Πάμε σινεμά; Οι ταινίες της εβδομάδας (12-11-2016)

Τόσο οι ερμηνείες των δύο βασικών ηθοποιών, Μάικλ Φασμπέντερ και Αλίσια Βικάντερ, όσο και η ήρεμη, στιβαρή σκηνοθεσία του Ντέρεκ Σιανφράνς κατορθώνουν να απογειώσουν το «Φως ανάμεσα στους ωκεανούς» («The light between oceans», Αγγλία / ΗΠΑ / Νέα Ζηλανδία, 2016), ένα αρχετυπικό μελόδραμα, η δράση του οποίου αρχίζει στο 1918 και τελειώνει στη δεκαετία του 1950.
Ο Τομ (Φασμπέντερ), βετεράνος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, νυν δημόσιος υπάλληλος, ζητεί από την υπηρεσία του να μεταβεί σε ένα νησί της Δυτικής Αυστραλίας όπου θα μπορεί να δουλέψει χωρίς κανέναν στο κεφάλι του. Ο Τομ δεν αισθάνεται καλά ανάμεσα στους ανθρώπους, ενώ δουλειά του είναι παρακολουθεί την κίνηση γύρω από έναν απομονωμένο φάρο, ο οποίος τελικά θα αποβεί μοιραίος. Ο Τομ παντρεύεται μια αρκετά νεότερή του ντόπια, την Ιζαμπελ (Βικάντερ).
Το ζευγάρι είναι αγαπημένο, η ζωή κυλά μέσα στην ευτυχία και στην απόλυτη επικοινωνία, όμως η μοίρα θα το «κτυπήσει» στην τεκνοποίηση. Η Ιζαμπελ θα χάσει δύο παιδιά στον τοκετό και όταν όταν αργότερα μια βάρκα με έναν νεκρό άντρα και ένα ζωντανό μωρό καταλήξει στο νησί τους, θα πείσει τον Τομ να κρατήσουν το παιδί, ενώ εκείνος κατά βάθος δεν θέλει.
Τα χρόνια περνούν, το παιδάκι μεγαλώνει αλλά κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Πλήθος έντονων σκηνών, κυρίως ανάμεσα στους Φασμπέντερ – Βικάντερ, είναι ικανές να συγκινήσουν ακόμη και τον πιο αδιάφορο θεατή ενώ όταν ένας τρίτος χαρακτήρας μπαίνει στην ιστορία (έξοχη όπως πάντα η Ρέιτσελ Βάιζ) σηματοδοτεί και τη μεγάλη, σπαραξικάρδια ανατροπή.Λιτά, ήρεμα και χωρίς υπερβολές, η ταινία αναμοχλεύει με ουσιαστικότητα δύσκολες έννοιες όπως η αυτοθυσία, η συγχώρηση αλλά και οι τολμηρές αποφάσεις που μπορούμε να πάρουμε στον βωμό του αληθινού έρωτα. Βαθμολογία: 3 ½

Η συγκίνηση είναι παρούσα και στην ισλανδική ταινία «Καρδιά βουνό» («Fusi», Ισλανδία/Δανία, 2016) του Νταγκούρ Κάρι, εξαιρετικού χειριστή μικρών ανθρώπινων ιστοριών, τον οποίο γνωρίσαμε από τις ταινίες «Dark horse» και «Noi Albinoi».

Ο επιτυχημένος ελληνικός τίτλος προσδιορίζει τον χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα της ταινίας, ενός θεόρατου, υπέρβαρου φορτοεκφορτωτή αεροσκαφών, απολύτως κλεισμένου στον εαυτό του, που πέφτει συνέχεια θύμα του bullying, πίνει γάλα, έχει ως χόμπι τις αναπαραστάσεις πολέμων με μινιατούρες και επικοινωνεί πραγματικά μόνο με ένα μικρό κορίτσι που μένει στην πολυκατοικία του.

Ο Κάρι αντιμετωπίζει με κατανόηση και σεβασμό τον Φούζι, παρακολουθεί με υπομονή την προσπάθειά του να βρει λίγη χαρά μέσα σε έναν άδικο και σκληρό κόσμο. Η γυναίκα που γνωρίζει σε μαθήματα χορού η οποία πιστεύει στα όνειρα («δεν κοστίζουν τίποτε») θα παίξει ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, όμως ο Κάρι δεν κάνει ποτέ χατίρια στον θεατή με αποτέλεσμα το στοιχείο του απρόβλεπτου να είναι πάντα παρόν. Λίγο τέλος ό,τι και να πει κανείς για την ερμηνεία του Γκούναρ Γιόνσον που ακούραστα κρατά στις τεράστιες πλάτες του όλη την ταινία. Βαθμολογία: 3

Στην ταινία «Θάνατος στο Σαράγεβο» («Smrt u Sarajevu», Βοσνία/Γαλλία/Αγγλία, 2016)  του Ντάνις Τάνοβιτς, ο θεατής συμμετέχει στον πανικό που επικρατεί σε ένα ξενοδοχείο του Σαράγεβο όπου γίνονται προετοιμασίες για το γκαλά της Ευρωπαϊκής Ενωσης σχετικά με τα 100 χρόνια από τη δολοφονία του Αρχιδούκα Φραντζ Φέρντιναντ. Μια δημοσιογράφος προσπαθεί να κάνει ένα αντικειμενικό ρεπορτάζ παίρνοντας γνώμες από όλες τις πλευρές, αν και η ίδια έχει τις δικές της προκαταλήψεις.

Ενας γάλλος διανοούμενος που παρακολουθείται από την αστυνομία, κάνει πρόβες για τον λόγο που πρόκειται να εκφωνήσει επί του θέματος, αν και είναι φανερό ότι δεν πιστεύει σε τίποτε πέρα από την αυτοπροβολή του. Συγχρόνως βλέπουμε τον διευθυντή του ξενοδοχείου να προσπαθεί με δόλιους τρόπους να βάλει τρικλοποδιά στους ενδεχόμενους απεργούς της επιχείρησης που έχουν αποφασίσει να αντισταθούν στο γεγονός ότι  επί δύο μήνες παραμένουν απλήρωτοι.

Με την κάμερά του να χορεύει αεικίνητα μέσα σε διάφορους χώρους του ξενοδοχείου, με δραματουργικό χρόνο κάτι λιγότερο από ένα 24ωρο και εμπνευσμένος από το «Hotel Europe» του Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, ο Τάνοβιτς, σκηνοθέτης του βραβευμένου με ξενόγλωσσο Οσκαρ «No man’s land», κτίζει μια θαυμάσια αλληγορία για το εντελώς φθαρμένο πλέον πρόσωπο της σημερινής Ευρώπης (παίζουν Ζακ Βεμπέρ, Σνεζάνα Βίντβιτς κ.ά.)..Βαθμολογία: 3

Η εξάντληση των ορίων υπομονής του θεατή είναι για ακόμη μία φορά ο στόχος που φαίνεται ότι έβαλε ο ρουμάνος σκηνοθέτης Κρίστι Πουίου («Ο θάνατος του κυρίου Λαζαρέσκου») με την ταινία «Sieranevada»: διαρκεί κοντά στις τρεις ώρες και το μεγαλύτερο μέρος της λαμβάνει χώρα μέσα σε ένα σπίτι όπου πρόκειται να γίνει ένα μνημόσυνο. Πολλοί άνθρωποι είναι συγκεντρωμένοι, τους παρακολουθούμε να μιλούν για διάφορα ζητήματα, αναπτύσσουν απόψεις για την πολιτική, τη θρησκεία, την κοινωνία.

Μνήμες από το κομμουνιστικό καθεστώς αλλά και τετριμμένα καθημερινά αναμειγνύονται σε ένα μίξερ νεκρού χρόνου και πολυλογίας και φυσικών ερμηνειών μέσα σε ατελείωτα μονοπλάνα. Προσωπικά δεν κατάλαβα πού αποσκοπεί, αν και παραδέχομαι ότι σε κάποια σημεία παρακολούθησα με περιέργεια. Ως εκεί όμως (παίζουν: Μίμι Μπρανέσκου, Ντάνα Ντογκάρου, Σορίν Μεντελένι, Μπόγκνταν Ντουμιτράσε). Βαθμολογία: 

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook

 «Jack Reacher. Ποτέ μη γυρίζεις πίσω» («Jack Reacher, Never go back», ΗΠΑ, 2016) του Εντουαρντ Ζουίκ. Για δεύτερη φορά ο Τομ Κρουζ υποδύεται τον εμπειροπόλεμο, ευφυή και ολιγόλογο πρώην στρατιωτικό Τζακ Ρίτσερ, ο οποίος εδώ επιστρέφει στην παλιά στρατιωτική βάση του προκειμένου αποκαλύψει την αλήθεια σχετικά με το τι κρύβεται πίσω από τη δολοφονία δύο στρατιωτών. Θυμίζω ότι ο Ρίτσερ είναι ο ήρωας των μυθιστορημάτων του Λι Τσάιλντ (εκδόσεις Bell). Βαθμολογία: 

 «Αντιρρησίας συνείδησης» («Hacksaw Ridge», ΗΠΑ, 2016) του Μελ Γκίμπσον. Η ιστορία του Ντέσμοντ Τ. Ντος (Αντριου Γκάρφιλντ) που ήταν ο πρώτος αντιρρησίας συνείδησης στην ιστορία των ΗΠΑ που τιμήθηκε με το Μετάλλιο Τιμής. Αμερικανός στρατιώτης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μαχών χωρίς να φέρει οπλικό εξοπλισμό πεπεισμένος ότι ακόμη και ο πόλεμος δεν δικαιολογεί τους σκοτωμούς. Κατά τη διάρκεια της μάχης Okinawa, μιας από τις πιο αιματηρές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ντος έσωσε πάνω από 75 άνδρες χωρίς να ανοίξει πυρ ή έστω να φέρει όπλο. Βαθμολογία: –

«Το μαγαζάκι της κεντρικής οδού» («Obchod na korze», Τσεχοσλοβακία, 1965) των Γιαν Καντάρ, Ελμαρ Κλος. Κλασική ταινία του τσεχικού κινηματογράφου, η πρώτη του τσεχικού νέου κύματος που απέκτησε παγκόσμια φήμη φτάνοντας ως τα Οσκαρ, κερδίζοντας το ξενόγλωσσο. Βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα του Λάντισλαβ Γκρόσμαν, η ταινία τοποθετείται την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και στη διαδικασία «αριανοποίησης» που εφάρμοσαν οι Ναζί στο σλοβακικό τμήμα της Τσεχοσλοβακίας (παίζουν: Ζόζεφ Κρόνερ, Ιντα Καμίνσκα, Χάνα Σλίβκοβα κ.ά.). Βαθμολογία: 3