Ηταν 18 Σεπτεμβρίου του 1946 όταν μια από τις σπουδαιότερες φωνές του 20ου αιώνα, έμπαινε στο θέατρο Μαρίκα Κοτοπούλη για να δώσει την πρώτη της συναυλία στην Ελλάδα.
Η Εντίθ Πιαφ, στα 31 της χρόνια ήταν ήδη σύμβολο, τόσο στη Γαλλία, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Η μοναδική φωνή της έμοιαζε με αυτή ενός πουλιού που κελαηδάει. Το πάθος και το πείσμα της μικροκαμωμένης Πιαφ με την τραγική ζωή, κέντρισαν την παγκόσμια περιέργεια γι’ αυτή τη γυναίκα φαινόμενο. «Θέλω να κάνω τον κόσμο να κλαίει ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνει τους στίχους μου» είχε πει η Πιαφ και το κατάφερε.
Ενας από αυτούς που συγκινήθηκαν με την εμφάνισή της στο θέατρο Κοτοπούλη, ήταν και ο Δημήτρης Χορν. Μόλις 25 χρονών τότε, ο Χορν, είχε ήδη πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες παραστάσεις ενώ είχε δημιουργήσει και τον δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη. Ο νεαρός ηθοποιός δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει από την sold out παράσταση της Πιαφ. Και η μοίρα δεν θα μπορούσε παρά να παίξει στην Πιαφ, ένα σκληρό παιχνίδι.
Ψηλός, ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας, με ένα πλατύ χαμόγελο και μια διαπεραστική ματιά που κατέληγε στην σκηνή, η Εντίθ Πιαφ, τον πρόσεξε αμέσως. Ο έρωτας λέγεται ότι ήταν κεραυνοβόλος, αλλά μονόπλευρος. Το σπουργιτάκι ένιωσε όπως ποτέ δεν είχε ξανανιώσει για άντρα, αν και ο χρόνος τον οποίο είχε στη διάθεσή της να γνωρίσει τον Δημήτρη Χορν ήταν πολύ λίγος.
Κανείς δεν ξέρει αν και τι συνέβη τις ώρες που ήταν μαζί. Πιθανότατα τίποτα. Η Εντίθ Πιαφ όμως δε μπόρεσε να ξεπεράσει την εικόνα του Χορν και τη σύντομη γνωριμία τους και έκανε όνειρα για ένα ειδύλλιο που θα εξελισσόταν σε έναν μεγάλο και βαθύ έρωτα.
Η πρώτη επιστολή
Γι αυτό και στις 20 Σεπτεμβρίου του 1946, δύο ημέρες μετά τη συναυλία, η Εντίθ Πιαφ γράφει 4σέλιδη επιστολή στον Δημήτρη Χορν, στον Τάκη της όπως τον προσφωνεί, ζητώντας του απεγνωσμένα να πάει να τη βρει στο Παρίσι. Ακολουθεί ένα μέρος της επιστολής έτσι όπως δόθηκε στη δημοσιότητα από τον Πέτρο Βέργο, ο οποίος τη δημοπράτησε.
«Σ’ αγαπώ όπως δεν αγάπησα ποτέ κανέναν, Τάκη, μη μου πληγώσεις την καρδιά! Μπορεί να έρθεις στο Παρίσι με την Ειρήνη, αλλά μάλλον δεν το βλέπω, έτσι θα έρθω εγώ κοντά σου το Νοέμβριο, κανείς στον κόσμο δεν θα με εμποδίσει να έρθω στην Αθήνα, όμως αυτό που πρέπει να κάνεις χωρίς δισταγμό είναι να έρθεις στην Αμερική το Δεκέμβριο, έτσι θα ξανασμίξουμε εκεί και από κει ελπίζω να σε φέρω στο Παρίσι, που όταν το γνωρίσεις θα το αγαπήσεις όσο κι εγώ, αν πας στο Λονδίνο μετά την Αμερική θα πάω κι εγώ, θα ‘θελα να ζω πολύ κοντά σου, νομίζω πως θα μπορούσα να σε κάνω ευτυχισμένο και πιστεύω επίσης πως σε καταλαβαίνω πολύ καλά. Ξέρω πως είμαι ικανή να τα παρατήσω όλα για σένα…»
Ακολούθησαν και άλλες επιστολές ώσπου 2 μήνες μετά, η Γαλλίδα τραγουδίστρια έστειλε στον Δημήτρη Χορν ένα τηλεγράφημα με το οποίο του ζητούσε να της γράψει: «Αν μπορείς γράψε μου στο όνομα κυρία Μπιγκάρ, στην οδό Μπερί 26. Μην βάλεις το όνομά μου στη διεύθυνση»….
«Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς ένιωθε ο Χορν για την Πιαφ, αλλά με το τυφλό τους πάθος αυτά τα χειρόγραφα αποδεικνύουν ότι ήταν κεραυνοβόλος έρωτας για την Πιαφ» είχε αναφέρει στον Guardian ο Πέτρος Βέργος.
Ήδη παντρεμένος
Η Πιάφ και ο… Απόλλων της
«Αι γαλλικαί εφημερίδες και τα περιοδικά δημοσιεύουν τελευταίως πολλά άρθρα αφιερωμένα εις την περίφημη Εντίθ Πιάφ και διά τις περιοδείες που έκανε εσχάτως εις διάφορες πρωτεύουσες.Ιδιαιτέρως αναφέρουν για την περιοδεία της εις την Αθήνα, όπου και ετραγούδησε με πολλήν επιτυχίαν τις γνωστές παριζιάνικες καντσονέτες της. Η Εντίθ Πιάφ, γράφουν τα παρισινά φύλλα,ανεκάλυψε στην πρωτεύουσα της Ελλάδος και έναν… Απόλλωνα. Εναν ηθοποιό του θεάτρου της πρόζας και του ελληνικού κινηματογράφου.Τον είδε ένα βράδυ να παίζη σε μια κομεντί,στον “Κύριο Φαλεντόρ”- πρόκειται ασφαλώς περί του κ. Δ.Χορν-, και τον άκουσε ύστερα σ΄ ένα κλασσικό έργο. (…)του επρότεινε να παίξη μαζί της τον “Ωραίο Αδιάφορο” και θα ζητήση παραλλήλως από τον Ζαν Κοκτώ να γράψη ένα έργο με πρωταγωνιστάς αυτήν και τον Απόλλωνα. (…) Ο μόνος ίσως που έμεινεν αδιάφορος υπήρξεν ο Υβ Μοντάν,ο οποίος διέκοψεν από πολλού τας ερωτικάς σχέσεις του με την Πιάφ διά να ζητήση τον έρωτα στην νεαρά Ζιζέλλα Πασκάλ με την οποίαν εθεάθη συχνά». Το απόσπασμα από την εφημερίδα «Τα Νέα», με τίτλο «Η Εντίθ Πιάφ ανεκάλυψε στην Αθήνα έναν…Απόλλωνα» και υπότιτλο «Θα πρωταγω νιστήσουν μαζί».Το άρθρο, με ημερομηνία 24 Οκτωβρίου 1946,έρχεται να επιβεβαιώσει τη φημολογούμενη «σχέση» της γαλλίδας σταρ με τον νεαρό τότε ηθοποιό. Και αν η Πιάφ «δεν κατάλαβε τη γλώσσα εις την οποίαν έπαιζε ο ανακαλυφθείς παρ΄ αυτής καινούργιος Απόλλων,αντελήφθη όμως ότι ήταν ωραίος,με κυπαρισσένιο ανάστημα,και ότι είχε μεγάλο ταλέντο».
Η Εντίτ Πιάφ με τις εμφανίσεις της τόσο στο θέατρο Ρεξ (για φιλανθρωπικούς σκοπούς) όσο στη συνέχεια και στο κέντρο Μαϊάμι κέρδισε τις ελληνικές εντυπώσεις.Ο Τύπος τής αφιέρωσε διθυραμβικές κριτικές και σχόλια για «θαυμασμό και βαθύτατη συγκίνηση» που προκάλεσε με τα τραγούδια και τη φωνή της. Οσο για την «ιστορία» της με τον Δημήτρη Χορν, έγινε αντικείμενο συζήτησης στα κοσμικά στέκια της εποχής, χωρίς να μπορεί κανείς να επιβεβαιώσει τα πραγματικά γεγονότα. Ισως τα γράμματά της…
Ο άλλος Έλληνας
Δεν γνωρίζουμε αν οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά ή δεν βρέθηκαν ποτέ και μόνο οι επιστολές έμειναν να θυμίζουν τον ανεκπλήρωτο έρωτα της Πιαφ.
Ακολούθησαν πολλοί άνδρες στη ζωή της, πολλές και μεγάλες επιτυχίες, αλλά και περίοδοι όπου ήθελε να μένει κλεισμένη στο σπίτι της και να μη βλέπει κανέναν. Το ΄60 είναι η χρονιά του «Νon, je ne regrette rien», ενός τραγουδιού που ταυτίστηκε με την ίδια, σαν αυτοβιογραφία της. Εναν χρόνο αργότερα, ένας άλλος έλληνας- Αιγυπτιώτης-, ο Θεοφάνης Λαμπουκάς, πήρε θέση στην καρδιά της. Ο κατά πολύ νεότερός της, επονομαζόμενος από την ίδια Τεό Σαγαπό, ήταν και ο τελευταίος της έρωτας. Η Πιάφ πέθανε το 1963-ήταν μόλις 48 ετών.
Η Εντίθ Πιάφ έφυγε από τη ζωή στις 10 Οκτωβρίου 1963, πριν καν γίνει 48 ετών.
