Ερώτηση:
Σε εταιρεία ΙΚΕ ο διαχειριστής καταβάλλει τις ασφαλιστικές του εισφορές μέσω του λογαριασμού όψεως της εταιρείας. Το γεγονός αυτό μπορεί να θεωρηθεί από πιθανό έλεγχο σαν παροχή σε είδος προς τον διαχειριστή, δεδομένου ότι οι εισφορές διαχειριστή ΙΚΕ δεν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα της εταιρείας; Θεωρείτε ότι για να μη συμβεί κάτι τέτοιο είναι πιο ασφαλές να πληρώνει τον ΕΦΚΑ από προσωπικό του λογαριασμό; Το ίδιο ισχύει και για περιπτώσεις εισφορών εταίρων άλλων νομικών μορφών που δεν εκπίπτουν οι εισφορές (ΑΕ, ΕΠΕ);
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Πράγματι στις κεφαλαιουχικές εταιρείες οι ασφαλιστικές εισφορές των εκπροσώπων δεν εκπίπτουν από τα έσοδα της εταιρείας καθώς θεωρείται ότι βαρύνουν του ίδιους. Στην περίπτωση, λοιπόν, που η εταιρεία καταβάλει τις εν λόγω εισφορές, τα ποσά αυτά θα πρέπει να καταχωρίζονται σε λογαριασμούς απαίτησης προς τον διαχειριστή ή το μέλος ΔΣ (λογ. 33.02 – Άλλες απαιτήσεις από συνδεδεμένες οντότητες) σε πίστωση του σχετικού λογαριασμού των ταμειακών διαθεσίμων (λογ. 38). Εν συνεχεία, το χρεωστικό υπόλοιπο του ανωτέρω λογαριασμού μπορεί να εξισωθεί με τυχόν υποχρέωση της εταιρείας προς τα παραπάνω πρόσωπα. Περιπτώσεις τέτοιων υποχρεώσεων μπορεί να είναι η λήψη αμοιβής διαχειριστή από την ΙΚΕ ή αμοιβής προς το μέλος ΔΣ ή ακόμη και η πληρωμή από τα υπόψη φυσικά πρόσωπα, εξόδων της εταιρείας.
Θεωρούμε, ωστόσο, ότι σε περίπτωση μη συμψηφισμού των χρεωστικών υπολοίπων που προέρχονται από κάλυψη προσωπικών εξόδων του διαχειριστή ή μελών ΔΣ ΑΕ, οι εν λόγω κινήσεις θα πρέπει να αιτιολογηθούν ως παροχές σε είδος προς τα πρόσωπα αυτά, βάσει των διατάξεων του άρθρου 13, του ΚΦΕ. Εξ άλλου, μία μακροχρόνια διατήρηση των χρεωστικών αυτών υπολοίπων στα βιβλία του νομικού προσώπου, ενδέχεται να θεμελιώσει τα χαρακτηριστικά δανειακής συμβάσεως, οπότε θα πρέπει να υπολογιστούν τα αναλογούντα τέλη χαρτοσήμου, κατά περίπτωση.
Τέλος, αν τα ποσά των ασφαλιστικών εισφορών χρεωθούν σε λογαριασμούς εξόδων, θα έχουν ασφαλώς τον χαρακτήρα της παροχής σε είδος, ενώ θα πρέπει ακολούθως, να αναμορφωθούν στην κατάσταση φορολογικής αναμόρφωσης, δεδομένου ότι, στην περίπτωση αυτή, παρά το γεγονός πως χαρακτηρίζονται ως παροχές σε είδος για τον διαχειριστή, δεν αναιρείται η μη έκπτωσή τους από τα ακαθάριστα έσοδα της κεφαλαιουχικής εταιρείας.
