Συνωστισμός και από αυτή την Πέμπτη νέων ταινιών στις αίθουσες – Σε μια ακόμη αξιόλογη στιγμή του ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ταιριάζει γάντι για τον ρόλο του Φόρεστ Τάκερ στη δραματική περιπέτεια του Λόουελ, ενώ ο Βενσάν Κασέλ υποδύεται τον ικανό αλλά σχεδόν παραιτημένο από τη ζωή αστυνομικό στο αστυνομικό δράμα του Ερίκ Ζονκά
«Ο κύριος & το όπλο» (The old man & the gun, ΗΠΑ, 2018). Δραματική περιπέτεια του Ντέιβιντ Λόουελ
Σε μια ακόμη αξιόλογη στιγμή του ως ηθοποιού (ενδεχομένως στην τελευταία ταινία του κρίνοντας από μια πρόσφατη συνέντευξή του), ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ταιριάζει γάντι στον ρόλο του Φόρεστ Τάκερ, προσώπου υπαρκτού, ο οποίος υπήρξε ληστής τραπεζών μέχρι τον θάνατό του το 2004. Ενας χαρούμενος ληστής-τζέντλεμαν, ο οποίος δεν χρησιμοποίησε ποτέ το όπλο που μόνον έδειχνε στις τράπεζες και που είχε μονίμως το χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπό του. Στα γεράματα, δεν λέει να το βάλει κάτω, εφόσον η περιπέτεια, με έναν παιδικό τρόπο, ήταν πάντα η προτεραιότητα στη ζωή του. Ο Τάκερ ληστεύει τράπεζες όχι επειδή τον ενδιαφέρουν τα χρήματα αλλά επειδή μπορεί να το κάνει, φορτσάροντας στα ύψη την αδρεναλίνη του. Κατά μια έννοια η ταινία νιώθεις ότι είναι ένας φόρος τιμής του σκηνοθέτη απέναντι στον ίδιο τον Ρέντφορντ, ο οποίος ως ηθοποιός δεν έπαψε ποτέ να μας εκπλήσσει και που μεγαλώνοντας έχει την ποιότητα του παλιού καλού κρασιού (συμπρωταγωνιστούν οι Σίσι Σπέισεκ, Ντάνι Γκλόβερ, Τομ Γουέιτς και Κέισι Αφλεκ).Βαθμολογία: 3 ½
«Ο εξαφανισμένος φάκελος»(«Fleuve noir», Γαλλία, 2018).
Αστυνομικό δράμα του Ερίκ Ζονκά
Σε μια ερμηνεία που δύσκολα ξεχνιέται, ο Βενσάν Κασέλ υποδύεται τον ικανό αλλά σχεδόν παραιτημένο από τη ζωή αστυνομικό που στην κυριολεξία σέρνεται από το αλκοόλ και την αδυναμία να διαχειριστεί την προσωπική ζωή του. Στην απέναντι όχθη ο αινιγματικός δάσκαλος με τις λογοτεχνικές φιλοδοξίες (Ρομάν Ντουρίς), βασικός ύποπτος για την εξαφάνιση ενός παιδιού. Σκοτεινό, πολυσύνθετο και πάρα πολύ ατμοσφαιρικό νουάρ που με πρόσχημα την αστυνομική έρευνα για την εξαφάνιση μετατρέπεται σε άψογο ψυχογράφημα των προσώπων που σχετίζονται με αυτήν (ή ενδέχεται να σχετίζονται). Βαθμολογία: 3
«Περίπτωση συνείδησης»(No date, no sign, Ιράν, 2017).
Δράμα του Βαΐντ Τζαλιλβάντ
Ενα φαινομενικά ανώδυνο τροχαίο ατύχημα με «πρωταγωνιστές» έναν ιατροδικαστή (Αμίρ Αγκχαέ) και την τετραμελή οικογένεια την οποία κτύπησε ελαφρά με το αυτοκίνητό του, έχει τραγική συνέχεια, όταν ο οκτάχρονος γιος της οικογένειας, τον οποίο ο γιατρός είχε εξετάσει στον δρόμο, πεθαίνει στο νοσοκομείο (στο οποίο η οικογένεια δεν πήγε αμέσως παρά τη συμβουλή του γιατρού). Φοβούμενος για την καριέρα του, ο γιατρός δεν αναφέρει το ατύχημα και όταν αργότερα το πόρισμα της ιατροδικαστικής εξέτασης είναι ότι ο θάνατος του παιδιού οφείλεται σε τροφική δηλητηρίαση, δεν μπορεί να ησυχάσει μη γνωρίζοντας με βεβαιότητα την πραγματική αιτία θανάτου.
Στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, ο ιρανός σκηνοθέτης Βαΐντ Τζαλιλβάντ ερευνά με σχολαστική σεναριακή ακρίβεια αλλά και δυνατές κινηματογραφικές εικόνες τις επιπτώσεις μιας σειράς από τραγικά λανθασμένες αποφάσεις. Ενα υποδειγματικό σενάριο συνδυάζει τις τύψεις του γιατρού με τις τύψεις του πατέρα καθώς η τροφική δηλητηρίαση οφείλεται σε κακό κρέας που αγόρασε ο ίδιος. Ολα αυτά σε ένα στέρεο υπόβαθρο όπου κυριαρχεί η αγωνία, το σασπένς και ένας βαθύτατος προβληματισμός που στοιχειώνει τον θεατή. Μια ταινία που αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Ασγκάρ Φαραντί έχει πλέον ιδρύσει «σχολή». Βαθμολογία:3
«Ενα αστέρι γεννιέται» (A star is born, ΗΠΑ, 2018)
του Μπράντλεϊ Κούπερ
Δεν περίμενα ότι η Lady Gaga θα ήταν τόσο εντυπωσιακή ως ερμηνεύτρια κινηματογραφικής ταινίας, πόσο μάλλον μιας ταινίας η οποία στηρίζεται αποκλειστικά πάνω της. Και όμως, η έκπληξη της τελευταίας εκδοχής ενός κλασικού μύθου της αμερικανικής ποπ κουλτούρας είναι η χαρισματική νεοϋορκέζα performer, που πείθει και ως ηθοποιός στον ρόλο της άσημης τραγουδίστριας η οποία μετατρέπεται σε διασημότητα με τη βοήθεια ενός αλκοολικού ροκ σταρ (Μπράντλεϊ Κούπερ), τον οποίο αργότερα ξεπερνά σε φήμη. Εφόσον όμως ο καταραμένος έρωτάς τους και όχι η μουσική που τον «στολίζει» είναι ο πραγματικός παλμός της ταινίας, ομολογώ ότι βρήκα τη Lady Gaga πολύ πιο μέσα στον ρόλο της συγκριτικά με τον Κούπερ που με τα ψελλίσματα και το μονίμως γερμένο σώμα του αφήνει την εντύπωση ότι προσπαθεί να μιμηθεί τον Κρις Κριστόφερσον, συμπρωταγωνιστή της Μπάρμπρα Στράιζαντ στην παραγωγής 1975 εκδοχή του μύθου. Ως σκηνοθέτης όμως, ο ηθοποιός πέτυχε ένα πραγματικά δυναμικό ντεμπούτο, μια ταινία με πυγμή και νεύρο.Βαθμολογία: 2 ½
«Ανυπακοή»(Disobedience, ΗΠΑ/ Αγγλία/ Ιρλανδία).
Δράμα του Σεμπαστιάν Λέλιο
Η Ρέιτσελ Βάιζ, η Ρέιτσελ Μακ Ανταμς και ο Αλεσάντρο Νίβολα είναι το τρίο των πρωταγωνιστών της πρώτης αγγλόφωνης ταινίας του χιλιανού σκηνοθέτη Σεμπαστιάν Λέλιο, ταινίας σαφώς κατώτερης της «Γκλόρια» και της «Φανταστικής γυναίκας» (Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας). Κάποιο μυστικό έτοιμο να ξαναβγεί στην επιφάνεια φαίνεται ότι συνδέει τους τρεις παραπάνω ήρωες. Ολα ξεκινούν από την στιγμή που η Βάιζ, διάσημη φωτογράφος και «μαύρο» πρόβατο της κοινότητας ορθόδοξων Εβραίων του Βόρειου Λονδίνου, επιστρέφει εκεί για να παραστεί στην κηδεία του πατέρα της. Καταπιεσμένα πάθη και ερωτικές «αμαρτίες» ενός ξεχασμένου(;) παρελθόντος τοποθετούνται μέσα στο πλαίσιο της αυστηρότητας της εβραϊκής κοινότητας, και όλα μαζί καταλήγουν σε ένα παράξενο ψυχολογικό δράμα «δωματίου», ούτε αδιάφορο ούτε όμως και αξέχαστο. Στηρίζεται στο μπεστ σέλερ της Ναόμι Αλντερμαν. Bαθμολογία: 2
«Climax» (Γαλλία, 2018).
Δράμα του Γκασπάρ Νοέ
Από τον δημιουργό του «Μη αναστρέψιμος» και του «Love», ακόμη μία προκλητική στην κατασκευή (αλλά και στον προβληματισμό της) ταινία, γυρισμένη εξ ολοκλήρου μέσα σε έναν συγκεκριμένο, κλειστό χώρο, εκεί όπου τα μέλη μιας χορευτικής ομάδας κάνουν πάρτι και πρόβες για μια παράσταση. Το πάρτι έχει τσιγάρα και αλκοόλ και το αλκοόλ αποδεικνύεται νοθευμένο. Στη μέση περίπου της ταινίας, η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει για όλους. Ο σκηνοθέτης όχι απλώς ξέρει από αντίστροφες μετρήσεις (το «Μη αναστρέψιμος» είναι γυρισμένο από το τέλος προς την αρχή), ξέρει επίσης να τις εικονογραφεί. Γεωμέτρης στα κάδρα του (πάντα με το χαρακτηριστικό της κόκκινης απόχρωσης), ξέρει και πώς να κλιμακώνει. Τα μονοπλάνα χορού είναι άψογα, ενώ το χιούμορ βρίσκεται στους διαλόγους ανάμεσα σε διάφορες παρέες.Βαθμολογία: 2 ½
«Venom»(ΗΠΑ, 2018).
Περιπέτεια φαντασίας του Ρούμπεν Φλάισερ
O Τομ Χάρντι, που μου δίνει πια την εντύπωση ότι καθοδηγείται πλήρως από το πνεύμα του Μάρλον Μπράντο, υποδύεται με γνήσιο πάθος έναν από τους πιο ασήμαντους ήρωες της φιλμογραφίας του: έναν δημοσιογράφο-ερευνητή που μολύνεται από έναν ιό που του δίνει υπερφυσικές δυνατότητες προκειμένου να ξεσκεπάσει την αλήθεια για ένα Ιδρυμα-κολαστήριο ονόματι Ζωή. Εκεί όπου άνθρωποι χρησιμοποιούνται ως ινδικά χοιρίδια για να επιτευχθεί η συμβίωσή τους με εξωγήινους! Πέρα για πέρα παιδικής αντίληψης περιπέτεια φαντασίας, στο γνωστό φασαριόζικο πλαίσιο των κινηματογραφικών μεταφορών κόμικς της Marvel, στο οποίο το σενάριο βασίζεται. Βαθμολογία: 1
Βαθµολογία. 5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: µέτρια, 0: απαράδεκτη
*Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα
το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
