“…εσύ, ρε γυναίκα,το ‘ξερες πως έχομε κρίση στη χώρα και δεν μου είχες πει τίποτα ίσαμε σήμερα, ρώτησε τη Θεοδοσία σα μείνανε οι δύο τους μα δεν περίμενε διόλου την απόκριση της, εκείνη κόμπιασε Τι κρίση, Παναγή μου, που να ξέρω εγώ, ακούω που τα λένε στα κανάλια τι γίνεται στην Αθήνα αλλά σάμπως καταλαβαίνω τίποτα νομίζεις, εμείς εδώ μέσα στο χτήμα που ζούμε τι να ξέρομε από τέτοια, σάμπως άλλαξε η ζωή μας; Όπως επερνούσαμε πάντα δεν περνούμε και τώρα; είπε η Θεοδοσία, δεν άκουσε τίποτα ο Παναγής από τα λόγια της εκείνα είχε ήδη λάβει θέση στο κεφάλι του τραπεζιού, έπιασε ανόρεκτος το τηλεκοντρόλ και έβαλε τη τηλεόραση,για πρώτη φορά εκείνη τη βραδιά στα νέα, κι από τότε ως τη Τετάρτη που την έσπασε με το τασάκι, κάθε μέρα ήτανε μουτρωμένος και τις νύκτες μονάχα τα νέα έβλεπε και έλεγε και εκείνος τα δικά του…”
σελ. 88-89
Από τη νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη “Το ζουμί του Πετεινού” Εκδόσεις Εστία 2012
Επιλογή κειμένου Ζωή Καπερώνη
(Πατήστε πάνω στη φωτό για να δείτε τις λεπτομέρειες)
