Πάμε σινεμά; Οι ταινίες της εβδομάδας (08-09-2018)

0

Συνωστισμός και από αυτή την Πέμπτη νέων ταινιών στις αίθουσες, με την ταινία του πρώην Μόντι Πάιθον «Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Δον Κιχώτη» να ξεχωρίζει, χωρίς ωστόσο να ανήκει στις μεγάλες δημιουργίες του

Του Γιάννη Ζουμπουλάκη*




«Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Δον Κιχώτη»

(«The man who killed Don Quixote», διεθνής συμπαραγωγή, 2018) του Τέρι Γκίλιαμ
Υστερα από κόπους και βάσανα δεκαετιών, η αν όχι πιο φιλόδοξη, σίγουρα η πιο δύσκολη στην υλοποίησή της ταινία του Τέρι Γκίλιαμ, με τη λοξή του ματιά πάνω στον Δον Κιχώτη του Θερβάντες, είναι γεγονός! Και είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός το ότι τελικά τη γύρισε, έστω και αν δεν θα μείνει στην Ιστορία ως μία από τις καλύτερες δημιουργίες του.
Οπως πάντα, ο Γκίλιαμ κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά: εικονογραφεί ένα χάος, το οποίο αντιμετωπίζει σαν παιχνίδι. Αξονας του σεναρίου είναι η ιστορία ενός σκηνοθέτη (Ανταμ Ντράιβερ) που θα βρεθεί στην ίδια περιοχή όπου πριν από χρόνια είχε γυρίσει τη σπουδαστική του, μια μικρού μήκους ταινία για τον Δον Κιχώτη, τον οποίο υποδύθηκε ένας παράξενος ντόπιος (Τζόναθαν Πράις).

Οταν τον ξανασυναντά, τα όρια που χωρίζουν τη φαντασία από την πραγματικότητα σιγά-σιγά χάνονται, το ταξίδι του σκηνοθέτη/Ντράιβερ στην έρημο της Ισπανίας μετατρέπεται σε μια υπαρξιακή ψυχεδέλεια, τα σκηνικά είναι μια ταινία από μόνα τους, το χιούμορ επιθετικό που μέχρις ενός σημείου εντυπωσιάζει αλλά όταν παραγίνεται γκροτέσκο μπορεί και να κουράσει.
Γιατί τελικά αυτή η λοξή ματιά του πρώην Μόντι Πάιθον πάνω στον κόσμο του ρομαντικού αυτοκαταστροφικού ιππότη Δον Κιχώτη μοιάζει και αυτή με κίνηση ρομαντικής αυτοκαταστροφής, μια υπερφορτωμένη τούρτα που ενώ εκ πρώτης θαυμάζεις, σιγά-σιγά νιώθεις να σε μπουκώνει, νομίζεις ότι λίγο ακόμα αν δεις, θα σκάσεις.Βαθμολογία: 2 ½

«Γιατρέ μου, κερατωθήκαμε»

(«Terapia di coppia per amanti», Iταλία, 2017) του Αλέσιο Μαρία Φεντερίτσι

Ερωτας, απιστίες και ψυχανάλυση στη σύγχρονη Ιταλία μέσα από την ιστορία ενός παράνομου ζευγαριού (ο άνδρας είναι ο παντρεμένος) που συμπεριφέρεται χειρότερα από παντρεμένο. Μια ταινία στη διαπασών, φορτωμένη από υστερία, ατελείωτα μηνύματα στα κινητά, ζήλιες και την εικόνα του Σέρτζιο Ρουμπίνι στον ρόλο του από μηχανής θεού, του ψυχαναλυτή που καλείται να συμβουλεύσει το παράνομο ζευγάρι (Πιέτρο Σιεμόντι, Αμπρα Ανγκιολίνι). Οσον αφορά την αισθητική του μοιάζει με ελληνικό sitcom της δεκαετίας του 1990. Ως προς τη «λογική» του, αποτελεί τη σημερινή απάντηση στις σοφτ σεξοκωμωδίες του ’70 τύπου «ήθελε 18άρα, καλά να πάθει».Βαθμολογία: 1 ½

«Candelaria: Eνα τραγούδι για την Αβάνα»

(Candelaria, διεθνής συμπαραγωγή, 2017) του Τζόνι Χέντριξ
Μια βόλτα στην Κούβα των αρχών της δεκαετίας του 1980, στην «Ειδική Περίοδο» της χώρας, όπως ο Φιντέλ Κάστρο είχε χαρακτηρίσει εκείνα τα χρόνια μετά την αποχώρηση των Σοβιετικών. Ομως η πολιτική δεν θα σημάνει τίποτε για το ηλικιωμένο ζευγάρι (Βερόνικα Λιν, Αϊντεν Νάιτ) που βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας. Παρά τα προβλήματα και την αθλιότητα, το ζεύγος εξακολουθεί να κοιτάζεται στα μάτια με το ίδιο πάθος της νιότης. Γνήσια ρομαντική ταινία, με χιούμορ αλλά και αισιοδοξία για τη ζωή. Οχι όμως και κάτι που μπορεί να σε εκπλήξει. Βαθμολογία: 2 ½

ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ:

«Κρίστοφερ & Γουίνι» («Christopher Robin», ΗΠΑ, 2018). Παιδική περιπέτεια του Μαρκ Φόρστερ. Ο Κρίστοφερ Ρόμπιν (Γιούαν Μακ Γκρέγκορ) ξαναζεί την παιδική ηλικία του όταν η καλύτερη παρέα του ήταν ένα λούτρινο αρκουδάκι, ο Γουίνι. Παραμύθι της Ντίσνεϊ στο οποίο οι ζωντανοί ηθοποιοί αναμειγνύονται με το animation (προβάλλεται μεταγλωττισμένο και σε περιορισμένες αίθουσες με υποτίτλους).

«Η καλόγρια» («The nun», ΗΠΑ, 2018). Θρίλερ του Κόριν Χάρντι. Τρόμος του κύκλου ταινιών «Το κάλεσμα», τοποθετημένος στη Ρουμανία της δεκαετίας του 1950 όπου δυο ιερείς (Ντέμιεν Μπισίρ, Τάσια Φαρμίγκα) έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια διαβολική καλόγρια (Μπόνι Ααρονς) που συναντήσαμε στο «Κάλεσμα 2».

«Πρόσκληση σε γάμο» («Destination wedding», ΗΠΑ, 2018). Αισθηματική περιπέτεια του Βίκτορ Λέβιν. Ο Κιάνου Ριβς και η Γουινόνα Ράιντερ καλούνται στον γάμο του ετεροθαλούς αδελφού του πρώτου και πρώην αρραβωνιαστικού της δεύτερης. Παρότι αντιπαθούν αμέσως ο ένας τον άλλον, όταν τους βάζουν στο ίδιο δωμάτιο για το Σαββατοκύριακο, συμμαχούν κατά του έρωτα και του γάμου.

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ:

«2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» («2001: A Space Odyssey», ΗΠΑ, 1968). Επιστημονικής φαντασίας του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Σε νέα επεξεργασμένη κόπια η κορωνίδα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας που παραμένει το μεγάλο αριστούργημα του αξεπέραστου σκηνοθέτη. Εγκεφαλική, ψυχεδελική, ανεξήγητη, ψυχρή, μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία που κάθε λάτρης του σινεμά οφείλει να έχει βιώσει στον φυσικό της χώρο, την κινηματογραφική αίθουσα. Βαθμολογία: 5

«Μακμπέθ» («Macbeth», HΠA, 1948). Δράμα του Ορσον Γουέλς. Γυρισμένη με πενιχρό προϋπολογισμό και μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, η υπέροχα φωτογραφημένη ασπρόμαυρη ταινία του Γουέλς εξακολουθεί να ασκεί γοητεία, παρότι αποτελεί μια μάλλον απλουστευμένη εκδοχή του σαιξπηρικού δράματος. Πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο Γουέλς στον ρόλο του τίτλου δίπλα στη Ζανέτ Νόλαν (Λαίδη Μακμπέθ) και τον Νταν Ο’ Χέρλιχι (Μακντάφ). Βαθμολογία: 4

«Βοκκάκιος ’70» (Boccaccio 1970, Ιταλία / Γαλλία, 1962). Τέσσερις εκσυγχρονισμένες εκδοχές ιστοριών του Βοκκάκιου γυρισμένες από ισάριθμους κορυφαίους σκηνοθέτες του ιταλικού σινεμά: Βιτόριο Ντε Σίκα, Φεντερίκο Φελίνι, Μάριο Μονιτσέλι και Λουκίνο Βισκόντι. Παίζουν: Σοφία Λόρεν, Ρόμι Σνάιντερ, Ανίτα Εκμπεργκ κ.ά.  Βαθμολογία: 2

Βαθµολογία
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: µέτρια, 0: απαράδεκτη

*Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ







Leave A Reply

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.