Ο Μίκι Μανόλοβιτς αναζητεί το σωστό… στήθος στο «Σουτιέν», ενώ η Λετισιά Καστά ταλαιπωρεί τον Λουί Γκαρέλ στον «Πιστό άντρα»
του Γιάννη Ζουμπουλάκη*
«Το σουτιέν»
(The bra, Γερμανία, 2018). Δραματική κομεντί σε σκηνοθεσία Βέιτ Χέλμερ.
Το στοίχημα αυτής της ταινίας είναι να καταφέρει να κρατήσει τον θεατή κοντά της με μόνο όπλο την εικόνα και την πλήρη απουσία διαλόγων. Το πετυχαίνει τόσο χάρη στην ευαισθησία του θέματός της όσο και στον προσεκτικό σκηνοθετικό χειρισμό της. Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας είναι ένας μοναχικός μηχανοδηγός τρένων (Μίκι Μανόλοβιτς) ο οποίος όταν συνταξιοδοτείται αποφασίζει να ανακαλύψει τα ίχνη της γυναίκας στην οποία ανήκει ένα σουτιέν που την τελευταία μέρα του στη δουλειά σκάλωσε στο τρένο. Η διαδικασία δεν του είναι άγνωστη.
Καθώς με το τρένο διέσχιζε πάντα το εσωτερικό ενός μικρού φτωχικού χωριού, πολλά ρούχα των κατοίκων του σκάλωναν στο τρένο και ο μηχανοδηγός αναζητούσε πάντα τους ιδιοκτήτες τους για να τα παραδώσει. Η περίπτωση του σουτιέν όμως θα είναι αρκετά διαφορετική και θα δώσει την ευκαιρία στον γερμανό σκηνοθέτη Βέιτ Χέλμερ να εντάξει έναν πέρα για πέρα αναγνωρίσιμο, ευγενικό χαρακτήρα σε μια σχεδόν ονειρική κατάσταση όπου το λεπτό χιούμορ και η μελαγχολία φτιάχνουν ένα εύγεστο, αν και όχι αξέχαστο, κοκτέιλ. Παράλληλα ο σκηνοθέτης αποτίει έναν γλυκό φόρο τιμής στον βωβό κινηματογράφο, είτε με τη χρήση του τρένου που είναι μια ξεκάθαρη αναφορά στον «Στρατηγό» του Μπάστερ Κίτον, είτε με τη σχέση του μηχανοδηγού με ένα άστεγο αγοράκι, μια σχέση που ενίοτε σου φέρνει στο μυαλό τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τζάκι Κούγκαν στο «Χαμίνι». Βαθμολογία: 2 ½
«Eνας πιστός άντρας»
(Un home fidele, Γαλλία, 2018) Δραματική κομεντί του Λουί Γκαρέλ.
Tρία χρόνια μετά την πρώτη του απόπειρα στη μεγάλου μήκους σκηνοθεσία, ο ηθοποιός Λουί Γκαρέλ καλλιεργεί και πάλι τις σκηνοθετικές ανησυχίες του με αυτό το παιχνιδιάρικο ερωτικό γαϊτανάκι στο οποίο και πρωταγωνιστεί. Ο ήρωάς του, ο Αμπέλ, βλέπει τη γυναίκα του (Λετισιά Καστά) να τον αφήνει για τον καλύτερό του φίλο και να… επιστρέφει όταν ο φίλος πεθαίνει. Μόνον που τώρα ο Αμπέλ τα έχει φτιάξει με την αρκετά μικρότερή του αδελφή του πεθαμένου (Λίλι Ρόουζ Ντεπ). Ανάμεσα στις γυναίκες κηρύσσεται πόλεμος και όσο για τον Αμπέλ, νιώθεις ότι είναι πέρα για πέρα έρμαιό τους. Η ιδέα είναι έξυπνη, η ταινία δείχνει να έχει προοπτική και ο χειρισμός του Γκαρέλ ψύχραιμος, αποστασιοποιημένος, με το χιούμορ τόσο όσο. Το ίδιο θα έλεγες και για τις νοσταλγικές αναφορές του προς το ίδιο το σινεμά (από τον Φρανσουά Τριφό μέχρι τον Ερνστ Λιούμπιτς) γιατί ο γιος του πιο υποτιμημένου σκηνοθέτη της νουβέλ βαγκ, του Φιλίπ Γκαρέλ, αποδεικνύει και πάλι τη γνήσια κινηματογραφοφιλία του. Βαθμολογία: 2 ½
«Tο πρόβλημά μου είσαι εσύ»
(En Liberte, Γαλλία, 2018). Δραματική κομεντί σε σκηνοθεσία Πιέρ Σαλβαντορί.
Τι μπορεί να συμβεί όταν ξαφνικά μαθαίνεις ότι ο άνθρωπος της ζωής σου, ένας θαρραλέος αστυνομικός που σκοτώθηκε στο καθήκον, δεν ήταν αυτό που πίστευες αλλά κάτι τελείως διαφορετικό; Σε αυτή τη θέση θα βρεθεί η Ιβόν (Αντέλ Ανέλ), επίσης αστυνομικός και βασικό πρόσωπο της παράξενης αυτής κωμωδίας του Πιέρ Σαλβαντορί («Κορίτσι από σπίτι», «Γλυκό ψέμα») η οποία χωρίς ποτέ να γίνεται κάτι το εντυπωσιακό, καταφέρνει να σε βάλει στον κόσμο της. Η εμπλοκή της ηρωίδας στην περιπέτεια για την ανεύρεση της αλήθειας κρύβει αρκετές εκπλήξεις τις οποίες ο σκηνοθέτης χειρίζεται με μια λεπτότητα αλλά και ελευθερία και μη πολιτικώς ορθό χιούμορ. Το καλύτερο στοιχείο της ταινίας πάντως είναι οι «ονειρικές» σκηνές (με πολλά γραφικά) όταν βλέπουμε τον γιο του ζευγαριού να φαντάζεται τους ηρωισμούς του πατέρα του, Βαθμολογία: 2 ½
Επίσης στις αίθουσες
«Ο Παραλίας»
(«The beach bum», ΗΠΑ, 2018) του Χάρμονι Κοράιν.
Ο Μάθιου Μακόναχι επιστρέφει στην ανάλαφρη κωμωδία από την οποία έγινε γνωστός πρωταγωνιστώντας στον ρόλο ενός ρέμπελου συγγραφέα που κάνει πλάκες στην Κούβα.
(«Aladdin», ΗΠΑ, 2019)
Είναι μία ακόμα κινηματογραφική εκδοχή του παραμυθιού «1.001 νύχτες», την οποία σκηνοθέτησε ο Γκάι Ρίτσι («Δύο καπνισμένες κάννες») με τον Γουίλ Σμιθ στον ρόλο του τζίνι που βοηθά έναν γοητευτικό αλητάκο (Mένα Μασούντ) και μια θαρραλέα πριγκίπισσα (Nαόμι Σκοτ) να εκπληρώσουν τα όνειρά τους. Προβάλλεται σε 250 αίθουσες όλης της Ελλάδας σε διάφορες μορφές (δισδιάστατη, τρισδιάστατη, μεταγλωττισμένη και με υποτίτλους).
«Σκότωσα το αφεντικό μου»
(Rebelles, Γαλλία, 2018) του Αλάν Μοντίτ
Εχοντας σκοτώσει κατά λάθος το αντιπαθητικό αφεντικό της, μια εργάτρια (Σεσίλ ντε Φρανς) συνεργάζεται με δύο γυναίκες συναδέλφους της στην ανακάλυψη ενός θησαυρού του.
«Everything is Wonderful» (ΗΠΑ, 2018).
Δραματική κομεντί της Πία Μέχλερ με την ίδια και την Τόνια Σωτηροπούλου να ανακαλύπτουν την ξέφρενη ζωή των πάρτι στη Νέα Υόρκη.
«Brighburn: Zωντανή κόλαση (ΗΠΑ, 2019)
Θρίλερ φαντασίας του Ντέιβιντ Γιαροβέφσκι µε τους Ελίζαµπεθ
Μπανκς, Ντέιβιντ Ντένµαν.
Επανεκδόσεις
«Kαλοκαίρι με τη Μόνικα»
(Sommaren med Monika, Σουηδία, 1953).
Ερωτική ταινία σε σκηνοθεσία Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Δυο έφηβοι (Χάριετ Αντερσον, Λαρς Εκμποργκ) αποκόπτονται από τον υπόλοιπο κόσμο με στόχο να ζήσουν αξέχαστες στιγμές ευτυχίας σε ένα νησί. Σύντομα όμως η ευτυχία θα εξανεμιστεί εξαιτίας των συνθηκών και της σκληρής πραγματικότητας στην οποία οι δύο νέοι προσγειώνονται απότομα. Μία από τις πρώτες διεθνείς επιτυχίες αλλά και τις πιο βατές ταινίες του αξεπέραστου σουηδού δημιουργού, φέρει ψήγματα των ψυχαναλυτικών προβληματισμών στους οποίους οφείλει τη δημοτικότητά του και σε κερδίζει με τα πανέμορφα, αφαιρετικά πλάνα του νησιού χάρη στη δουλειά του διευθυντή φωτογραφίας Γκούναρ Φίσερ. Βαθμολογία: 3 ½
«Tο χοιροστάσιο»
(Porcile, Ιταλία, 1969).
Αλληγορία σε σκηνοθεσία Πιερ Πάολο Παζολίνι με τους Ούγκο Τονιάτσι, Πιέρ Κλεμεντί. Ανθρωποφαγία, πολιτική καταγγελία και black χιούμορ από τον αιρετικό ιταλό σκηνοθέτη σε μια ταινία που χοροπηδά ανάμεσα στην ποίηση και τον ρεαλισμό μεταφέροντας τον θεατή από την Αίτνα μιας ακαθόριστης εποχής του μακρινού παρελθόντος ως τη Γερμανία της εκπνοής της δεκαετίας του 1960. Θέτει καίρια ερωτήματα για την παρακμή της αστικής τάξης και την κατάρρευση της ιδεολογίας σε μια Ευρώπη γερασμένη, μουχλιασμένη και διαβρωμένη. Από τις πιο παράξενες ταινίες του Παζολίνι, έχει στόχο να σε αφήσει παγωμένο και τον πετυχαίνει. Βαθμολογία: 3
Βαθμολογία 5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη
*Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα
το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
