Ο Μαρίνος Αντύπας, ο Πατριάρχης Ιωακείμ, ο Μιχαήλ Βόδας, ο Ναύαρχος Νικόδημος ήταν, πριν γίνουν δρόμοι της Αθήνας, άνθρωποι με σπουδαίες ιστορίες.
Αλεξάνδρα : Η Αλεξάνδρα της ομώνυμης οδού ήταν ελληνίδα πριγκίπισσα, κόρη του Γεωργίου Α’ και της Όλγας. Παντρεύτηκε το 1889, σε ηλικία 19 ετών, τον Μέγα Δούκα Παύλο Αλεξάντροβιτς, αδελφό του τσάρου Αλέξανδρου Γ’. Ο γιος της, Δημήτριος, πήρε μέρος στη δολοφονία του Ρασπούτιν και εξορίστηκε από τη Ρωσία. Η Αλεξάνδρα ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στον ελληνικό λαό, που πένθησε πραγματικά τον πρόωρο θάνατό της στη Μόσχα, κατά τον τοκετό του δεύτερου παιδιού της.
Μαρίνος Αντύπας: Λαϊκός αγωνιστής γεννημένος το 1872 στην Κεφαλονιά. Πήρε μέρος στην Κρητική Επανάσταση του 1896, οργάνωσε το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1897 στην Ομόνοια, κατηγόρησε τη βασιλική οικογένεια για την έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 και απαίτησε νόμους που να περιορίζουν τις ώρες εργασίας, να ορίζουν ημερομίσθιο, και να προβλέπουν ταμεία σύνταξης για τους ανίκανους εργάτες λόγω ηλικίας, ασθενείας ή τραυματισμού. Εφάρμοσε ο ίδιος πολλά τέτοια μέτρα ως επιστάτης στα κτήματα του θείου του στον θεσσαλικό κάμπο, προκαλώντας την οργή των γαιοκτημόνων, οι οποίοι τελικά τον δολοφόνησαν στις 8 Μαρτίου 1907. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν “Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία”. Η δολοφονία του προκάλεσε λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα.
Πατριάρχης Ιωακείμ: Αλλιώς γνωστός και ως Ιωακείμ Γ’ ο Μεγαλοπρεπής, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, υπήρξε Οικουμενικός Πατριάρχης από το 1878 ως το 1884 και από το 1901 ως τον θάνατό του το 1912. Ήταν εκείνος που έθεσε τα θεμέλια της Μεγάλης του Γένους Σχολής στο Φανάρι, αναγνώρισε την αυτοκέφαλη Εκκλησία της Σερβίας και παραχώρησε αρκετές μητροπόλεις στην εκκλησία της Ελλάδας. Άφησε πίσω του σπουδαίο φιλανθρωπικό και επιμορφωτικό έργο –ορφανοτροφεία, νοσοκομεία και εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ο Δήμος Αθηναίων τον τίμησε δίνοντας το όνομά του στον κεντρικό δρόμο του Κολωνακίου.
Ιωάννης Δροσόπούλο: Οικονομολόγος από την Σούρπη της Μαγνησίας, γεννημένος το 1870, και διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και της Τράπεζας της Ελλάδος τις δεκαετίες του ’20 και του ’30. Το όνομά του κοσμεί κεντρικό δρόμο της Κυψέλης. Θεωρείται κορυφαίος οικονομολόγος της εποχής του και πρωτεργάτης στην εκβιομηχάνιση της χώρας. «Θεωρείται, μέχρι σήμερον, ότι δεν επέρασεν όμοιός του από την οικονομικήν ζωήν της χώρας μας. Ό,τι είχεν η Ελλάς εις βιομηχανίαν μέχρι του τελευταίου πολέμου 1940, ωφείλετο εις τον Δροσόπουλον…» σημειώνει γι’ αυτόν ο βιομήχανος και συνιδρυτής της Πειραϊκής Πατραϊκής, Χριστόφορος Κατσάμπας.
Μιχαήλ Βόδας: Γνωστός και ως Μιχαήλ Σούτσος, ήταν Πρίγκιπας της Μολδαβίας, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, Μέγας Διερμηνέας της Υψηλής Πύλης επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και πρέσβης της Ελλάδας στη Γαλλία, τη Ρωσία και την Βρετανία επί κυβέρνησης Καποδίστρια. Διέθεσε τεράστια ποσά από την περιουσία του στη Φιλική Εταιρεία, και κατάφερε αργότερα να πείσει την γαλλική κυβέρνηση να στείλει στρατεύματα υπέρ της Ελλάδας. Έλαβε επίσης μέρος στην Επανάσταση της Γ’ Σεπτεμβρίου, πριν αποσυρθεί από την ενεργό πολιτικό δράση. Πέθανε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1864, και έδωσε το όνομά του στον γνωστό μεγάλο δρόμο που ξεκινά από την Πλατεία Αττικής για να καταλήξει στον Άγιο Νικόλαο.
Γρηγόριος Μαρασλής : Γεννημένος στην Οδησσό το 1831, της οποίας εξελέγη δήμαρχος το 1878. Έφτιαξε εκεί, μεταξύ άλλων, ηλεκτρικό σταθμό, νοσοκομεία, θέατρο του δήμου, υδραγωγείο, πολλά σχολεία, πάρκα και παιδικούς σταθμούς, χρηματοδοτώντας τα από την προσωπική του περιουσία. Με δικές του δωρεές φτιάχτηκαν επίσης η Μαράσλειος Σχολή του Κολωνακίου και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, η πρώην ΑΣΟΕΕ, πράγμα που του χάρισε τον τίτλο του ευεργέτη του ελληνικού κράτους.
Σούτσος Δημήτρίος, για την ακρίβεια, δημάρχου Αθηναίων με καταγωγή από το Φανάρι. Κληρονόμησε τεράστια κτηματική περιουσία, μεγάλο μέρος της οποίας πούλησε στον Ανδρέα Συγγρό. Υπήρξε δήμαρχος Αθηναίων για δύο τετραετίες, από το 1879 μέχρι το 1887.
Χατζηγιάννης Μέξης: Ο Χατζηγιάννης Μέξης ήταν πρόκριτος των Σπετσών όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση. Οι πρόκριτοι επί οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν τοπικοί άρχοντες που εκλέγονταν από τις αυτοδιοικούμενες χριστιανικές κοινότητες. Μέλος της Φιλικής Εταιρείας και της αριστοκρατίας των Σπετσών, η οποία ήταν ενάντια στην επανάσταση, ο Μέξης συμφιλιώθηκε τελικά με τον αρχηγό της λαϊκής μερίδας Μπόταση, ύψωσε μαζί του τη σημαία, στήριξε την επανάσταση με τέσσερα από τα πλοία του και πήρε μέρος σε μάχες.
Αναγνωστόπουλος Παναγιώτης: Ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος ήταν ιδρυτικό μέλος της Φιλικής Εταιρείας, αγωνιστής της επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Πήρε μέρος σε μάχες κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, και στην Γ’ Εθνοσυνέλευση μετά την απελευθέρωση. Διορίστηκε το 1828 από τον Καποδίστρια διοικητής (σαν να λέμε σήμερα νομάρχης) της Ηλείας, όπου βρίσκεται η Ανδρίτσαινα, το χωριό που είχε γεννηθεί.
Παναγής Τσαλδάρης: Από το όνομα του αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος και δύο φορές Πρωθυπουργού της Ελλάδας –το 1932-33, ανάμεσα σε δύο θητείες του Βενιζέλου, και το 1933-35. Εξορίστηκε και φυλακίστηκε ως «πολιτικός εγκληματίας» την περίοδο του Εθνικού Διχασμού, ως ηγετικό στέλεχος του Κόμματος των Εθνικοφρόνων –που το 1920 μετονομάστηκε σε Λαϊκό Κόμμα.
Ούλωφ Πάλμε: Σουηδός σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός από το 1969 έως το 1976, και ξανά από το 1982 έως το 1986. Άσκησε οξεία κριτική στις ΗΠΑ για τον Πόλεμο του Βιετνάμ, ξεκίνησε εκστρατείες ενάντια στα πυρηνικά όπλα και στο απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής και στήριξε οικονομικά και πολιτικά την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Δολοφονήθηκε σε δρόμο της Στοκχόλμης, γυρνώντας από το σινεμά στο σπίτι του, τα Μεσάνυχτα της 28ης Φεβρουαρίου του 1986. Ο δολοφόνος του δε βρέθηκε ποτέ.
Σπύρου Μερκούρη: Δήμαρχος Αθηναίων από το 1899 ως το 1914 και παππούς της Μελίνας. Κατηγορήθηκε για τα Νοεμβριανά του 1916 εξορίστηκε στην Κορσική, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά αποφυλακίστηκε το 1920 και εκλέχτηκε ξανά δήμαρχος Αθηναίων το 1929 –και παρέμεινε, μέχρι το 1932.
Φαβιέρου: Ο Charles Nicolas Fabvier, περισσότερο γνωστός με το «ελληνικό» του όνομα Κάρολος Φαβιέρος, ήταν Γάλλος στρατηγός και διοικητής του τακτικού στρατού της Ελλάδας κατά την επανάσταση του 1821. Ήταν εκείνος που έσπασε την πολιορκία της Ακρόπολης το 1826 –στο προαύλιο του Ηρωδείου υπάρχει μια στήλη αφιερωμένη σε αυτόν, με την επιγραφή «Τω Φαβιέρω, πρόμαχω της Ακροπόλεως, η Ελλάς, 1826-1926». Συμμετείχε, όπως αναφέρουν ιστορικές πηγές, στις μάχες φορώντας φουστανέλα και σαρίκι σαν αυτά του Νικηταρά και του Μακρυγιάννη, και ήταν, λέει, ο πιο αγαπητός από τους ξένους αξιωματικούς της επανάστασης.
Κοδριγκτώνος: Sir Edward Codrington, γενική «του Κοδριγκτώνος», ναύαρχος του Βρετανικού στόλου, ήρωας της ναυμαχίας του Τραφάλγκαρ (μεταξύ των Βρετανών και του συνασπισμένου Γαλλο-ισπανικού στόλου) και της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, που έγινε κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, ενάντια στον στόλο του Ιμπραήμ της Αιγύπτου.
πηγή: www.in2life.gr
