Την περασμένη εβδομάδα είδαμε το πόσο σημαντική είναι η κοινωνικοποίηση του κουταβιού για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Και τονίσαμε ότι θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως την ηλικία των τεσσάρων μηνών.
της Τζούλης Τούντα, εκπαιδεύτριας σκύλων-
http://tztountadogstraining.gr/–facebook: tztountadogstraining
Το ερώτημα που τίθεται τώρα, είναι: μα, πώς θα γίνει αυτό, αφού ο μικρός μας φίλος δεν έχει τελειώσει, ακόμα, με τα εμβόλιά του και ο κτηνίατρος μας απαγορεύει να τον βγάλουμε έξω; Κανένα πρόβλημα. Σήμερα θα μάθετε, τι ακριβώς πρέπει να κάνετε.
Κατ’ αρχάς, καλείτε κόσμο στο σπίτι, έτσι ώστε το κουτάβι να αρχίσει τις κοινωνικές του επαφές. Όσος περισσότερος ο κόσμος, τόσο το καλύτερο. Προσκαλείτε μωρά, παιδιά, έφηβους, ενήλικες, ηλικιωμένους και των δύο φύλων, εάν είναι δυνατόν και αλλοδαπούς.
Επίσης αρχίζετε να εξοικειώνετε το κουτάβι με ήχους και θορύβους: τηλεόραση, ραδιόφωνο, κατσαρολικά, πλυντήριο, ηλεκτρική σκούπα, πιστολάκι μαλλιών. Πρώτα δείχνετε στο κουτάβι όλα αυτά τα αντικείμενα και, στη συνέχεια, τα βάζετε σε λειτουργία. Η ένταση θα πρέπει να είναι μειωμένη στην αρχή και, σταδιακά, να αυξάνεται.
Αυτό που μπορείτε να κάνετε, επίσης, είναι να πάρετε το κουτάβι σας αγκαλιά και να βγείτε έξω. Να αρχίσει να βλέπει ανθρώπους, σκυλιά, γάτες, να ακούει ομιλίες, θορύβους. Όμως, δεν θα ήταν σωστό να το πάτε αμέσως σε πολυσύχναστους δρόμους, σε πολυκαταστήματα και γενικότερα σε μέρη με πολυκοσμία.
Όταν έρθει η ώρα για τις βόλτες σας, πρέπει να επιδιώξετε να το φέρετε σε επαφή με άλλα σκυλιά. Μικρόσωμα, μεγαλόσωμα, μεσαίου μεγέθους. Αρσενικά και θηλυκά. Πάντοτε, όμως, αφού προηγουμένως ρωτήσετε τον ιδιοκτήτη εάν ο σκύλος του τα πηγαίνει καλά με τα κουτάβια. Δεν θα θέλαμε, το κουτάβι να αποκτήσει μία άσχημη εμπειρία.
Αν έχετε κάποιον φίλο που έχει γάτα και είναι φιλαράκι με τα σκυλιά, θα μπορούσατε να τον επισκεφτείτε παρέα με το κουτάβι σας.
Τέλος, θα πρέπει να εξοικειώσετε τον νέο σας φίλο με διάφορες διαδικασίες, όπως είναι η κτηνιατρική εξέταση, το βούρτσισμα των δοντιών, το μπάνιο καλλωπισμού, το κόψιμο των νυχιών και το βούρτσισμα/χτένισμα.
Και τώρα θέλω την προσοχή σας! Αν φοβάται -τον κάδο απορριμμάτων, για παράδειγμα- δεν θα το χαϊδέψετε, λέγοντάς του ταυτοχρόνως “γιατί φοβάσαι; – κάδος είναι”. Θα το παροτρύνετε να πάει προς αυτόν. Δεν θα το τραβάτε. Ο τόνος της φωνής σας θα είναι χαρούμενος. Θα πάτε να αγγίξετε τον κάδο. Αν βλέπετε ότι το κουτάβι σας αρνείται πεισματικά, θα αποχωρήσετε. Την επόμενη μέρα, όμως, θα είστε πάλι εκεί, κρατώντας στο χέρι μια λιχουδιά. Εκεί θα αρχίσετε να δίνετε λιχουδιές στον/στην μικρό/η μέχρι να πλησιάσετε τον κάδο.
Εν ολίγοις, εάν έχετε ένα ευαίσθητο κουτάβι, οφείλετε να το ενθαρρύνετε και να το παροτρύνετε να πλησιάσει αυτό που φοβάται. Σε καμία περίπτωση δεν το πάμε με το ζόρι. Προσπαθούμε ξανά την επόμενη μέρα, μέχρι το κουτάβι μας να ξεπεράσει τη φοβία του.
Την επόμενη εβδομάδα θα μάθετε για το άγχος αποχωρισμού.
