόλου για χίλια δυο λόγους, όπως συμβαίνει στον άνθρωπο… την αφήνουν στην άκρη γιατί προηγούνται οι φόροι, οι τράπεζες, οι ΔΕΚΟ, να ζήσουμε να τους θυμόμαστε…

Οι έλληνες περνάνε καλά. Φυσικά όταν το καλά το υποβιβάσεις στο επιβιώνω, κι επίσης αν σ΄αυτό συνυπολογίσεις μια χούφτα καραγκιόζηδες που ούτε τους νοιάζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει αρκεί ο κ@λως τους να είναι καλά, το σώνεις το πράγμα. Ομως πόσο θα το σώσεις ακόμα λέγοντας αηδίες και ψευτιές. Πόσο θα κρατήσει η βιτρίνα πριν να φανεί η βρώμα που κρύβεται από πίσω? Και δεν εννοώ πως θα γίνει κάποιος ξεσηκωμός. Δεν είναι πανάκεια, πλέον, πως τη φτώχεια και τη δυστυχία θα την ακολουθήσει η Νέμεση. Μπορεί απλά να δεις γύρω σου τη χώρα των ζόμπι. Των ζωντανών νεκρών. The walking dead της Μεσογείου…

Ανθρωποι ήδη σέρνονται άσκοπα χωρίς να ξέρουν ούτε τι κάνουν σ΄αυτή τη ζωή , ούτε που πάνε. Ξυπνάνε κοιμούνται σαν ρομποτάκια, χωρίς καν να έχουν ιδέα πως είναι κάτι τέτοιο.. Αυτό είναι το χειρότερο αλλά το αναπόφευκτο στα ζόμπι. Δεν.. Κάποιο θόρυβο ακούν κι ακολουθούν, αν τους σφυρίξεις από την άλλη θα πάνε από εκεί. Μόλις μυρίσουν φαί θα ρθουν..

Βλέπετε καφετέριες γεμάτες? Τα μπαράκια? Τις ταβέρνες? Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο με το Χότζα και τον αφέντη του. Του λέει ο αφέντης του τρέχα βάλε φόρους κι έλα να μου πεις. Πράγματι βάζει και την άλλη μέρα του δίνει αναφορά. Εχουν αναστατωθεί όλοι αγά μου τι θα κάνουμε? Βάλε κι άλλους φόρους του λέει κι έλα πάλι. Αγά μου γίνεται χαμός, φωνάζουν, βρίζουν τι κάνουμε? Ρίξε κι άλλους φόρους κι έλα να μου πεις. Αγά μου τώρα έχουν βγάλει κάτι μαχαίρια και τ΄ακονίζουν θα μας σφάξουν. Τώρα του λέει ρίξε και τα χειρότερα χαράτσια αυτά που ξεπερνάνε κάθε όριο κι έλα να μου πεις. Γυρνάει ο Χότζας πίσω και του λέει, αγά μου συμβαίνει κάτι πρωτοφανές. Εχουν ησυχάσει όλοι, έχουν γεμίσει τις ταβέρνες, τα μαγαζιά, γελάνε, πίνουν, τραγουδάνε…

Ο έλληνας τη πάτησε με το χρηματηστήριο, οι πρώτες κασέλες αδειάσανε, τώρα αδειάζουν και τα ρέστα.. Οσοι κρατιούνται καλά φεύγουν, όσοι μείνουν, σε λίγο καιρό, θα νοιώθουν αυτό ακριβώς που τους θεωρεί το σύστημα. Τίποτα. Ο κανένας. Ολη αυτή η κίνηση, όλη αυτή η υποταγή ακόμα είναι γιατί ο άλλος θυμάται ακόμα το ονομά του… Στο στάδιο “ο κανένας” τη πατήσατε.

Μια σπίθα ν΄ανάψει στο μυαλό της ζόμπιλαντ και θα γίνει ένα γενικευμένο χασάπικο… Κι όποιος επιβιώσει. Το να γυρίζεις ένα λαό στο μεσαίωνα και να νομίζεις πως όλα θα πάνε καλά είναι γελοίο. Ο άνθρωπος ήταν και θα είναι πάντα το πιο άγριο θηρίο. Η ταμπέλα του πολιτισμένου κρέμεται επάνω του όσο του δίνεις την ευκαιρία να ονειρεύεται πως είναι κάτι άλλο. Οσο του δίνεις τα εφόδια να γίνει κάτι άλλο. Με τη μόρφωση, με την υγεία, με τη τέχνη, με την αίσθηση πως είναι ΑΣΦΑΛΗΣ στη φωλίτσα του. Αν του τα πάρεις όλα αυτά και τον βάλεις να παίξει σε επίπεδο επιβίωσης ίσως ανακαλύψεις πως ο πολιτισμός δεν πέρασε από πάνω του ούτε μια μέρα…

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν καίγεται το πορτοφόλι απλά, δεν καίγονται τα παλιόχαρτα.. καίγονται νευρώνες αλύπητα, καίγονται συναισθήματα, όνειρα, ελπίδες, καίγονται όλες οι ασφάλειες… Κι αργά ή γρήγορα θα έρθει το βραχυκύκλωμα που θα κατεβάσει το γενικό. Και τότε, πραγματικά θα περάσουμε καλά.

Ονειρεμένα…