O Αϊζάια Μπερλίν άφησε το βιβλίο στο τραπεζάκι και είπε διαβάζω καθημερινά, και καθημερινά συνειδητοποιώ ότι μου μένουν ακόμα άπειρα πράγματα να διαβάσω. Πού και πού, πρέπει να και να ξαναδιαβάσω, παρόλο που ξαναδιαβάζω μόνο ό,τι αξίζει να ξαναδιαβαστεί.
«Και τι κάνει ένα βιβλίο να αξίζει να ξαναδιαβαστεί;» Τώρα ο Μπερνάντ θύμιζε λίγο τον Αντριά.
«Η ικανότητα του συγγραφέα να συναρπάζει τον αναγνώστη, να τον εντυπωσιάζει με την ευφυΐα που βρίσκει στο βιβλίο που ξαναδιαβάζει, ή με την ομορφιά που εκπέμπει. Βέβαια, η απόφαση να ξαναδιαβάσουμε ένα βιβλίο, μάς οδηγεί αναπόφευκτα, σε μια αντίφαση».
«Τι εννοείς Αϊζάια;» παρενέβη η tante Αλίν.
« Ένα βιβλίο που δεν αξίζει να ξαναδιαβαστεί δεν άξιζε καν να διαβαστεί». Κοίταξε τους επισκέπτες του. « Τους ρώτησες αν θέλουν τσάι;» Κοίταξε το βιβλίο και ξέχασε αμέσως τη ερώτηση πρακτικής φύσεως που είχε μόλις κάνει. Συνέχισε: « Όμως, πριν το διαβάσουμε, δεν γνωρίζαμε ότι δεν αξίζει να το ξαναδιαβάσουμε. Η ζωή είναι σκληρή».
Από το βιβλίο του Ζάουμε Καμπρέ, «Confiteor». Εκδόσεις Πόλις, 2016, σελίδα 527
Επιλογή κειμένων: Ζωή Καπερώνη
