Η τελευταία ταινία στην οποία δούλεψαν μαζί ο Πάολο Ταβιάνι και ο αδελφός του Βιτόριο πριν από τον θάνατο του δεύτερου, έχει τον πρώτο λόγο σε μια εβδομάδα που περιλαμβάνει επίσης δύο ταινίες με παιδιά και ένα (ακόμη) θαύμα της ψηφιακής τεχνολογίας
του Γιάννη Ζουμπουλάκη*
Μια προσωπική ιστορία»
(«Una questione privata», Ιταλία 2018) των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι.
Παρακολουθώντας αυτή την ταινία νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι γιατί είναι η πρώτη φορά που ο Πάολο Ταβιάνι σκηνοθέτησε χωρίς τη φυσική παρουσία του αδελφού του Βιτόριο. Οταν η ταινία γυριζόταν, ο Βιτόριο – που πέθανε σε ηλικία 88 ετών, στις 15 Απριλίου του 2018 – ζούσε. Μάλιστα, στους τίτλους αρχής το όνομά του είναι γραμμένο. Ομως λόγω βεβαρημένης υγείας δεν μπόρεσε να παραστεί στα γυρίσματα. Νεανική και φρέσκια και πολιτική και ξέχειλη από συναισθήματα, η ταινία μιλά για τον έρωτα και την αντίσταση την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Πηγή έμπνευσης των δημιουργών η ομότιτλη, αυτοβιογραφική νουβέλα του Μπέπε Φενόλιο και κεντρικό πρόσωπο ένας αντάρτης (Λούκα Μαρινέλι) που όταν ξέσπασε ο πόλεμος άφησε πίσω του τον μεγάλο έρωτα, μια κοπέλα (Βαλεντίνα Μπελέ) που από τη δική της πλευρά δεν ήταν τόσο ερωτευμένη μαζί του όσο γοητευμένη από το πνεύμα του. Ποιο θα μπορούσε να είναι το επόμενο βήμα του αντάρτη όταν ένας άλλος παρτιζάνος, εκείνος με τον οποίο η κοπέλα ήταν πραγματικά ερωτευμένη, συλλαμβάνεται από τους φασίστες; Οι Ταβιάνι τοποθετούν στο τραπέζι ηθικά διλήμματα και δημιουργούν μια σπαραξικάρδια ταινία που κοιτάζει με συμπάθεια τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης.Βαθμολογία: 3
«Η νηπιαγωγός»
(«The kindergarten teacher», ΗΠΑ, 2018). Δραματική της Σάρα Κολάντζελο.
Στο ευχάριστο αμερικανικό ριμέικ της ισραηλινής ταινίας «Haganenet» (2014), που δεν είδαμε ποτέ στην Ελλάδα, η Μάγκι Τζίλενχααλ σε καλή στιγμή υποδύεται τη νηπιαγωγό του τίτλου, μια εύθραυστης ψυχοσύνθεσης γυναίκα η οποία αντιλαμβάνεται ότι ένα παιδάκι της τάξης της έχει τεράστια χαρίσματα. Η νηπιαγωγός αναζητεί την ομορφιά της ποίησης σε έναν υλιστικό κόσμο όπου η ποίηση δεν φαίνεται να έχει πια θέση και το παιδί (αξιολάτρευτος ο Πάρκερ Σέβακ), με έναν «μαγικό» τρόπο διαθέτει την ικανότητα να δημιουργεί ποίηση από το πουθενά.
Το αποτέλεσμα είναι μια τρυφερή, πικρή, συγκινητική, αλλά όχι αξέχαστη ταινία που μιλά για τα απραγματοποίητα όνειρα σε έναν κόσμο που δεν φαίνεται να θέλει τη διαφορετικότητα και που δείχνει ασφαλής, βυθισμένος μέσα στον κυνισμό και τη στείρα «πραγματικότητα». Βραβείο σκηνοθεσίας στο περυσινό φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου του Σάντανς.Βαθμολογία: 3
«Καπερναούμ»
(«Capharnaum», Λίβανος / Γαλλία / ΗΠΑ, 2018). Κοινωνικό δράμα της Ναντίν Λαμπακί.
Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της λιβανέζας σκηνοθέτριας και ηθοποιού Ναντίν Λαμπακί προβλήθηκε στις Κάννες όπου απέσπασε το βραβείο της επιτροπής και αργότερα κέρδισε μια υποψηφιότητα για το Οσκαρ καλύτερης μη αγγλόφωνης (ξενόγλωσσης) ταινίας. Μιλά για την περίπτωση ενός 12χρονου αγοριού, του Ζαΐν (Ζαΐν αλ Ραφέεα), το οποίο απεγνωσμένο από την αμέλεια των γονιών του απέναντι στον ίδιο και τα αδέλφια του αποφασίζει να τους μηνύσει επειδή το έφεραν σε αυτόν τον κόσμο.
Παρακολουθούμε τη γενικότερη πορεία του παιδιού στους δρόμους της Βηρυτού, όπου χωρίς μέσα προσπαθεί να βοηθήσει το βρέφος μιας μετανάστριας από την Αιθιοπία που με τη σειρά της τον είχε βοηθήσει. Διδακτική ταινία με καλές προθέσεις και ενάρετα μηνύματα, κάτι σαν το «Σαλάμ Μπομπέι» της Ινδής Μίρα Ναΐρ, η «Καπερναούμ» φωτίζει κάπως σχηματικά μία από τις αρκετές σκοτεινές πλευρές του Λιβάνου. Bαθμολογία: 2 ½
«Αλίτα: Ο άγγελος της μάχης»
(«Alita: Battle Angel», ΗΠΑ, 2019). Περιπέτεια φαντασίας του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ.
Τα ανθρώπινο και το ψηφιακό στοιχείο εναρμονίζονται όμορφα στην επική, σκοτεινή, φαντασμαγορική αλλά και κάπως «μπουκωμένη» περιπέτεια φαντασίας, το αποτέλεσμα της μείξης του ομότιτλου manga κόμικ του Γιουκίτο Ασίρε, του πάντα ανήσυχου πνεύματος του Τζέιμς – «Αβαταρ» – Κάμερον στην παραγωγή και της νευρώδους σκηνοθεσίας του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ («Sin City»).
Η ιστορία τοποθετείται στο δυστοπικό μέλλον μιας γης καταστραμμένης από επιδημία όπου τα ανθρώπινα μέλη αντικαθίστανται πλέον από ρομποτικά, δίνοντας ζωή σε ένα είδος ύπαρξης, εκείνο των ανδροειδών. Μισή άνθρωπος-μισή ρομπότ είναι και η Αλίτα (Ρόζα Σαλαζέρ – παίζει και στη «Νηπιαγωγό») που ανακατασκευάστηκε με τη βοήθεια ενός καλοσυνάτου επιστήμονα (Κρίστοφ Βαλτς) και αναζητεί τη χαμένη της μνήμη σε έναν επικίνδυνο κόσμο. Σαν ένας άλλος Τζέισον Μπορν, η Αλίτα αντιλαμβάνεται ότι έχει εξαιρετική ικανότητα στις πολεμικές τέχνες και έτσι η περιπέτεια αρχίζει με φόντο την α λα «Μπλέιντ Ράνερ» μητρόπολη του Αϊρον Σίτι στο φόντο.
ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ:
«Η ταινία Lego 2». Kινούμενα σχέδια σε σκηνοθεσία Μάικ Μίτσελ. Συνέχεια της παιδικής επιτυχίας «Η ταινία LEGO», υπόσχεται ακόμη περισσότερα τουβλάκια με τους ήρωες του Μπρίκσμπουργκ αντιμέτωπους με διαγαλαξιακές απειλές και νέους αλλοπρόσαλλους χαρακτήρες. Βαθμολογία: –
«Ερωτας χωρίς τέλος» («Sin Fin», Ισπανία, 2018). Ρομάντσο φαντασίας των Σεζάρ και Χοσέ Εστεμπάν Αλέντα. Ο μόνος τρόπος για τον Χαβιέ (Χαβιέ Ρέι) να σώσει τη σχέση του με τη Μαρία (Μαρία Λεόν) είναι να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο και να διορθώσει τα λάθη που μετέτρεψαν ένα θαυμαστό ειδύλλιο σε προβληματικό γάμο.
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ
«Μνήμες υπανάπτυξης» («Historias del Subdesarrollo», Κούβα, 1968). Σε επανέκδοση η εμβληματική πολιτική ταινία του Τομάς Γκουτιέρεζ Αλέα με θέμα την απόφαση (και τις συνέπειες αυτής της απόφασης) ενός καλλιεργημένου αστού να μην εγκαταλείψει την πατρίδα του για τις ΗΠΑ μετά την επανάσταση στην Κούβα.Βαθμολογία: 3
Βαθμολογία 5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη
*Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα
το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
