Σε ένα θέμα που απασχολεί τα Μη κερδοσκοπικά σωματεία και αφορά σε διάφορα έξοδα (πχ.μετακίνησης, διαμονής κλπ) που καταβάλλονται στα μέλη τους ή στα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των σωματείων, έρχεται να απαντήσει το “Βήμα των Λογιστών” του http://epixeirisi.gr/
Η ερώτηση
Σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δίνει στα μέλη του οδοιπορικά για μετακίνηση για συμμετοχή στο Δ.Σ ή στη Γ.Σ. Με απόφαση Γ.Σ του σωματείου τα οδοιπορικά περιλαμβάνουν ένα ποσό ημερήσιας αποζημίωσης συν χιλιομετρική αποζημίωση. Τα μέλη υπογράφουν μια απόδειξη πληρωμής με το συνολικό ποσό αποζημίωσης. Τα μέλη δεν έχουν καμιά σχέση εξαρτημένης εργασίας και είναι άμισθοι. Τα μοναδικά ποσά που λαμβάνουν από το σωματείο είναι τα οδοιπορικά περίπου τέσσερις φορές το χρόνο. Το ερώτημα λοιπόν είναι ποια η ασφαλιστική και η φορολογική αντιμετώπιση αυτής της αποζημίωσης; Πρέπει να εκδίδεται τίτλος κτήσης;
Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1, του άρθρου 14, του ΚΦΕ, δε θεωρούνται εισόδημα από μισθωτή εργασία:
α) η αποζημίωση εξόδων διαμονής και σίτισης και η ημερήσια αποζημίωση που έχουν καταβληθεί από τον εργαζόμενο αποκλειστικά για σκοπούς της επιχειρηματικής δραστηριότητας του εργοδότη και
β) η αποζημίωση για έξοδα κίνησης που καταβάλλονται από τον εργοδότη για υπηρεσιακούς λόγους, εφόσον αφορούν έξοδα κίνησης που πραγματοποιήθηκαν από τον εργαζόμενο κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας του και αποδεικνύονται από νόμιμα παραστατικά.
Ερμηνεύοντας τις ανωτέρω διατάξεις, η Διοίκηση, με το έγγραφο με αριθμό πρωτ. Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ. 13280/26-05-2015, θεωρεί αναγκαία προϋπόθεση τόσο για την φορολογική αναγνώριση των εν λόγω αποζημιώσεων, όσο και για την απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος των δικαιούχων που λαμβάνουν τα σχετικά ποσά, την ύπαρξη των νομίμων παραστατικών. Επομένως, οι νομικές οντότητες που καταβάλλουν οποιασδήποτε μορφής αποζημίωση είτε σε εργαζόμενους και εκπρόσωπους, είτε σε μέλη τους, για κάλυψη εξόδων κίνησης, διαμονής ή σίτισης, οφείλουν να διατηρούν ως αποδεικτικά στοιχεία τα οικεία φορολογικά παραστατικά.
Στην προκειμένη περίπτωση, λοιπόν, εφόσον τα ποσά που καταβάλλονται ως αποζημίωση οδοιπορικών στα μέλη του σωματείου, δεν βασίζονται σε νόμιμες αποδείξεις εξόδων μετακίνησης (καύσιμα, διόδια, εισιτήρια, διαμονή κ.λπ.) και δεν αποδεικνύεται η καταβολή τους για τα αντίστοιχα έξοδα, θεωρούνται εισόδημα από μισθωτή εργασία για τους δικαιούχους και ως εκ τούτου θα υπαχθούν σε φόρο εισοδήματος.
Μάλιστα, με βάση την κείμενη νομοθεσία, είναι σαφές ότι τα εν λόγω ποσά της παραπάνω περίπτωσης, θεωρούνται αμοιβές καθώς δεν μπορούν, εξαιτίας της έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων, να χαρακτηρισθούν αποζημιώσεις.
Οι αμοιβές που δίνονται σε μέλη του διοικητικού συμβουλίου νομικού προσώπου ή οντότητας, φορολογούνται ως εισόδημα από μισθωτή εργασία, βάσει των διατάξεων της περ. δ, της παρ. 2, του άρθρου 12, του ΚΦΕ (Ν 4172/2013).
Τονίζεται ότι οι εν λόγω αμοιβές υπόκεινται σε ασφαλιστικές κρατήσεις σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 38, του ασφαλιστικού νόμου 4387/2016 και σε παρακράτηση φόρου βάσει των οριζόμενων στο άρθρο 60, του ΚΦΕ, ενώ δεν απαιτείται η έκδοση φορολογικού στοιχείου από την πλευρά του ΝΠ.
Η τυχόν έκδοση τίτλου κτήσης (πρώην απόδειξη δαπάνης), στην περίπτωση του ερωτήματος, παραπέμπει ευθέως σε καταβολή αμοιβών μελών ΔΣ.
