Ο ασπρόμαυρος «Φάρος» μια κατάδυση στο σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής είναι η ταινία που προτείνουμε για αυτή την εβδομάδα στην οποία βλέπουμε και τους «Gentleman» όπου ο Γκάι Ρίτσι επαναλαμβάνει τον εαυτό του – και το κάνει γοητευτικά
του Γιάννη Ζουμπουλάκη
Ο φάρος (The lighthouse, ΗΠΑ/ Kαναδάς, 2019).
Δραματική του Ρόμπερτ Εγκερς
Τίποτε δεν φαίνεται να πηγαίνει σωστά για τους δύο άντρες που στα τέλη του 19ου αιώνα, βρίσκονται απομονωμένοι σε μια βραχονησίδα στα ανοιχτά της Νέας Αγγλίας, όπου δουλειά τους είναι η φύλαξη του φάρου. Αλλά αυτή ακριβώς η παρανοϊκή συμβίωση, το θέμα της πολύ παράξενης τούτης ταινίας που μοιάζει με άσκηση στην παράνοια και την μοναξιά, τελικά σε συνεπαίρνει.
Η άκρως ατμοσφαιρική αυτή ταινία, στηρίζεται πρώτον στην ίδια την εικόνα της, δεύτερον στις θαυμάσιες ερμηνείες των πρωταγωνιστών της, Ρόμπερτ Πάτινσον και Γουίλεμ Νταφόε και τρίτον στην απίστευτη ασπρόμαυρη φωτογραφία της (ο Τζάριν Μπλάσκε, ο διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας, είναι για αυτή την δουλειά του υποψήφιος για το Οσκαρ). Ο Πάτινσον υποδύεται τον νεότερο φαροφύλακα, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την θάλασσα και καταπιέζεται φρικτά από τον δεύτερο, πρώην ναυτικό και άνθρωπο που λατρεύει να ακούει τον εαυτό του να μιλάει (με τον τρόπο ομιλίας του ο Νταφόε νομίζεις ότι απαγγέλει Σέξπιρ).
H εξοντωτική εργασία, οι βιολογικές ανάγκες και η ασυμφωνία χαρακτήρων των δύο ηρώων κλιμακώνουν σιγά σιγά αυτήν την πραγματικά ψυχεδελική ταινία που ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει συγκεκριμένη ιστορία, δεν σου επιτρέπει να στρέψεις την ματιά σου από πάνω της. Ένα ταξίδι χωρίς όρια στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής και μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που πολύ δύσκολα θα ξεχάσετε. Βαθμολογία :3 ½
The gentlemen (ΗΠΑ, 2019).
Γκανγκστερική περιπέτεια του Γκάι Ρίτσι
Οσοι έχουν αγαπήσει (και είναι αρκετοί) το σύμπαν γκανγκστερικών ταινιών του Βρετανού Γκάι Ρίτσι, σίγουρα θα ενθουσιαστούν με αυτή την επιστροφή του στο στιλ κινηματογράφου που στα τέλη της δεκαετίας του 1990 τον έκανε διάσημο με τις «Δύο καπνισμένες κάνες» (αργότερα με το «Snatch» και το «RocknRolla»). Ας μην περιμένουν όμως κάτι παραπάνω. Ο Ρίτσι ακολουθεί την επιτυχημένη συνταγή που ο ίδιος έφτιαξε: πολλά πρόσωπα ανακατεύονται γύρω από μια δαιδαλώδη ιστορία, σε σημείο που εν τέλει «χάνεις την μπάλα». Από την άλλη πλευρά, αυτή καθαυτή η πλοκή σημασία μεγάλη δεν έχει, οι συμπεριφορές, το στιλ, οι cockney διάλογοι, τα πρόσωπα και το βιτριπλοκό χιούμορ είναι που πάντα ενδιέφεραν τον σκηνοθέτη. Ο Μάθιου Μακόναχι σκαλίζει καλά μια επικίνδυνη πλευρά του παίζοντας τον Αμερικανό μεγαλέμπορο μαριχουάνας στο Λονδίνο που επιμένει να λέει ότι όποιος είναι βασιλιάς, δεν πρέπει απλώς να δείχνει βασιλιάς αλλά και να δρα ως βασιλιάς. Και άλλες έξυπνες ιδέες ντύνουν την ταινία, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι δύο γκάνγκστερς μοιάζουν μεταξύ τους γιατί έχουν μούσια και φορούν γυαλιά με σκληρό σκελετό (Τσάρλι Χάναμ, Κόλιν Φάρελ). Τέλος, ο Χιου Γκραντ είναι μια μικρή αποκάλυψη παίζοντας έναν τέτοιο δόλιο γκάνγκστερ -ίσως ομοφυλόφιλο, ίσως όχι.Βαθμολογία: 2 ½
Χαλβάη 5 – 0 (Ελλάδα, 2020).
Κωμωδία του Μάνου Καμπίτη
Οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτή η προσπάθειά του Μάρκου Σεφερλή στον κινηματογράφο, μια παρωδία των ταινιών από βιβλία της Αγκαθα Κρίστι, των ταινιών Τζέιμ Μποντ, των ταινιών «Ροζ Πάνθηρας» αλλά και των σουρεαλιστικών αστυνομικών κωμωδιών της σειράς «Τρελές σφαίρες», δεν με «χάλασε» και τόσο (πήγα φοβισμένος γιατί επίσης παραδέχομαι ότι δεν αντέχω τον Σεφερλή, από το λίγο, σε ζάπινγκ, που τον έχω δει στην τηλεόραση). Ο Σεφερλής που έγραψε ο ίδιος το σενάριο, «παίζει» διαρκώς με λογοπαίγνια και αυτό ορισμένες φορές λειτουργεί με επιτυχία, δηλαδή γελάς, ίσως όχι με την καρδιά σου, πάντως γελάς. «Ο πατέρας μου χρωστούσε της Μιχαλούς» λέει κάποια στιγμή η Ελένη Καστάνη και όταν συνεχίζει, αναφέρεται σε μια πραγματική… Μιχαλού στην οποία ο πατέρας της, όντως χρωστούσε. Τέτοιου τύπου καλαμπούρια ακούγονται διαρκώς στην ταινία με τον ίδιο τον Σεφερλή στον ρόλο του επιθεωρητή Μπέκρα (κατά τον Μπέκα του Γιάννη Μαρή) να προσπαθεί να βγάλει άκρη στο μυστήριο των φόνων που διαρκώς αυξάνονται. Βαθμολογία: 2
Cosmic candy (Ελλάδα, 2019).
Δραματική της Ρηνιώς Δραγασάκη
Το ευφάνταστο ξεκίνημα της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας της Ρηνιώς Δραγασάκη, ένα φαντασμαγορικό όνειρο όπου βλέπουμε την οθόνη να γεμίζει από γλυκίσματα (εντελώς ασυνήθιστη σεκάνς ως προς την εικονογράφησή της στο ελληνικό σινεμά), δεν έχει φοβάμαι, μια εξίσου εντυπωσιακή συνέχεια.
Όταν το όνειρο τελειώνει, η πραγματικότητα μας φέρνει αντιμέτωπους με μια σχέση που αρθρώνεται με σκηνοθετική αβεβαιότητα -πράγμα κατανοητό καθώς πρόκειται για πρώτη μεγάλου μήκους ταινία. Η σχέση αφορά μια υπάλληλο σε σούπερ μάρκετ (Μαρία Κίτσου) και το κοριτσάκι της διπλανής πόρτας στην πολυκατοικία τους (Μάγια Πιπέρα), το οποίο για κάποιο λόγο, μένει μόνο του. Η μοναχική, ακοινώνητη, εγωίστρια και εν τέλει αντιπαθής αυτή γυναίκα, θα αρχίσει να βλέπει τον κόσμο διαφορετικά όταν παίρνει τον ρόλο της μητέρας και κυρίως φίλης του κοριτσιού, με το οποίο αρχικώς δεν θέλει επαφές. Βέβαια, το περιτύλιγμα όλων των παραπάνω που σίγουρα ακούγονται θαυμάσια στις προθέσεις τους, δεν δικαιώνει το σύνολο της ταινίας που συχνά διακρίνεται από μια σεναριακή αμηχανία (για παράδειγμα το «ταξίδι» με το κλεμμένο αυτοκίνητο) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το «Cosmic candy» δεν παρακολουθείται, αν μη τι άλλο, με περιέργεια. Βαθμολογία: 2
Το πιο απίθανο ταξίδι ενός φακίρη (The Extraordinary Journey of the Fakir, διεθνής συμπαραγωγή, 2018).
Κομεντί του Κεν Σκοτ
Η ταινία – «όχημα» του Ινδού σούπερ σταρ Ντανούς για ένα άνοιγμα στον κινηματογράφο της Ευρώπης, είναι μια χαριτωμένη κομεντί στην οποία παρακολουθούμε τις… περιπέτειες ενός φιλόδοξου και πάμπτωχου Ινδού να πιάσει την καλή στην Ευρώπη. Τα εμπόδιά του θα είναι αρκετά, η γραφειοκρατία και ο φυλετικός ρατσισμός ανάμεσά τους, όμως η επιμονή του ατσάλινη * είναι ικανός να ταξιδέψει ακόμα και μέσα στην βαλίτσα μιας σταρ (Μπερενίς Μπεζό) στο αμπάρι αεροπλάνου προκειμένου να πετύχει. Ένα σύγχρονο, feel good παραμύθι που αφουγκράζεται παιχνιδιάρικα και χωρίς πολλές απαιτήσεις, ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Είναι βασισμένο στο μπεστ σέλερ του Ρομέν Πουερτολάς. Βαθμολογία: 2
-Προβάλλεται επίσης η ρωσική ταινία κινουμένων «Πρόβατα εναντίον λύκων 2» που προέκυψε χάρη στην επιτυχία του «Πρόβατα εναντίον λύκων» (2016).
Βαθμολογία 5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη
*Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα
το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
