Πάμε σινεμά (Οι ταινίες της εβδομάδας 15-4-2017)

Μεταφορά στο σινεμά του αυτοβιογραφικού βιβλίου του Σιλβέν Τεσόν για το οποίο ο γάλλος συγγραφέας κέρδισε το βραβείο Γκονκούρ, η ταινία «Στα δάση της Σιβηρίας» («Dans les forêts de Sibérie», Γαλλία, 2016) μπορεί να ιδωθεί ακόμα και ως μια (έστω πρόσκαιρη) θεραπευτική εμπειρία για όσους νιώθουν κουρασμένοι από τον διαρκή θόρυβο, την άλογη καταπίεση και το άγχος της καθημερινότητας που κατακλύζουν αδυσώπητα τη ζωή τους· ιδίως τα τελευταία χρόνια (όπως όλοι καλά γνωρίζουμε).

Η ιστορία της ταινίας έχει να κάνει με μια απόφαση φυγής προς το άγνωστο προκειμένου αυτός που την παίρνει να αποκτήσει το πιο δύσκολο αγαθό των καιρών μας· όχι υλικό βεβαίως αλλά ψυχικό: λέγεται ηρεμία και μοιάζει πια με άγνωστη λέξη. Αυτήν αναζητεί ο Τερί (Ραφαέλ Περσονάζ), κεντρικός ήρωας της ταινίας, ο οποίος στρέφει την πλάτη του προς τον πολιτισμό αναζητώντας τη γαλήνη στα βάθη της Σιβηρίας, εκεί όπου δεν υπάρχει ψυχή ζώσα δίπλα του, εκεί όπου θα είναι αυτός και το φυσικό τοπίο. «Εδώ ο χρόνος μένει ακίνητος, στην πόλη μάς περνούν οι ώρες, τα λεπτά, οι ημέρες…».

Ενας σύγχρονος Ιερεμίας Τζόνσον λοιπόν για να θυμηθούμε την πανέμορφη ταινία του Σίντνεϊ Πόλακ με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ή ένας Ροβινσώνας Κρούσος που σε αντίθεση με τον ήρωα του μυθιστορήματος του Ντανιέλ Νταφό επιλέγει ο ίδιος την απομόνωση. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι ακόμα και εκεί, στην απόλυτη ερημιά, στη μοναξιά και στην ησυχία δεν θα υπάρξουν τα προβλήματα, διαφορετικού τύπου ασφαλώς, σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο επικίνδυνα απ’ ό,τι στην πόλη, εφόσον ο άνθρωπος του πολιτισμού δεν είναι συνηθισμένος στις συνθήκες κάτω από τις οποίες επέλεξε να ζήσει. Οι εμπειρίες του Τερί σε συνδυασμό με το τοπίο γύρω από τη λίμνη Μπαϊκάλ που συλλαμβάνει μαγικά ο φακός του διευθυντή φωτογραφίας Ζιλ Πορτ καταλήγουν σε ένα πανέμορφο σύνολο που θα εκτιμήσουν κυρίως οι θεατές  που αναζωογονούνται αναζητώντας πού και πού τον εαυτό τους στη μοναξιά και στη φύση. Βαθμολογία: 3

Δύσκολα βρίσκεις από κάπου να πιαστείς ώστε να εκφράσεις άποψη για μια ταινία της οποίας ο τίτλος δηλώνει ότι είναι η όγδοη μιας συγκεκριμένης κινηματογραφικής «σειράς». Οι «Μαχητές των δρόμων 8» («The fate and the furious», ΗΠΑ, 2017) του Φ. Γκάρι Γκρέι είναι η ουρά μιας ιστορίας που αρχίζει πριν από 16 χρόνια όταν οι «Μαχητές των δρόμων» («The fast and the furious») του Ρομπ Κόεν έκαναν αίσθηση ως ένα σφιχτοδεμένο, σύντομο σε διάρκεια, ψυχαγωγικό b movie: γρήγορα αυτοκίνητα, επικίνδυνες κούρσες, ριψοκίνδυνες κασκάντες, μαυρισμένες γκόμενες, σέξι σορτσάκια, καυτά μπικίνι και ένας ανταγωνισμός αδρεναλίνης ανάμεσα στον Πολ Γουόκερ και τον Βιν Ντίζελ που έβγαζε μάτι.

Η επιτυχία της ταινίας ήταν τόσο μεγάλη που πέρναγαν τα χρόνια και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε φτάσαμε σε μια έβδομη συνέχεια παρότι ο Γουόκερ (που έχει παίξει σε αρκετές) σκοτώθηκε το 2015 (η 7η ήταν η τελευταία ταινία της ζωής του). Δεν θα φτάναμε εδώ βέβαια αν το κοινό της δεν ανανεωνόταν. Και πραγματικά η ανανέωση του κοινού των «Μαχητών των δρόμων» είναι εντυπωσιακή, πράγμα σεβαστό.

Κρίμα όμως που δεν μπορείς να πεις το ίδιο για τα σενάρια αυτών των ταινιών· εξάλλου πόση ανανέωση μπορείς να περιμένεις όταν έχεις κυρίως να κάνεις με ταχύτατες κούρσες και  συγκρούσεις αυτοκινήτων; Πόση έμπνευση να έχεις από χιλιοειπωμένα τρακαρίσματα (αν και το «8» έχει μια σκηνή καταδίωξης αυτοκινήτων μέσα στο πολύβουο Μανχάταν της Νέας Υόρκης που εντυπωσιάζει παρότι παντελώς απίστευτη); Αλλά το πώς μια ιστορία που άρχισε με την προσπάθεια ενός μυστικού αστυνομικού (Γουόκερ) να συλλάβει έναν οδηγό παράνομων αγώνων ταχύτητας (Ντίζελ) κατέληξε σε κυνηγητό… πυραύλων που απειλούν την καταστροφή του κόσμου, ε αυτό με υπερβαίνει. Η «ένεση» ανανέωσης στην όγδοη ταινία οφείλεται σε μια σούπερ sexy bitch Σαρλίζ Θερόν που κρατά στο χέρι τον ήρωα του Ντίζελ, ο οποίος μέσα σε όλα μαθαίνουμε ότι τώρα έχει γίνει και πατέρας. Η καλή αυτή ηθοποιός πηγαίνει ένα σκαλί παραπάνω το παντελώς ανόητο σενάριο στο οποίο τώρα έχει προστεθεί και ένα ξεροκόμματο για τον Τζέισον Στέιθαμ που ξαναπαίζει το μόνο που ξέρει καλά: τον… Τζέισον Στέιθαμ.  Βαθμολογία: 1

Ο «Δρόμος της διαφυγής» («Un sac de billes», 2017) είναι μια ακόμη ταινία πάνω στο χιλιοειπωμένο θέμα του Ολοκαυτώματος των Εβραίων στο οποίο δεν έχει να προσθέσει πολλά. Σκηνοθετημένη ευπρεπώς από τον Κριστιάν Ντιγκέ, η ταινία είναι μια περιγραφή του «Γολγοθά» δύο εβραιόπουλων αδελφών (Ντοριάν Λε Κλεκ, Μπατίστ Φλεριάλ) καθώς προσπαθούν να βρουν τον δρόμο προς τη σωτηρία. Αυτό θα συμβεί από τη στιγμή που ο κουρέας πατέρας τους (Πατρίκ Μπριέλ) διώχνει τα παιδιά από το σπίτι στο Παρίσι του 1942· ουσιαστικά για να τα σώσει. Τα απανωτά εμπόδια, οι θανάσιμοι κίνδυνοι, η προδοσία και το γεγονός ότι τα δύο παιδιά θα πρέπει να μεγαλώσουν απότομα ώστε να επιζήσουν καταλήγουν σε μια καλοφτιαγμένη περιπέτεια επιβίωσης, βάση της οποίας είναι το μπεστ σέλερ του Ζοζέφ Ζοφό που κατέγραψε τα προσωπικά βιώματά του από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Βλέπεται με συμπάθεια αλλά στην ουσία δεν ήταν απαραίτητο να γυριστεί σήμερα, διότι ας μην ξεχνάμε ότι το μυθιστόρημα του Ζοφό που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1973 είχε στηρίξει ακόμη μία ταινία με τον ίδιο τίτλο, παραγωγής 1975 και σκηνοθετημένη από τον Ζακ Ντουαγιόν. Νομίζω ότι εκείνη έφτανε και περίσσευε.Βαθμολογία: 2 ½

Το «Ταξίδι του αυτοκράτορα 2: Το κάλεσμα» («L’empereur», Γαλλία, 2017) είναι η συνέχεια του αριστουργηματικού ντοκιμαντέρ «Το ταξίδι του Αυτοκράτορα» (2005) που έκανε τους πιγκουίνους κινηματογραφικούς αστέρες κερδίζοντας το Οσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ. Είναι μια περιπέτεια που σχετίζεται με την αναπαραγωγή τους, σκηνοθετημένη και αυτή από τον Λικ Ζακέ, δημιουργό και της πρώτης ταινίας. Η ταινία υπόσχεται μοναδικά  τοπία και δύσκολες υποθαλάσσιες λήψεις που απαθανατίζουν τη βιοποικιλότητα ενός από τα πιο όμορφα οικοσυστήματα του κόσμου. «Μέσα από τη ματιά και τις αναμνήσεις του προγόνου του, ένας νεαρός πιγκουίνος ετοιμάζεται να ζήσει το πρώτο του ταξίδι» διαβάζουμε στο δελτίο Τύπου της ταινίας. «Ενστικτωδώς απαντά στο μυστήριο κάλεσμα που τον ωθεί προς τον ωκεανό για να αντιμετωπίσει τις απίστευτες δοκιμασίες που θα χρειαστεί να ξεπεράσει για να εκπληρώσει το πεπρωμένο του και να εξασφαλίσει την επιβίωση του είδους του». Την αφήγηση αλλά και επιμέλεια του ελληνικού κειμένου έχει αναλάβει ο Διονύσης Σαββόπουλος. Βαθμολογία: –

Bαθμολογία  5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη