Πάμε σινεμά; Οι ταινίες της εβδομάδας (02-09-2017)

Η πιο ανοργάνωτη, ανεγκέφαλη, γεμάτη κραυγαλέα λάθη ληστεία του κόσμου είναι το θέμα του «Logan Lucky» (ΗΠΑ, 2017), τελευταίας ταινίας του Στίβεν Σόντερμπεργκ, στο ενεργητικό του οποίου υπάρχουν ταινίες με ευφυέστατες ληστείες, όπως εκείνες της κινηματογραφικής σειράς «Η συμμορία των 11». Το ερώτημα είναι αν ακριβώς λόγω της απίστευτης επιπολαιότητας των μελών της σπείρας (που μπορούν να προκαλέσουν γέλια μέχρι δακρύων), η ληστεία που λαμβάνει χώρα σε ένα στάδιο αγώνων ταχύτητας αυτοκινήτων στη Βόρεια Καρολίνα μπορεί τελικά να έρθει εις πέρας. Αυτό θα πρέπει να περιμένετε μέχρι τέλους για να το δείτε και να είστε σίγουροι ότι ο χρόνος σας δεν θα πάει χαμένος. Γιατί υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα: μήπως όλη αυτή η βρεφική αντιμετώπιση των ληστών της φακής γίνεται για κάποιον λόγο επίτηδες; Ο Σόντερμπεργκ πάντως γνωρίζει πολύ καλά πώς να κλιμακώνει ακόμη και ασήμαντες (όπως εδώ) ιστορίες και κυρίως να φτιάχνει ζουμερούς χαρακτήρες, όπως αυτός του εγκεφάλου της ληστείας (Τσάνινγκ Τέιτουμ) που έχει απολυθεί από τη δουλειά του επειδή απέκρυψε το γεγονός ότι κουτσαίνει, του αδελφού του (Ανταμ Ντράιβερ), μονόχειρα τραυματία του πολέμου στο Ιράκ, και του Ντάνιελ Κρεγκ, που υποδύεται έναν φυλακισμένο με ασημί μαλλί και δεκάδες τατουάζ, ο οποίος θεωρεί εαυτόν επιστήμονα της χημείας έχοντας αναλάβει την απαραίτητη έκρηξη του χρηματοκιβωτίου. Βαθμολογία: 2 ½

Μιλώντας αυστηρά με εικαστικούς όρους, η τελευταία ταινία του Λικ Μπεσόν «Ο Βαλέριαν και η πόλη με τους χίλιους πλανήτες» («Valerian and the City of a Thousand Planets», διεθνής συμπαραγωγή 2017) είναι ένα εξαιρετικά εντυπωσιακό θέαμα, μια τρισδιάστατη πανδαισία χρωμάτων, μια αποθέωση των επιτευγμάτων της ψηφιακής τεχνολογίας, που θα εκτιμήσουν, κυρίως, οι θεατές των κόμικς. Επί της ουσίας όμως, αυτό το γαλαξιακό σούπερ παραμύθι, που στηρίζεται στην εικονογραφημένη νουβέλα των Πιερ Κριστέν και Ζαν-Κλοντ Μεζιέρ «Βαλέριαν και Λόρελιν» (λατρεμένη φαντασία του Μπεσόν από την παιδική ηλικία του), είναι τόσο πολύ φορτωμένο που θυμίζει τραπεζαρία με εκατοντάδες γλυκά τα οποία σε ζαλίζουν σε τέτοιο σημείο που τελικά δεν ξέρεις τι να διαλέξεις και δεν διαλέγεις τίποτε. Για να υλοποιήσει το όραμά του, ο Μπεσόν «δανείστηκε» από παντού: θα βρούμε κάτι από το σύμπαν του «Avatar», κάτι από τη «λογική» του «Πολέμου  των άστρων», μια ιδέα από την «Ολική επαναφορά», θα βρούμε στοιχεία ακόμη και από το «Πέμπτο στοιχείο» του ίδιου του Μπεσόν. Ολα αυτά είναι βαλμένα μέσα σε ένα πανάκριβο μίξερ (ο «Βαλέριαν» είναι εξάλλου η πιο ακριβή γαλλική παραγωγή στην ιστορία του σινεμά) και το γενικό σύνολο νιώθεις να σε μπουκώνει και μάλιστα ασφυκτικά. Παίζουν: Ντέιν Ντε Χάαν, Κάρα Ντελεβίν, Κλάιβ Οουεν κ.ά.  Βαθμολογία: 2 ½

Η κρίση του 40άρη, ο γάμος που έχει βαλτώσει, οι δυσκολίες της πατρότητας, η ματαιότητα της φήμης, η ματαιοδοξία του καλλιτέχνη, το καινούργιο ερωτικό σκίρτημα αλλά και η ερωτική απογοήτευση… Βάζοντας τον ίδιο του τον εαυτό αντιμέτωπο με όλα τα παραπάνω, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γκιγιόμ Κανέ στο «Μεγάλωσε αν τολμάς» («Rock n’ roll», Γαλλία, 2017) κάνει την αυτοκριτική του.

Αντιμέτωπος με τον πανικό των χρόνων που περνούν και δεν ξαναγυρνούν, του κινδύνου να μην είναι δημοφιλής όσο παλαιότερα, του τρόμου ότι η λίμπιντό του κινδυνεύει, ο Κανέ βάφει τα μαλλιά του, φλερτάρει με μια νεαρή ηθοποιό που τον αμφισβητεί και αρνείται να απολαύσει τη χαρά της καθημερινότητας που βρίσκεται μπροστά του. Κυρίαρχα εργαλεία του ο αυθορμητισμός και το χιούμορ σε αυτή την ευχάριστη, ειλικρινή, αν και όχι σπουδαία κομεντί, στην οποία η σύντροφος του πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη Μαριόν Κοτιγιάρ κρατά επίσης τον ρόλο του εαυτού της. Ενας τίτλος όπως «Μεγάλωσε αν τολμάς» παραπέμπει κάπως στο «Αγάπα με αν τολμάς», τη μεγάλη επιτυχία του ζεύγους το 2003. Οσοι περιμένουν κάτι αντίστοιχο, θα μείνουν μάλλον άπραγοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και αυτή η ταινία δεν έχει τη χάρη της.Βαθμολογία: 2 ½

Στρωτό, περιποιημένο, ακαδημαϊκό σινεμά από την Αμα Ασάντε, που στο «Ενα ηνωμένο βασίλειο» («A united kingdom») καταγράφει την ιστορία ενός «ανορθόδοξου» για την εποχή του έρωτα, σε πολιτικό φόντο (το οποίο δημιουργείται από αυτόν ακριβώς τον έρωτα). Το ενδιαφέρον της ιστορίας του μαύρου ανώτατου φύλαρχου της Μποτσουάνα Σερέτσε Κάμα (Ντέιβιντ Ογελόγουο) και της λευκής βρετανίδας δακτυλογράφου Ρουθ Γουίλιαμς (Ρόζαμουντ Πάικ) είναι ότι παντρεύτηκαν σε μια εποχή που κάτι τέτοιο θεωρούνταν αδιανόητο (τέλη της δεκαετίας του 1940). Και όντως, ο γάμος τους προκάλεσε τρομερές αναταράξεις, όχι μόνον στις οικογένειές τους, που ήταν και οι δύο αντίθετες, αλλά σε ολόκληρο τον πολιτικό χάρτη της εποχής, με την εμπλοκή του Foreign Office, με το ένα διπλωματικό επεισόδιο να ακολουθεί το άλλο και με τη Νότια Αφρική σε αναμμένα κάρβουνα λόγω, φυσικά, του απαρτχάιντ. Ωστόσο, το ζεύγος αδιαφορώντας για όλα αυτά ήταν αποφασισμένο στον έρωτά του και αυτό ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο εστιάζει η σκηνοθέτρια σε μια ταινία που ναι μεν ποτέ δεν συναρπάζει, δεν παύει όμως στιγμή να συγκινεί. Βαθμολογία: 2 ½

«Αλονζανφάν» («Allonsanfan», Ιταλία/ Γαλλία, 1973) των αδελφών Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι. Εμβληματική πολιτική ταινία της δεκαετίας του 1970 όπου οι αριστεροί αδελφοί Ταβιάνι καταπιάνονται τόσο με την επανάσταση (Ιταλία, 1816) όσο – κυρίως – με τη θέση της αριστοκρατίας. Ο πρώην εχθρός των αριστοκρατικών ριζών του (Μαρτσέλο Μαστρογιάνι) επανέρχεται σε αυτές μετά από ένα σύντομα πέρασμα από την επανάσταση που τον ωρίμασε αλλά και τον κούρασε. Μπροστά σε ένα τεράστιο δίλημμα αποδεικνύεται αδύναμος και το όραμα της επανάστασης μια ουτοπία. Βαθμολογία: 3 1/2

«Ο περιθωριακός» («Le marginal», Γαλλία, 1983) του Ζακ Ντερέ.  Ζαν Πολ Μπελμοντό εναντίον εμπόρων ναρκωτικών στη Μασσαλία σε αυτή τη δημοφιλέστατη στη δεκαετία του 1980 γαλλική περιπέτεια, όταν ο Μπελ-Μπελ για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα είχε καταξιωθεί ως action hero. Βλέπεται ακόμη με περιέργεια, παρότι, κακά τα ψέματα, ξεπερασμένη – κάτι που δεν ισχύει για τη μουσική υπόκρουση του Ενιο Μορικόνε. Βαθμολογία: 2

Βαθμολογία
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη