Ανοίγει τις πόρτες του το θρυλικό Άλσος Οικονομίδη-Η «διαφορετική» διασκέδαση

Είναι ένας κήπος μέσα στον κήπο. Ενας χώρος γεμάτος παράθυρα που θυμίζει παλιό αθηναϊκό σαλόνι, με φυτά να κρέμονται από τον εσωτερικό του εξώστη και τους τοίχους του βαμμένους σε πράσινες φωτεινές αποχρώσεις.

της Γιώτας Συκκά

Μια μικρή όαση είναι το «Αλσος» σαν στρίψεις στην οδό Ευελπίδων 4, στο Πεδίον του Αρεως. Εκταση η οποία χρόνια τώρα παλεύει να αναστηθεί, σε μια πόλη που ρημάζει. Νεοκλασικά και ιστορικά κτίρια ταπεινώνονται από τις μουντζούρες, στο όνομα μιας παρεξηγημένης ελευθερίας, σκουπίδια ξεχειλίζουν, πεζοδρόμια και διαβάσεις γίνονται πάρκινγκ. Ομως στο «Αλσος» του Διονύση Σαββόπουλου –του Γιώργου Οικονομίδη, όπως το θυμούνται οι παλιότεροι– από εδώ και πέρα, όλα μοιάζουν διαφορετικά.

Στέκι για όλους

Μεταμορφώνεται σε στέκι για όλους και ανοίγει από τις 22 του μηνός για όλες τις ημέρες της εβδομάδας. Το πρωί για τους περιπατητές του πάρκου, ενώ το βράδυ «θα είναι μια διακτινισμένη μπουάτ», σύμφωνα με τον αγαπημένο τροβαδούρο. Σε μεγέθη ανθρώπινα ακολουθεί και το ωράριο λειτουργίας. Με παραστάσεις οι οποίες θα ξεκινούν στις 9 το βράδυ και θα ολοκληρώνονται τα μεσάνυχτα.

Μετά τα μεγαθήρια στη διασκέδαση που απλώθηκαν σαν επιδημία στην Ιερά Οδό και στην Πειραιώς, η κρίση και οι συνέπειές της δημιούργησαν νέες ανάγκες για μικρότερους χώρους. Ο Ηλίας Μαροσούλης, «παλιά καραβάνα» στο θέατρο και στη νύχτα, ανέλαβε τη μεταμόρφωση του «Αλσους». Αλλωστε από εκεί ξεκίνησε το 1963 ως ηλεκτρολόγος, και αργότερα, με τις πρώτες οικονομίες, πήρε το θέατρο «Αθηνά» αρχίζοντας την πολύχρονη διαδρομή του στο θεατρικό και μουσικό χώρο.

Για τον Διονύση Σαββόπουλο, ο οποίος θα τραγουδά τα Σαββατοκύριακα εκεί, ο λόγος που ξανανοίγει ο χώρος αυτός δεν είναι μόνο βιωματικός. Πέρα από το παρελθόν που κουβαλάει το «Αλσος», «νιώθουμε ότι υπάρχει μια ανάγκη να γίνει ένας τόπος ψυχαγωγίας στο κέντρο της Αθήνας, ένα χειροποίητο στέκι για 300 άτομα». Ενα δειλό βήμα για την ανάπτυξη του κέντρου, όπως είπε στη συνέντευξη Τύπου. Με πίκρα μίλησε για την εικόνα της πόλης τα τελευταία χρόνια, τις μουντζούρες στους τοίχους, «μια αρρώστια που δεν πάει άλλο», αυτό είναι «φασισμός», όπως είπε χαρακτηριστικά.

Η επαναλειτουργία του χώρου έχει τη ματιά του Μανόλη Παντελιδάκη και οι αφίσες που την προαναγγέλλουν την αισθητική του Αλέξη Κυριτσόπουλου.

Κάθε μέρα και κάτι άλλο

Η Λίνα Νικολακοπούλου αναλαμβάνει τις Παρασκευές με «Τα πιο ωραία λαϊκά», ένα πρόγραμμα το οποίο θα έχει κάτι από τα τζουκ μποξ, τις παρέες όταν είχαν ακόμη συλλογικό αίσθημα. Δημιουργεί ένα πάλκο με νέους καλλιτέχνες (Βιολέτα Ικαρη, Pία Ελληνίδου, Θάνο Ματζίλη) και μαζί έναν παλιό καλεσμένο.

Οι Πέμπτες είναι αφιερωμένες στους «Καινούργιους του μήνα», ξεκινώντας με τους Ιωάννα Πολέμη, Κατερίνα Ντούσκα, Βιολέτα Ικαρη.

Οι Τετάρτες έχουν θέατρο: η Νατάσα Τριανταφύλλη προτείνει ένα οπτικό ακρόαμα το οποίο στηρίζεται σε παλιά ηχογράφηση του Γ΄ Προγράμματος, με τη Σαπφώ Νοταρά να διαβάζει χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη. Ο Δ. Σαββόπουλος, ο Ν. Καραθάνος, ο Αγγ. Μέντης και ο Αγγ. Τριανταφύλλου θα βάλουν το χεράκι τους σ’ αυτό.

Οι Tρίτες προτείνουν stand up comedy και οντισιόν για νέα ταλέντα.

Οι Δευτέρες θα φέρνουν εκπροσώπους του μουσικού χώρου όπως ο Κρίστιαν Ρόνιγκ, ο οποίος θα μας δείξει πώς είναι τα τραγούδια του Τσιτσάνη στα μάτια ενός Γερμανού καλλιτέχνη.

Οσο για τα μεσημέρια της Κυριακής, επιβάλλουν Καραγκιόζη. Το πρόγραμμα θα αλλάζει κάθε μήνα.