«Μην αφήνετε τις τηλεοράσεις να υπερθερμαίνονται και μακριά από τα παιδιά σας», προειδοποιούσε ο τύπος το 1969. Η νέα συσκευή είχε μόλις μπει στα πρώτα ελληνικά νοικοκυριά, οι χρήστες δεν είχαν μεγάλη εξοικείωση και τα απρόοπτα ήταν πολλά. Η Ελλάδα ήταν μία από τις τελευταίες ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες έφθασε η τηλεόραση.
από την http://www.mixanitouxronou.gr/
Η πρώτη εκπομπή σήματος έγινε στις 23 Φεβρουαρίου 1966 και τα προγράμματα απευθύνονταν σε ελάχιστους κατόχους δεκτών τηλεόρασης. Το 1966 υπήρχαν στην Αθήνα μόνο 1.000 τηλεοράσεις. Για τους Έλληνες ήταν μια ασυνήθιστη ηλεκτρική συσκευή που κάποιους τους τρόμαζε.
Η κατασκευή της τηλεόρασης φαίνεται πως ήταν ακόμη προβληματική. Σύμφωνα με γραπτές αναφορές, το 1969 είχαν εκραγεί στις ΗΠΑ 10.000 τηλεοράσεις. Οι πρώτες τηλεοράσεις φαίνεται πως ήταν προβληματικές. Σύμφωνα με γραπτές αναφορές, το 1969 είχαν εκραγεί στις ΗΠΑ 10.000 τηλεοράσεις.
Η Γερμανική Υπηρεσία Ιατρικών Πληροφοριών της πόλης Μπαντέν-Μπαντέν ανέφερε πως μόνο στη Δυτική Γερμανία κατέγραφαν τουλάχιστον 500 παρόμοια περιστατικά ετησίως.
«Προσοχή χιλιάδες συσκευές τηλεοράσεως αυτοκτονούν. Εκρήξεις και πυρκαγιές στας ΗΠΑ και Γερμανία», έγραφε ο ελληνικός τύπος της εποχής. Οι πυροσβεστικές υπηρεσίες του εξωτερικού δήλωναν ότι οι εκρήξεις των τηλεοράσεων ήταν μια από τις συχνότερες αιτίες πυρκαγιάς. Μηχανικοί από τη σουηδική επιτροπή ελέγχου μηχανών προειδοποιούσαν το κοινό ότι «κάθε συσκευή τηλεοράσεως σημαίνει κίνδυνον πυρκαγιάς».
Στην Αγγλία είχαν πεθάνει τρία παιδιά από την πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στο σπίτι τους, όταν η τηλεόραση εξερράγη.
Γιατί εκρηγνύονταν;
Σύμφωνα με τον μηχανικό της «Ένωσης Γερμανών Ηλεκτροτεχνικών» Μπέρναρντ Κασύλκε υπήρχαν δυο βασικές αιτίες.
Η μία ήταν ότι υπήρχε περίπτωση να προκληθεί βραχυκύκλωμα στους αγωγούς υψηλής τάσεως της συσκευής.
Η δεύτερη και πιο συχνή αιτία ήταν η υπερθέρμανση της τηλεόρασης.
Οι κάτοχοι συνήθιζαν να κλείνουν τις τηλεοράσεις σε ντουλαπάκια μέσα στη βιβλιοθήκη και έτσι, δεν αερίζονταν. «Μην αφήνετε τις τηλεοράσεις να υπερθερμαίνονται και μακριά από τα παιδιά σας» προειδοποιούσαν οι δημοσιογράφοι το 1969. «Μια συσκευή που θα λησμονηθή αναμμένη εις ένα κλειστό ντουλαπάκι είναι σχεδόν βέβαιον ότι θα εκραγή», έγραφαν οι εφημερίδες. Τ
ο πρόβλημα εμφανιζόταν σε έναν εσωτερικό σωλήνα από χοντρό γυαλί, ο οποίος ενωνόταν με την οθόνη. Σε περίπτωση που δημιουργούνταν κάποιο ρήγμα σε αυτό το γυαλί, ο σωλήνας αυτός σιγά σιγά θρυμματίζονταν και προκαλούσε έκρηξη.
Όπως ανέφερε το ρεπορτάζ: «Τα θρύμματα του σωλήνος και της οθόνης αποκτούν μεγάλη ταχύτητα και εκτινάσσονται γύρω από την συσκευή με κίνδυνο να πληγώσουν σοβαρώς τους θεατές εάν το ατύχημα συμβή την ώρα της μεταδόσεως προγράμματος».
Οι δημοσιογράφοι συμβούλευαν το κοινό να μη βάζει την τηλεόραση κοντά στο καλοριφέρ, ούτε κολλητά στον τοίχο. Έπρεπε να ήταν σε σημείο που θα αεριζόταν. Δεν έπρεπε να την αφήνουν αναμμένη όσο έλειπαν από το σπίτι ή όταν κοιμόντουσαν και γενικότερα να την ξεχνούν ανοιχτή για πολλές ώρες. Έπρεπε να βρίσκεται σε σταθερό μέρος, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος να πέσει. Αν ο εσωτερικός σωλήνας έσκαγε, θα προκαλούσε έκρηξη.
Προειδοποιούσαν επίσης, ότι έπρεπε να κρατούν τα παιδιά τους μακριά από τη συσκευή. Το δωμάτιο στο οποίο είναι τοποθετημένη, έπρεπε να κλειδώνει, όταν υπάρχουν μικρά παιδιά που παίζουν μέσα στο σπίτι.
Έδιναν οδηγίες και για την περίπτωση που η συσκευή έπαιρνε φωτιά. Η πρώτη αντίδραση θα έπρεπε να ήταν να τη βγάλουν από την πρίζα και όχι να της ρίξουν νερό. Η τάση της ήταν 20 με 30 χιλιάδες βολτ και όπως έλεγαν, υπήρχε κίνδυνος ηλεκτροπληξίας….
