Αυτό το έτος και το επόμενο, οι ψηφοφόροι σε ηγετικές δυτικές δημοκρατίες θα πάρουν αποφάσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά την Δύση – και τον κόσμο όπως τον έχουμε γνωρίσει εδώ και δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, μερικές από αυτές τις αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί, με κύριο παράδειγμα την ψήφο του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Του Γιόσκα Φίσερ- ΤΟ ΒΗΜΑ – The Project Syndicate
Εν τω μεταξύ, ο Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες και η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία θα μπορούσαν κάλλιστα να κερδίσουν τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές της χώρας τους. Πριν από ένα χρόνο, η πρόβλεψη για νίκη τους θα είχε θεωρηθεί παράλογη. Σήμερα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτά τα σενάρια είναι πιθανά.
Η απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν μια de facto απόφαση κατά της ευρωπαϊκής τάξης της ειρήνης, που βασίζεται στην ενοποίηση, τη συνεργασία και την κοινή αγορά και δικαστική δικαιοδοσία. Ήρθε εν μέσω αυξανόμενης εσωτερικής και εξωτερικής πίεσης σε αυτή την τάξη.
Εσωτερικά, ο εθνικισμός έχει κερδίσει δύναμη σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της ΕΕ. Εξωτερικά, η Ρωσία παίζει την πολιτική της μεγάλης δύναμης και πιέζει για μια «Ευρασιατική Ένωση» – ευφημισμός για την ανανέωση της ρωσικής κυριαρχίας στην Ανατολική Ευρώπη – ως εναλλακτική στην ΕΕ.
Και οι δύο αυτές δυνάμεις απειλούν τη δομή της ειρήνης της ΕΕ, και το μπλοκ θα αποδυναμωθεί περαιτέρω χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο, παραδοσιακό εγγυητή της σταθερότητας. Η ΕΕ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ευρωπαϊκής-δυτικής ολοκλήρωσης. Ετσι αποδυνάμωσή της θα μπορούσε να προκαλέσει έναν ευρωπαϊκό αναπροσανατολισμό προς την Ανατολή.
Το αποτέλεσμα αυτό θα γίνει ακόμη πιο πιθανό αν οι Αμερικανοί εκλέξουν τον Τραμπ, που θαυμάζει ανοιχτά τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν. Μια τέτοια στιγμή «Γιάλτας νούμερο 2» θα τροφοδοτήσει τον αντιαμερικανισμό στην Ευρώπη και θα επιδεινώσει την γεωπολιτική ζημία που θα έχει υποστεί η Δύση.
Ομοίως, μια νίκη για το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν την επόμενη άνοιξη θα σηματοδοτήσει την απόρριψη της Ευρώπης από την Γαλλία. Δεδομένου του ρόλου της Γαλλίας ως ενός από τους κρίσιμους θεμέλιους λίθους της ΕΕ (μαζί με τη Γερμανία), η εκλογή της Λεπέν θα σήμαινε πιθανότατα το τέλος της ίδιας της ΕΕ.
Σε αυτό το σενάριο, πολλοί θα στραφούν στη Γερμανία, τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Όμως, αν και η Γερμανία θα πληρώσει το μεγαλύτερο οικονομικό και πολιτικό κόστος, εάν καταρρεύσει η ΕΕ – τα συμφέροντά της είναι απλά πάρα πολύ συνυφασμένα με την ΕΕ – κανείς δεν πρέπει να ελπίζει για τη γερμανική επανεθνικοποίηση. Όλοι γνωρίζουμε την καταστροφή που που μπορεί να φέρει στην ήπειρο.
Ενώ η Γαλλία είναι σαφώς μια δυτική χώρα του Ατλαντικού και της Μεσογείου, η Γερμανία, ιστορικά, έχει κυμανθεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Στην πραγματικότητα, αυτή η δυναμική ήταν ένα συστατικό στοιχείο του γερμανικού Ράιχ. Το ερώτημα Ανατολή ή Δύση δεν αποφασίστηκε τελικά παρά μετά την ολοκληρωτική ήττα της Γερμανίας το 1945. Μετά την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας το 1949, ο Γερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ επέλεξε την Δύση.
Ο γεωπολιτικός προσανατολισμός της Γερμανίας θα αποτελέσει κεντρικό υποκείμενο θέμα στις γενικές εκλογές του επόμενου έτους. Αν η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Ανγκελα Μέρκελ την εκδιώξει λόγω της πολιτικής της για τους πρόσφυγες, το κόμμα πιθανότατα θα στραφεί προς τα δεξιά σε μια προσπάθεια να κερδίσει πίσω τους ψηφοφόρους που έχει χάσει από την αντι-μεταναστευτική, λαϊκίστικη Εναλλακτική για τη Γερμανία (AFD).
Αλλά κάθε κίνηση από το CDU να συνεργαστεί με την AFD, ή να επικυρώσει τα επιχειρήματά της, θα σημάνει πρόβλημα. Η AFD αντιπροσωπεύει τους Γερμανούς εθνικιστές της δεξιάς (και χειρότερα) που θέλουν να επιστρέψουν στην παλιά μεσαία θέση και να σφυρηλατήσουν μια πιο στενή σχέση με τη Ρωσία. Πρέπει λοιπόν να ελπίζουμε ότι θα γλιτώσουμε αυτό το τραγικό μέλλον, και ότι η Μέρκελ θα διατηρήσει το αξίωμά της πέρα από το 2017. Το μέλλον της Γερμανίας, της Ευρώπης και της Δύσης μπορεί να εξαρτάται από αυτό.
O Γιόσκα Φίσερ ήταν υπουργός Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Γερμανίας και αντικαγκελάριος το διάστημα 1998-2005.
Οι αναδημοσιεύσεις Άρθρων Γνώμης , δεν απηχούν κατ’ ανάγκη και τις απόψεις της Ομάδας foroline-ADC.
