[Απ’αυτήν τη δύσκολη παιδική ηλικία, απ’αυτήν την ανήσυχη εφηβεία, απ’αυτά τα τρομερά χρόνια, όσον αφορά εμένα, δεν μετάνιωσα για τίποτε. Λυπάμαι αυτούς που μεγάλωσαν μέσα σ’αυτόν τον κόσμο χωρίς να γνωρίσουν την άλλη όψη της απανθρωπιάς, χωρίς να συνειδητοποιήσουν το αδιέξοδο και το χρέος να αγωνιστούν-έστω και τυφλά-για τον άνθρωπο. Δεν αισθάνομαι παρά λύπη για τις δυνάμεις που σπαταλήθηκαν σε αγώνες που δεν μπορούσαν παρά να είναι στείροι. Αυτοί μου έμαθαν ότι το καλύτερο και το χειρότερο συνυπάρχουν στον άνθρωπο, κάποιες φορές συγκρούεται το ένα με το άλλο – και ότι η διαφθορά του καλύτερου είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει.]
Από το μυθιστόρημα του Victor Serge «Αναμνήσεις ενός επαναστάτη (1905-1941)», Εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες, πρώτη έκδοση 2017,
μετάφραση Ρεμπέκκα Πέσσαχ, σελίδα 69.
