Σε περίπτωση που η Φορολογική Αρχή απορρίπτει το περί μεταβολής της φορολογικής κατοικίας φορολογουμένου, δεν μπορεί να ασκηθεί ενδικοφανής προσφυγή ενώπιον της ΔΕΔ (Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών), καθώς η τελευταία δεν είναι αρμόδια να κρίνει σχετικώς. Αρμόδιο στην περίπτωση αυτή είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας!
Τούτο μάλιστα έγινε δεκτό και από την υπ’ αριθ. 2015/2018 απόφαση του ΣτΕ. Επίσης, με την ίδια ως άνω απόφαση του δικαστηρίου κρίθηκε ότι για τον εντοπισμό του κέντρου των ζωτικών συμφερόντων φορολογουμένου δεν αρκεί το κριτήριο της κατοικίας των μελών της οικογένειάς του (προσωπικοί δεσμοί), αλλά θα πρέπει να συνεκτιμώνται και οι οικονομικοί και κοινωνικοί δεσμοί του προσώπου.
Εν προκειμένω, δηλαδή, η Φορολογική Αρχή εσφαλμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το κέντρο ζωτικών συμφερόντων του αιτούντος βρισκόταν στην Ελλάδα στηριζόμενη στο ότι η σύζυγος και το τέκνο του κατοικούσαν στην Ελλάδα, ενόσω ο αιτών εγκαταστάθηκε στο εξωτερικό, όπου και εργάσθηκε για όλο σχεδόν το επίδικο φορολογικό έτος. Συνεπώς, μη νομίμως απέρριψε η Φορολογική Αρχή την αίτησή του για μεταφορά της φορολογικής του κατοικίας στο εξωτερικό.
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η υπ’ αριθ. 1215/2017 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπου κρίθηκε ότι είναι δυνατόν οι σύζυγοι να έχουν διαφορετική φορολογική κατοικία, εφόσον για τον έναν από τους δύο συντρέχουν οι προϋποθέσεις μεταφοράς της φορολογικής του κατοικίας στο εξωτερικό. Με άλλα λόγια, μπορούν οι σύζυγοι στην περίπτωση αυτή να υποβάλουν χωριστές δηλώσεις.
Επιμέλεια: Επιστημονική ομάδα της ARTION με την καθοδήγηση του Γιώργου Δαλιάνη-πηγή: www.naftemporiki.gr
