Δέκα στίχοι και αφορισμοί του Γιώργου Σεφέρη που μας θυμίζουν το μεγαλείο της σκέψης του σπουδαίου νομπελίστα ποιητή.
Πικρές αλήθειες για την Ελλάδα. Κρυμμένες αλήθειες για την φύση του ανθρώπου. Για τη μοναξιά, τη μνήμη και τη θάλασσα. Ο Γιώργος Σεφέρης είχε πολλές αλήθειες να μας πει, και τις «περιτύλιξε» με στίχους των ποιημάτων του, λέξεις στον λόγο του κατά την παραλαβή του Νόμπελ ή ακόμη και στην αλληλογραφία του. Από εκεί, διαλέξαμε δέκα μεστά λόγια του, που θα σας κάνουν να σκεφτείτε.
-
Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.
-
Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στο ακρογιάλι.
-
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε. Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη… Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα.
-
Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων.
-
Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό.
-
Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται.
-
Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.
-
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
-
Σ’ αυτόν τον τόπο (όπου) όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι…
-
Όπως δεν μπορείς να καταλάβεις το ψάρι, αν δεν είσαι ψάρι, ή το πουλί, αν δεν είσαι πουλί, έτσι δεν μπορείς να καταλάβεις τον μοναχό άνθρωπο, αν δεν είσαι μοναχός.
