“…H λιποταξία του είχε προκαλέσει πάταγο σε Αλγερία και Γαλλία: καταδικάστηκε σε θάνατο. Με τους συντρόφους του, είχαν οργανώσει ένα αντιστασιακό σώμα που πολεμούσε τον γαλλικό στρατό χωρίς ωστόσο να είναι ενταγμένο στο Εφ-Ελ-Εν. Οι αυτονομιστές δεν άργησαν να δεχτούν αιφνιδιαστικά επίθεση, και ο Ανρί πιάστηκε ζωντανός από στρατιώτες του 504 Τάγματος Διαβιβάσεων: αφού τον κακοποίησαν του είπαν πως ήταν ελεύθερος να φύγει, εκείνος ήξερε πως δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση, έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω, φώναξε «Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα Αλγερίας!» κι έπεσε νεκρός από έναν καταιγισμό πυροβολισμών.
Το σώμα του μεταφέρθηκε στην πόλη πάνω στο καπό ενός θωρακισμένου οχήματος, με τα μαλλιά του βαμμένα κόκκινα και πλαστά χαρτιά στις τσέπες. Τρόπαιο μεγάλων κατακτητών.
Ο Πολιτισμός καυχιέται κραδαίνοντας ψωλές και σημαίες.
Η Μαριάν εξαργυρώνει την τρικολόρ νύχτα της- δώσε σφαίρες, πάρε χίμαιρες…”
Από το μυθιστόρημα του Ζοζέφ Αντράς «Για τα πληγωμένα μας αδέρφια», Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Μετάφραση Γιώργος Καράμπελας. Σελίδα 122, πρώτη έκδοση 2016.
