Εκπέμπει SOS η ευρωπαϊκή ομοσπονδία των οργανώσεων που εργάζονται με τους αστέγους (FEANTSA) για την αυξανόμενη έλλειψη στέγης και τη ραγδαία αύξηση των ανθρώπων χωρίς κατοικία στην Ευρωπαϊκή Ένωσή.
του Μπάμπη Μιχάλη*
Στη νέα εκτενή της έκθεση για το αποκλεισμό στέγασης («Second Overview of Housing Exclusion in Europe 2017») η FEANTSA παρουσιάζει μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Προειδοποιεί ότι η στέρηση κατοικίας είναι πρόβλημα όλων των χωρών-μελών της Ε.Ε. και όχι μόνο όσων συνεχίζουν να ταλανίζονται από την οικονομική κρίση.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο ακριβής αριθμός των αστέγων συνολικότερα στη χώρα μας δεν είναι γνωστός. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι ανέρχονται περίπου στους 21.200, ενώ κάποιες ΜΚΟ ότι μόνο οι άστεγοι της της Αττικής αγγίζουν τους 15.000.
Πάντως, η FEANTSA εκτιμά από την πλευρά της ότι οι άστεγοι της Αθήνας ανέρχονται συνολικά στους 9.000 και ότι το 70% αυτών κοιμάται την τελευταία πενταετία στον δρόμο!
Η διεθνής οργάνωση περιγράφει την κατάσταση επικρατεί στην Ελλάδα με τα μελανότερα χρώματα.
Μεταξύ άλλων υπογραμμίζει ότι:
1. Το ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού που καλύπτει με δυσκολία το κόστος στέγασης αγγίζει σήμερα το 42,5% και είναι το υψηλότερο στην Ε.Ε. Το αντίστοιχο ποσοστό στις τάξεις των φτωχών νοικοκυριών φτάνει το εκρηκτικό 76%.
2. Σχεδόν όλα τα φτωχά νοικοκυριά ξοδεύουν πάνω από το 40% του εισοδήματός τους για τη στέγαση τους.
3. Τα ποσοστά των νοικοκυριών που καθυστερούν πληρωμές ενοικίων ή ενυπόθηκων δανείων είναι πολύ υψηλά, ανέρχονται στο 14,6% του συνολικού πληθυσμού και στο 27,1% των φτωχών νοικοκυριών.
4. Η αδυναμία επαρκούς θέρμανσης των κατοικιών επιδεινώθηκε ραγδαία από το 2009 για το σύνολο του πληθυσμού (+17,2%).
5. Το 27,4% του ελληνικού πληθυσμού ζει σε σπίτια όπου επικρατούν συνθήκες συνωστισμού. Στους νέους το ποσοστό αυτό είναι διπλάσιο.
Ωστόσο απογραφή της Eurostat το 2011 δείχνει ότι η Ελλάδα είχε τότε πάνω από 2,2 εκατομμύρια κενές κατοικίες (συμπεριλαμβανομένων και των εξοχικών). Δηλαδή, το 35,3% του συνόλου των σπιτιών ήταν άδειο.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΥΡΩΠΗ
Η πανίσχυρη Βρετανία, π.χ., είναι μόλις 20ή μεταξύ των 28 χωρών σε όρους παροχής στέγασης, αφού η ακρίβεια στην αγορά ακινήτων και στα ενοίκια καθιστά απλησίαστα τα περισσότερα σπίτια για φτωχούς και μεσαία τάξη.
Στη ακμάζουσα οικονομικά Γερμανία, το 16% του πληθυσμού υποχρεούται να ξοδεύει περισσότερο από το 40% του εισοδήματός του για στέγαση, ποσοστό που είναι το δεύτερο υψηλότερο στην Ε.Ε. μετά την Ελλάδα.
Στη Ρουμανία, ο ένας στους δύο ανθρώπους ζουν σε συνθήκες συνωστισμού (σε σπίτια που «ο ένας είναι πάνω στον άλλο») ενώ στην Ελλάδα των μνημονίων όλοι οι σχετικοί δείκτες της έκθεσης είναι βουτηγμένοι βαθιά στο κόκκινο.
Η πλέον ευάλωτη πληθυσμιακή ομάδα -σε όλες τις χώρες- είναι οι νέοι, οι οποίοι με συνήθως πενιχρά εισοδήματα καλούνται να αντιμετωπίσουν απαγορευτικά κόστη στέγασης, συνθήκες συνωστισμού και τελικά τον αποκλεισμό.
Μετά το ξέσπασμα της στεγαστικής κρίσης, το 2008, ο αριθμός των εξώσεων αυξήθηκε δραματικά.
Αποτέλεσμα ήταν ο αριθμός των αστέγων να αυξηθεί σε όλες τις χώρες της Ενωσης εκτός της Φινλανδίας και να δημιουργήσει τεράστιες πιέσεις σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως σε Λονδίνο, Παρίσι, Βρυξέλλες, Δουβλίνο, Βιέννη, Αθήνα, Βαρσοβία και Βαρκελώνη.
Στο Λονδίνο, ο αριθμός των οικογενειών με προσωρινή διαμονή αυξήθηκε από το 2010 κατά 50%. Στο Δουβλίνο, ο αριθμός των οικογενειών που μένουν σε έκτακτα καταλύματα αυξήθηκε τον τελευταίο χρόνο κατά 59%.
Στην Κοπεγχάγη, οι άστεγοι νέοι αυξήθηκαν από το 2009 κατά 75%. Στη Γερμανία, οι άνθρωποι χωρίς σπίτι αυξήθηκαν την τελευταία διετία κατά 35%, ενώ στη Γαλλία κατά 50% τα τελευταία 11 χρόνια.
Στη Βαρσοβία οι άνθρωποι που ζουν στον δρόμο ή σε καταλύματα έκτακτης ανάγκης αυξήθηκαν κατά 37%, ενώ το πιο σοκαριστικό είναι ότι στην Αθήνα ο ένας στους 70 ανθρώπους είναι σήμερα άστεγος.
Πηγή: *http://www.efsyn.gr
