Ο Πάνος Κουτρουμπούσης αγαπούσε πολύ τις μινιατούρες. Είχε σε κάθε σημείο του σπιτιού του παιχνιδάκια και μικροσκοπικές φιγούρες από αυγά Κίντερ έκπληξη και χαιρόταν σαν παιδί αν του χάριζες μια καινούργια.
του M. HULOT
Την πρώτη φορά που τον επισκέφθηκα ήταν πολύ επιφυλακτικός. Δεν ήθελε να μιλήσει για τη ζωή του σε έναν άγνωστο, έτσι πήγα και ξαναπήγα στο σπίτι του μέχρι να με εμπιστευτεί.
Ένα βράδυ μου τηλεφώνησε γιατί είχε σβήσει ξαφνικά ο υπολογιστής του, «μάλλον κάηκε», μου είπε, «και δεν ξέρω τι να κάνω, έχω ένα σωρό αρχεία που έχασα».
Τελικά είχε απλά βγάλει το καλώδιο από την πρίζα και έκανε σαν τρελός από τη χαρά του όταν του έδειξα ότι μπορείς να έχεις back up όλων των αρχείων σε ένα στικάκι.
Μετά τη συνέντευξη μου τηλεφώνησε ξανά. Ήθελε να με δει και μου έδωσε το τεύχος γεμάτο σημειώσεις με λάθη έκφρασης που είχε κάνει και ήθελε να διορθωθούν.
Μου χάρισε κι ένα σπάνιο αντίγραφο του εξαντλημένου εδώ και χρόνια βιβλίου του, του θρυλικού «Εν Αγκαλιά De Κρισγιαούρτι, YOtros Ταχυδράματα YHistorias περίεργες De Πανος Κουτρουμπούσης» και μου έγραψε και αφιέρωση.
Αυτό ήταν το αγαπημένο διήγημα από το βιβλίο του.
Το αντιγράφω με τη σύνταξη και την ορθογραφία του γιατί σίγουρα θα με έπαιρνε τηλέφωνο για διορθώσεις αν το έβλεπε δημοσιευμένο.
Στο βιβλίο έχει τίτλο «Με τον Χίτλερ στον Υπόγειο». Έχει και ένα άλλο διήγημα, πιο σύντομο, με τον Χίτλερ, το «Με τον Χίτλερ χωρίς Υπόγειο».
[…]
Με τον Χίτλερ στον Υπόγειο
Από πολλά χρόνια έμενε ο Χίτλερ στην Αθήνα κατοικόντας στα Αναφιώτικα, κάτω από την Ακρόπολη, σ’ ένα υπόγειο δωμάτιο με κουζίνα και τουαλέτα στην αυλή. Έξω στον άσπρο τοίχο της μάντρας οι πιτσιρικάδες έχουν γράψει με μπογιά την φράση ο ΖΙΖΗΣ ΖΕΙ που είναι της μόδας. Όλη η γειτονιά εκεί είναι γεμάτη από χίππηδες και χίππησες αλλοδαπούς με φθηνά ενοίκια που του θυμίζει όταν ήταν κι αυτός νέος και την έβγαζε μποέμικα στη Βιέννη γυρίζοντας αξύριστος κι γεμάτος γλίτζα. Δια να επιζήσει έφτιαχνε χειροποίητες ζωγραφιές σε καρποστάλ στο Άσυλο που έμενε και τις πουλάγανε με έναν άλλο αλήτη.
Την ώρα που έπεφτε το Βερολίνο και οι Ρώσσοι βρίσκαν στα χαλάσματα του Ναστσισμού το καμμένο πτώμα ενός σωσία του, ο Χίτλερ ήταν κιόλας βαθιά στο νοσοκομείο των Άλπεων όπου χειρουργείτο απ’ τους πιο φανατικούς τρελλούς επιστήμονες και τρελλούς προφήτες του Ράϊχ άρχιζαν απάνω του τα τεστ και τις φυσιοθεραπείες, που θα ξανάδιναν στον Φύρερ νεότητα και μακροζωΐα.
Μαζύ με πολλές άγνωστες εγχειρήσεις και ασκήσεις, τροχάδην, ροσκύψεις, ανατάσεις, εισπνοές, εκπνοές, κτλ, του κάνανε σειρές θεραπειών με πειραματικούς ορούς στραβοκαΐνης και μασχαλίνης, ή armpitol, και καθημερινά λουτρά με ραδιενεργό σκατόνιον.
Όταν βεβαιώθηκαν ότι όλα πάνε καλά και γινόταν όλο και νεώτερος, δηλαδή μετά κάναν χρόνο θεραπείες, πρόσθεσαν και τις ασκήσεις Υπεραυτοϋπνωτισμού που ο Χίτλερ έκανε ωσαύτως καθημερινώς, επί δίωρον, στο δωμάτιο με τους καθρέφτες και τα φώτα πούχαν βάλλει επιστημονικά μελετημένα. Αυτός ο Υπεραυτοϋπνωτισμός ήταν για να πολλαπλασιάσει την δύναμη της θελήσεως σε τέτοιο σημείο που να μπορεί να καθυποτάξει μ’ αυτήν ακόμη και τον ίδιο του τον μεταβολισμό και τα κύτταρά του όλα έτσι που να γερνάει πολύ αργά. Ήταν αυτό που γούσταρε πιο πολύ απ’ όλα τ’ άλλα γιατί ήταν από πριν μάννα στους υπνωτισμούς και τις θελήσεις.
Έτσι, όταν αναγκάστηκαν να διακόψουν και να τα μαζέψουν, εμφανίστηκε ένας Χίτλερ αγνώριστος, τριαντατεσσάρων ετών, που θα γερνούσε 5 χρόνια κάθε 50 χρόνια, και με γιγαντιαία αυτοπεποίθηση που καμία αντιξοότητα δεν θα μπορούσε να του τη σπάσει.
Τα χρόνια περνούσαν γεμάτα πυρετώδη δραστηριότητα και ταξίδια σ’ όλες τις ηπείρους, πάντα με πλαστή ιδιότητα, δια την εδραίωσιν και ισχυροποίησιν ενός παγκόσμιου οργανισμού, των Υπερανθρώπων του Σκότους, με πάρα πολλά διάφορα προσωπεία που πάνω στο «άουγκενμπλίκ», την κατάλληλη στιγμή για να ξανακάνει το παιχνίδι του, θα κινητοποιηθεί για να υποτάξει τελειωτικά την Γη και να την βάλλει στο σωστό δρόμο με το ζόρι.
Μετά είκοσι έτη, το 1967, βρέθηκε και στην Ελλάδα για δουλειές του και τότε διάλεξε την Αθήνα γιατί του φάνηκε πολύ βολική για βάση απ’ όπου να κατευθύνει τις τεράστιες μηχανορραφίες που τον απασχολούν.
Επίσης αποφάσισε να στρωθεί και ν’ αρχίσει να γράφει το καινούργιο του βιβλίο «Ο Αγών μου στα επόμενα Χίλια Χρόνια» που τόχε στο μυαλό του κάμποσο καιρό. Έτσι άλλαξε τ όνομά του πάλι, τόκανε Πέτρος Χιτλεριάδης και εγκαταστάθηκε στο υπόγειον στα Αναφιώτικα. Κάνα-δυο χρόνια πριν είχε ξαναφήσει μουστάκι, μόνο μεγαλύτερο, έτσι που τόχε όταν ήταν νέος στην κύρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και είχε αρχίσει να φοράει ένα παραπειστικό χρυσό Αστέρι του Δαυίδ, με αλυσιδάκι στον λαιμό για γούρι.
Οι αναμνήσεις του απ’ την μποέμικη ζωή στη Βιέννη τον εμπνεύσανε και βρήκε και μια προσοδοφόρα δουλειά για καμουφλάζ, να κάνει μακέττες ζωγραφικές για διαφημιστικές καρτέλλες σε μια βιοτεχνία-τυπογραφείο στον Περισσό
. Μια μέρα ξεκίνησε όπως πάντα για το Μοναστηράκι απ’ όπου παίρνει τον υπόγειο ηλεκτρικό για να πάει στην εργασία του. Πολύ τον ευχαριστεί αυτή η διαδρομή –και ιδιαίτερα το διάστημα που ο υπόγειος ταξιδεύει υπογείως και η σιδερόφρακτη μουσική που παίζουν οι τροχοί πάνω στις ράγες –και παρακολουθόντας το τούνελ να περνάει έξω απ’ το σκοτεινό παράθυρο τούρχεται να ονειροπολεί.
Τώρα σκέφτεται πώς θα είναι οι θριαμβικές του παρελάσεις σε καμμιά δεκαπενταριά χρόνια όταν ο Χιτλερισμός θάχει εδραιωθεί παντού και θάχει αυτοπροσώπως ο ίδιος αναπτύξει αλματωδώς το διαστημικό πρόγραμμα. Χιλιάδες διαστημικά Πάντζερ, πολεμικοί ιπτάμενοι δίσκοι των επιλέκτων Ες-Ες του Διαστήματος, θα κάνουν διπλές παρατάξεις κατά μήκος όλης της διαδρομής από τη Γη στη Σελήνη με αναμένους τους προβολείς κι ανάμεσά τους θα παρελαύνει το προσωπικό διαστημικό γιωτ του Φύρερ με τον ίδιο στον θώλο παρατηρητού με υψωμένο το χέρι στη γνωστή στάση.
Όταν ο υπόγειος σιδηρόδρομος βγήκε απ’ το τούνελ μετά τον σταθμό Αττικής ο Χίλερ ξανάπεσε στην πεζή πραγματικότητα και άνοιξε την εφημερίδα να διαβάσει καμιά πολιτική ανασκόπιση αλλά διάβασε την ίδια γραμμή δέκα φορές ώσπου βαρέθηκε και ξαναγύρισε στο παράθυρο.
Περνόντας ένα χτίριο που είχε επιγραφή ΕΝΩΣΙΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΣΤΩ ΠΑΤΗΣΙΩΝ άρχισε να σκέφτεται το μεγαλειώδες σχέδιό του για την εκπαίδευση των λαών που θάναι απ’ τα πρώτα πράγματα που θα μπουν σε εφαρμογή μόλις υποτάξει τη Γη σε καμμιά δεκαριά χρόνια. Μέσα σε μια τριετία από την κατάληψη της δυνάμεως όλος ο πληθυσμός της Γης θα έχει διδαχτεί με τον βούρδουλα και με πλύση εγκεφάλου να χρησιμοποιεί μόνον τη φράση «Χάιλ Χίτλερ» δια οτιδήποτε θέλει να πει και δια κάθε συνεννόηση. Λέγοντας «Χάιλ Χίτλερ» με διάφορους τόνους εκφράσεως και ένταση φωνής, και συνοδεύοντας με ανάλογες στάσεις του σώματος και κινήσεις των χεριών, θα πρέπει να μπορούν όλοι να μεταδώσουν στην πλησίον τους κάθε έννοια, από καθημερινότητες μέχρι κοσμοθεωρίες, έτσι που να καταργήσουν παντελώς παντού όλα τα άλλα περιττά και ανώφελα λόγια κι όλες τις γλώσσες.
Μόλις κλείσουν τα τρία χρόνια και συμπληρωθεί η εκπαίδευσις όποιος μιλήσει τίποτε άλλη λέξη, σ’ όποια γλώσσα νάναι, θα τρώει το ξύλο της χρονιάς του και θα μπαίνει σε στρατόπεδο για πολύν καιρό ώσπου να καταλάβει, κι αν τόκανε επίτηδες θα μπαίνει τσιφ στον φούρνο.
Με αυτές τις σκέψεις έφτασε κι ο υπόγειος στο σταθμό Περισσού κι ο Χιτλερίδης βγήκε ζωηρός απ’ το βαγόνι και κατευθύνθηκε στη δουλειά του.
πηγή: www.lifo.gr
