Σε αφιέρωμα της εφημερίδας Guardian διάφορες προσωπικότητες της βρετανικής διανόησης δίνουν τη δική τους ερμηνεία για τις αιτίες και τις επιπτώσεις του Brexit.
Η θεατρική συγγραφέας Lucy Prebble, κατονομάζει στο κατηγορώ της τους πολιτικούς που είναι υπεύθυνοι για το αποτέλεσμα, από το Boris Johnson και τον οπορτουνισμό του μέχρι τον Corbyn, που αν και Εργατικός, δεν εργάστηκε επαρκώς για να στηρίξει την παραμονή της χώρας του στην ΕΕ.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Rufus Norris, θεωρεί το Εθνικό τους Θέατρο ‘μέρος της παγκόσμιας πολιτισμικής οικολογίας’ και περιαυτολογεί αναφέροντας πώς η διαρκής επιτυχία του βασίζεται στην ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών, ταλέντου και δημιουργικότητας, ερμηνεύει δε τη διχοτόμηση της αγγλικής κοινωνίας ως επιταγή προς τις τέχνες να εκφράσουν όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε μια «αερολογική» απάντηση υποψηφίου Πανελληνίων στο μάθημα της Έκθεσης που βγήκε εκτός θέματος και κόπηκε.
Ο Stephen Deuchar, διευθυντής του Ταμείου Τέχνης, του ΜΚΟ επιφορτισμένου με την εξεύρεση πόρων για τις Τέχνες, είναι πολύ πιο ανήσυχος για τις επιπτώσεις του Brexit στα αγγλικά μουσεία και γκαλερί κυρίως στον οικονομικό τομέα καθώς θα χαθεί η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.
Δεν έχει άδικο που ανησυχεί- ο πολιτισμός ανήκει στη βαριά βιομηχανία της βρετανικής οικονομίας και αναπτύσσεται ταχύτατα, οι θέσεις εργασίας στο δημιουργικό κλάδο φέτος αυξήθηκαν κατά 3 φορές περισσότερο από τον εθνικό μέσο όρο, δημιουργώντας έσοδα 10 εκ στερλινών την ώρα.
Την ίδια στιγμή, δεν έχει καταστεί σαφές αν το πρόγραμμα Creative Europe θα συνεχιστεί. Το συγκεκριμένο ευρωπαϊκό πρόγραμμα που τρέχει από τον Ιανουάριο του 2014 παρέχει ενέσεις ρευστότητας τόσο στα ΜΜΕ όσο και στον καλλιτεχνικό κλάδο και έχει ήδη συνεισφέρει 1,6 δις ευρώ στην οικονομία της Μ. Βρετανίας. Η Κομισιόν εκτός από το συντονισμό αυτού του προγράμματος, σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων, παρέχει κεφάλαια ύψους 121 εκ ευρώ για τη στήριξη των μικρότερων επιχειρήσεων στον δημιουργικό τομέα που αναμένεται σε ορίζοντα 6 ετών να δημιουργήσουν δάνεια ύψους 600 εκ ευρώ σε όλα τα κράτη μέλη και μέρος των οποίων ήδη έχει απορροφηθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Απαισιόδοξος είναι και ο Alistair Spalding, καλλιτεχνικός διευθυντής της περίφημης χορευτικής σκηνής Sadler’s Wells, που τα τελευταία χρόνια έχει λάβει περίπου 500.000 ευρώ από την ΕΕ για την ενίσχυση συνεργασιών εντός της ΕΕ, συνεργασίες που πλέον φαίνονται περισσότερο απίθανες. Οι άδειες εργασίες για χορευτές από την Ευρώπη που είναι χρονοβόρες και κοστοβόρες επίσης τρομοκρατούν τον Spalding- θεωρεί πως το πιθανότερο είναι πως στο μέλλον οι σκηνοθέτες δεν θα καταφέρνουν να συνεργαστούν με τους καλλιτέχνες της επιλογής τους.
Ούτε η κλασσική μουσική είναι σε καλύτερη μοίρα. Παράδειγμα η Ορχήστρα Νέων της ΕΕ που ιδρύθηκε το 1976 με ευρωπαϊκή απόφαση και εδρεύει στο Λονδίνο. Παράπαιε οικονομικά για χρόνια και τον Απρίλιο θα έκλεινε, αν δεν την στήριζε ο Jean-Claude Juncker με επιχορήγηση ύψους 600,000 ευρώ που διασφαλίζει τουλάχιστον το βραχυπρόθεσμο μέλλον της.
Στον αντίποδα, οι έμποροι τέχνης και οι ιδιοκτήτες ακριβών γκαλερί τρίβουν τα χέρια τους καθώς η φθηνή στερλίνα θα προσελκύσει διεθνείς συλλέκτες, τουλάχιστον αρχικά.
Πάντως από εκδότες μέχρι μουσεία, ντοκουμενταρίστες του BBC και ανεξάρτητους κινηματογραφιστές, όποιος έχει λάβει ευρωπαϊκή χρηματοδότηση αναμένει έντρομος τις εξελίξεις.
Επίσης εκκρεμεί και το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας καθώς έχει ήδη συμφωνηθεί πως το 2023 θα είναι βρετανική πόλη. Το Leeds, το Milton Keynes και το Dundee προετοιμάζουν πυρετωδώς τις υποψηφιότητες τους ελπίζοντας πως η συμφωνία θα τηρηθεί.
Ο διευθυντής της Εθνικής Εκστρατείας για τις Τέχνες, Samuel West, εκφράζει καλύτερα τις ανησυχίες της καλλιτεχνικής κοινότητας που μανιωδώς ψήφισε υπέρ της παραμονής της Μ. Βρετανίας στην ΕΕ: “Δεν είναι μόνο το χρηματικό ζήτημα”, λέει αποκαρδιωμένος στη Guardian “ τι θα γίνει με το copyright, τις βίζες, την πρόσβαση στην ευρωπαϊκή εκπαίδευση, την εξαγωγή των πολιτισμικών προϊόντων και τη διεθνή καλλιτεχνική ανταλλαγή;”
Ίσως κάποιος μπορεί να διανοηθεί την οικονομία της ΕΕ χωρίς τη Μ.Βρετανία. Αλλά τον πολιτισμό; Οι μισοί αγαπημένοι μας συγγραφείς, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, μουσικοί, εικαστικοί είναι Βρετανοί είτε τους αρέσει, είτε δεν μας αρέσει. Η Βρετανία μπορεί να αποχωρήσει από την ΕΕ ανά πάσα στιγμή-ο πολιτισμός της όχι.
*Από τον http://www.oanagnostis.gr/
