8η έως και 12η εβδομάδα (Τέταρτη κρίσιμη περίοδος)
Σύμφωνα με μελέτες, η όγδοη εβδομάδα, είναι σημαντική γιατί είναι η εβδομάδα αποτύπωσης των αρνητικών – φοβιστικών εμπειριών. Είναι δηλαδή η εβδομάδα κατά την οποία αρχίζει να καταγράφει τις αρνητικές εμπειρίες. Μέχρι τώρα το κουτάβι δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να πλησιάσει ένα άνθρωπο που την προηγούμενη ημέρα του είχε προκαλέσει πόνο ή φόβο. Η συμπεριφορά αυτή αλλάζει κατά την όγδοη εβδομάδα και το κουτάβι αρχίζει να φοβάται ή να αποφεύγει τον άνθρωπο που έχει συνδέσει με άσχημη εμπειρία.
Επίσης, οι ίδιες μελέτες έχουν δείξει ότι όταν περάσει την ένατη εβδομάδα, το δέσιμο με τους ανθρώπους είναι τόσο μεγάλο, που εάν έχει κοινωνικοποιηθεί σωστά, ακόμα και αν του συμπεριφερθούν απορριπτικά ή το φοβίσουν, ο σκύλος θα εξακολουθεί να θέλει να τους πλησιάσει.
Κατά την τέταρτη περίοδο το κουτάβι πρέπει να αποχαιρετίσει τη μητέρα του και τα αδέλφια του και να πάει στο καινούργιο του σπίτι.
Η παραμονή του με τη μητέρα του μπορεί να βλάψει τη ψυχική και συναισθηματική του ανάπτυξη καθώς η μητέρα του θα αρχίσει να το απομακρύνει και να το απορρίπτει, με αποτέλεσμα χάσει την αυτοπεποίθησή του. Ή υπάρχει πιθανότητα να γίνει υπερβολικά εξαρτημένο από τη μητέρα του.
Το ίδιο πρέπει να συμβεί και με τα αδέλφια του γιατί σε περίπτωση που συνεχίζει να συμβιώνει μαζί τους το πιθανότερο είναι να παγιωθεί ο ιεραρχικός ρόλος που το κουτάβι είχε στην αγέλη και να παραμείνει για όλη του τη ζωή είτε ένας υπερβολικά κυριαρχικός, καταπιεστικός και πεισματάρης σκύλος, είτε ένας υπερβολικά δειλός, υποχωρητικός και υποτακτικός.
Στο νέο του σπίτι
Εν ολίγοις σε αυτήν τη φάση της ζωής του το κουτάβι αναπτύσσει έναν ισχυρό δεσμό αφοσίωσης με τον άνθρωπο. Αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Η πειθαρχία και η εκπαίδευση ξεκινά τώρα!
Το κουτάβι είναι πλέον ικανό να αποδεχθεί και να κατανοήσει την πειθαρχία. Και λέγοντας πειθαρχία εννοούμε την επιβολή της λέξης ΟΧΙ ή ΜΗ, η οποία θα είναι και η μόνη αρνητική εντολή κατά τη διάρκεια της ζωής του. Παράλληλα του μαθαίνουμε – σε περίπτωση που το κουτάβι δεν έχει διδαχθεί ακόμα- που επιθυμούμε να λερώνει. Η εκπαίδευση γίνεται πάντα με θετικό τρόπο, επαινώντας τις επιτυχημένες προσπάθειες και αγνοώντας τις αποτυχημένες. Την αρνητική εντολή ΟΧΙ ή ΜΗ τη χρησιμοποιούμε μόνο όταν δούμε το κουτάβι να λερώνει σε μη επιθυμητό σημείο.
Μπορούμε επίσης να του μάθουμε τις εντολές ΕΛΑ και ΚΑΤΣΕ εύκολα και απλά κρατώντας το μπολ του φαγητού του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κουτάβι να συνδέσει την εκπαίδευση με κάτι ευχάριστο. Και έτσι στη μετέπειτα εκπαίδευση της βασικής υπακοής θα είναι πρόθυμο και συνεργάσιμο.
Τώρα είναι επίσης η ηλικία που μπορούμε να αντικαταστήσουμε το λεπτό κορδονάκι με το κανονικό λουρί – οδηγό.
Μέχρι να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα εμβολιασμού μπορούμε κρατώντας το στην αγκαλιά μας να το βγάλουμε στον έξω κόσμο. Η έξοδος αυτή πρέπει να γίνει σταδιακά. Στην αρχή στον κήπο (αν υπάρχει) και μετά με σύντομες βόλτες με τα πόδια ή με το αυτοκίνητο. Έτσι του δίνουμε τη δυνατότητα να δει και να μυρίσει οτιδήποτε μας περιβάλλει. Να μάθει και να καταλάβει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβάται στη θέα ενός αυτοκινήτου ή μιας μοτοσυκλέτας ή ακόμα τη βοή της πολυκοσμίας και εκατοντάδων άλλων ερεθισμάτων που αποτελούν τον κόσμο μας, στον οποίο θα ζήσει. Οφείλουμε να το εξοικειώσουμε με ήχους και περίεργα αντικείμενα (θόρυβος ασθενοφόρου, απορριμματοφόρου, ομπρέλα, κράνος, καπέλο, ηλεκτρική σκούπα).
Το κουτάβι πρέπει να μάθει να γνωρίζει καινούργιους ανθρώπους και κατοικίδια χωρίς να εκδηλώνει φόβο ή επιθετικότητα. Ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι να το φέρνετε σε επαφή με όσο περισσότερο κόσμο μπορείτε. Με μωρά, παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένους. Οι συναντήσεις θα πρέπει να είναι ήρεμες και σύντομες.
Τεστ έχουν δείξει ότι σε αυτήν την ηλικία εάν το κουτάβι παραμείνει απομονωμένο από τους ανθρώπους θα εξελιχθεί ένα δυσπροσάρμοστο ενήλικο σκύλο, που θα είναι ανίκανο να συνδεθεί συναισθηματικά με τους ανθρώπους, αλλά και να εκπαιδευτεί.
13η έως 16η εβδομάδα (Πέμπτη κρίσιμη περίοδος)
Τώρα είναι που απαιτείται μεγαλύτερη πειθαρχία με ήπιες διορθώσεις. Είναι η στιγμή που πρέπει να θέσουμε όρια στον μικρό μας φίλο. Σε οτιδήποτε προσπαθούμε να του διδάξουμε πρέπει να γίνεται με θετική προσέγγιση.
Σε περίπτωση που συμβιώνει ακόμα με τα αδέλφια του είναι πολύ πιθανό να εξελιχθεί σε έναν σκύλο «κυνοκεντρικό», ανίκανο να δεθεί σε ισχυρό βαθμό συναισθηματικά με τους ανθρώπους – ιδιοκτήτες του και υπερβολικά εξαρτημένο με το είδος του.
Μέχρι το τέλος της 16ης εβδομάδας έχει διαμορφωθεί ο συναισθηματικός τύπος του σκύλου και ό,τι είναι τώρα (επιθετικός, δειλός, υπερενεργητικός, ήρεμος κ.α) θα παραμείνει σε όλη του τη ζωή.
Σε αυτήν τη φάση το κουτάβι ζει ημέρες «ανεξαρτησίας» και θα έχει την τάση να επιβληθεί στους ανθρώπους. Η αλλαγή των δοντιών θα το κάνει να μασάει οτιδήποτε αντικρίζει γι’ αυτό πρέπει να του παρέχουμε παιχνίδια και αντικείμενα που μπορεί άφοβα να δαγκώσει. Σε περίπτωση που δεν μπορούμε να του επιβληθούμε, τον περιορίζουμε. Προσοχή στα ηλεκτρικά καλώδια.
Η επιβλητική συμπεριφορά του κουταβιού «αντικατοπτρίζεται» -μεταξύ άλλων- στο δάγκωμα των χεριών και των ποδιών μας, στο δάγκωμα των ρούχων μας την ώρα που περπατάμε ή αγνοώντας μας τη στιγμή που τον καλούμε. Σε αυτό το σημείο πρέπει να επέμβουμε άμεσα. Με αυστηρότητα. Με τόνο φωνής σταθερό. ΜΗ ή ΌΧΙ.
Η νεανική – εφηβική ηλικία
Χρονικά η περίοδος αυτή δεν μπορεί να προσδιοριστεί καθώς η ωρίμανση του κάθε κουταβιού έχει το δικό της «ρυθμό». Και αυτό εξαρτάται από τη φυλή αλλά και από τον κάθε σκύλο ξεχωριστά. Μεταξύ του τέταρτου και του έβδομου μήνα της ζωής τους, αρκετοί σκύλοι διανύουν τη λεγόμενη περίοδο «φοβίας νέων εμπειριών», που μπορεί να διαρκέσει αρκετό διάστημα. Ο σκύλος αρχίζει και δείχνει μεγάλη έκπληξη, φόβο ή συναισθηματική αστάθεια για οτιδήποτε καινούργιο, που δεν έχει καταγράψει δηλαδή μέχρι στιγμής. Επίσης η προσωπικότητά τους αλλάζει καθώς ωριμάζουν σεξουαλικά.
Όπως επισημαίνει ο Αμερικανός ψυχολόγος σκύλων Dr Michael Fox «Τα κουτάβια που δεν έχουν ανατραφεί σωστά, όταν φτάσουν στη σεξουαλική ωρίμανση είναι πολύ δυσκολότερα στο χειρισμό τους, δείχνοντας ακραία αδιαφορία για τους ιδιοκτήτες τους και βίαιη επιθετικότητα όταν πειθαρχούν ή περιορίζονται».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ :
Μεγαλώνοντας ένα κουτάβι- Οι πέντε κρίσιμες περίοδοι (Α’)
