Ο Ρορούλης, είναι ένας πορτοκαλί πανέρμορφος γάτος, γνωστός στα social media, για τις «θυμωμένες» του αντιδράσεις. Όμως ιστορία του δικαιολογεί την συμπεριφορά του. Την βρήκαμε στην σελίδα «Βελούδινες πατούσες» του facebook από όπου και την αναδημοσιεύουμε:
Bρεθηκα μικρουλης εξω απο μια υπεραγορά της Λεμεσού…
Πεινουσα και ηθελα καποιον να με παρει αγκαλια να νιωσω σημαντικος …
Ξαφνικα εμφανιστηκε ενας χαμογελαστος τυπος μπροστα μου, με πηρε αγκαλια και ολο ελεγε και ελεγε αλλα δεν σταματησε να γελα, τον θεωρησα χαζο στην αρχη αλλά μετα καταλαβα οτι δεν μιλουσαμε απλά την ιδια γλωσσα….
Αυτη η οικογενεια ηταν Ολλανδοι…
Με πηρε στο σπιτι του, στην οικογενεια του…
Ειχε δυο παιδακια που με αγαπουσαν πολυ, ζουσα ομορφα μαζι τους αλλα το φαγητο μου ηταν παντα λιγο, δεν ηθελαν να μου δινουν πολυ φαγητο και ποτε δεν εμαθα τον λογο…
Λιγο καιρο μετα θα εφευγαν για διακοπες, βρεθηκα στην πανσιον βελουδινες πατουσες και εκει περνουσα υπεροχα….
ΔΕΙΤΕ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΑΚΙ ΤΟΥ ΡΟΡΗ
https://www.facebook.com/222483301196859/videos/1413363385442172/?t=0
Οσο εκανα τις διακοπες μου ειχα παρει τα κιλακια μου…
Ηταν εκει που γνωρισα και τον Αλπέρτο ενα τυπο απο την Ρωσια, τελειος γατούλης ειχε πολλες γνωσεις και δηλωνε περηφανος για την μανουλα του…
Συνδεθηκαμε πολυ με τον Αλπερτίνο…
Πανω κατω ειχαμε την ιδια ηλικια…
Καναμε πολλες τρελλες μαζι…
Κυνηγουσε ο ενας τον αλλον στην πανσιον, βγαζαμε σελφις και δηλωναμε φανατικοι φιλοι οι δυο μας….
Λιγο καιρο μετα αφου ειπαμε αντιο με τον Αλπέρτο επεστρεψα στο σπιτι μου…
Παλι το φαγητο μου λιγο αυτο με ενοχλουσε πολυ προσπαθουσα να τους δειξω οτι ηθελα και αλλο φαγητο αλλα με αγνοουσαν, συνεχισα να παιζω με τα μικρα της οικογενειας….
Μου ειχε δοθει η ευκαιρια να επιστρεψω ακομη δυο φορες στις β. πατουσες αφου οι δικοι μου ταξιδευαν πολυ, παλι συναντουσα εκει τον Ρωσο γατουλη τον Αλπέρτο…
Μια μερα…
Και ενω εκει που επαιζα με τα μικρα της οικογενειας εμαθα οτι ηθελαν να με δωσουν για υιοθεσια…
Επικοινωνησαν με τις β. πατουσες και αυτες ειπαν οτι θα εβαζαν αγγελια στην σελιδα και αν υπηρχε καποιος καλος ανθρωπος για μενα θα πηγαινα εκει… Οι μερες περνουσαν και ο πατερας μου ξαναπηρε τηλ. τις β. πατουσες αυτες του ειπα οτι κανεις δεν ενδιαφερθηκε για μενα και πως αν μεχρι την μερα που θα εφευγαν δηθεν για δουλεια στο εξωτερικο, σε μια χωρα οπου εκει ετρωγαν γατια, οι βελουδινες πατουσες θα με κρατουσαν κοντα τους.
Μια εβδομαδα πριν η οικογενεια μου ταξιδεψει στο εξωτερικο για παντα, βρηκαν μια οικογενεια στην Λεμεσό…
Ηταν Δανοι στην καταγωγή….
Εκει βρεθηκα… Ναι εκει…
Τα ματια μου βουρκωνουν οταν το σκεφτομαι…
Εκει ειχαν ενα τεραστιο σκυλο που με κυνηγουσε σαν μανιακος, οπως τον μανιακο δολοφονο στις ταινιες τρομου…
Τα μουστακια μου ετρεμαν η ουρά μου το ιδιο…
Μια μερα με δαγκωσε πολυ ασχημα στην πατουσα…
Εκλαιγα παρα πολυ…
Τοτε οι γονεις μου καλεσαν τις β. πατουσες, τους ειπαν πως ο Ρορουλης, εγω δηλαδη…
Δεν εκανα στο αλλο σπιτι πως καυγαδιζα με τον αγριο-σκυλο τους…
Ετσι βρεθηκαμε σε ενα δρομο με τις β. πατουσες και εκει η οικογενεια μου πολυ ανετα με εδωσαν στις β. πατουσες.
Θυμαμαι τα μικρα αδελφακια μου να κλαινε και γω να ποναω μεσα μου…
Δεν ηθελα να με αφησουν πισω…
Ηθελα να παω μαζι τους…
Αλλα επεμεναν πως στην χωρα που θα πηγαιναν, εκει ετρωγαν τα γατακια, ετσι δεν θα ημουν ασφαλης…
Εδωσαν στις β. πατουσες 400 γραμμαρια κροκετακια και ενα μπολακι.
Αυτα ηταν ολα και ολα η προικα μου….
Πηραμε τον δρομο για τις β. πατουσες…
Εκει η ψηλή Ελενιτσα και η Βαλερια που εχει κατι μαλλια σαν θαμνος διαπιστωσαν μεγαλη πληγη στην πατουσα μου απο το δαγκωμα του αγριο-σκυλου…
Εκλαιγα πολυ….
Με φροντισαν, μου προσφεραν αγαπη αλλα εγω ειχα μελαγχολια….
Στην πορεια…
Εμαθα οτι οι γονεις μου δεν εφυγαν για δουλεια σε καποια χωρα οπου εκει ετρωγαν ζωακια αλλα επεστρεψαν πισω στην πατριδα τους στην Ολλανδια…
Και γω; Μονος να ρωταω γιατι ; τι εκανα λαθος; Αυτη ειναι η εικονα των ανθρωπων;
Ετσι ευκολα πετας καποιον λες και ειναι σκουπιδι…
Ποτε δεν ξεπερασα την εγκαταλειψη αυτη που βιωσα….
Κοιμαμαι και ξυπνω με αυτο το γιατι…
Με ποναει…
Γκρινιαζω δαγκωνω και γρατσουναω…
Δεν το θελω αλλα ετσι μου βγαινει…
Που και που βλεπω τον φιλο μου τον Αλπερτο, ειναι αυτος ο κολλητος μου φιλος που με στηριζει και μαζι μιλαμε για γατογκομενες με τις ωρες….
Να ξερετε πως η γκρινια μου πηγαζει μεσα απο τα πολλα που περασα, δεν ειναι οτι δεν σας αγαπαω….
Αντιθετα…
Ετσι εκφραζω εγω την αγαπη μου….
Να θυμασστε πως δεν πρεπει να πληγωνεται τα ζωακια ..
Να τους δειχνετε αγαπη και σεβασμο…
Και θα πω αυτο που λεει παντα η Βαλερια μου….
Η Αγαπη κανει θαυματα…
Που ξερετε μπορει καποια μερα να γινει το θαυμα και να παψω να γκρινιαζω….
Αν θελετε καντε κοινοποιηση την ιστορια μου να μαθει ο κοσμος για μενα τον λιγο γκρινιαρη Ρορουλη….
Δικος σας…
Ο λίγο γκρινιαρης Ρορουλης….
ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΕΛΟΥΔΙΝΕΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ ΒΑΛΕΡΙΟΥ ΒΑΛΕΡΙΑ
Valeriou Valeria [ Α.Η. ] ® All rights reserved
