“Μας εξουθενώσατε…” Δεν θα μας εξαφανίσετε!

… Εξουθενωμένοι, κουρασμένοι, εκνευρισμένοι, απογοητευμένοι, φοβισμένοι, διχασμένοι, κολλημένοι, οι Λογιστές ανά την επικράτεια, συνεχίζουν το ποικίλο πρόγραμμα τους…

Μας φταίνε όλα και όλοι, για αυτό το χάλι που ζούμε κοντά δύο μήνες τώρα, μέσα σε μια υγειονομική -αρχικά- κρίση που όπως φαίνεται δεν υπήρξε στο κέντρο, αφού όλα τα άλλα φρόντισαν να μας ισοπεδώνουν ψυχολογικά και βιολογικά…

Ξεσπαθώνουμε έτσι στα social media, αναζητώντας λύσεις, εκφράζοντας θυμό και απορίες, αναζητώντας ακόμα και τη στήριξη του ενός από τον άλλον.
Ξεσπαθώνουμε ενάντια στη Πολιτεία, που με περισσή ανικανότητα και ασέβεια, «δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει…».
Μια Πολιτεία που μας κουνά το δάκτυλο, ως μοναδικός παραγωγός άπειρων και απείρου κάλλους αποφάσεων, διατυπωμένων τόσο πρόχειρα, χωρίς λογική ή με λογική τελικά που καταλήγει να κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή & την επιβίωση χιλιάδων επαγγελματιών και εργαζομένων.

Ξεσπαθώνουμε ακόμα και απέναντι στους συνδικαλιστικούς φορείς* μας και κυρίως απέναντι στις ηγεσίες τους, που επί της ουσίας «ήπιαν το αμίλητο νερό» ή στην καλύτερη που ασχολήθηκαν, επισταμένως βέβαια με την επιστημοσύνη μας μέσα από τη περίφημη τηλεκατάρτιση, διατηρώντας παράλληλα μια θέση στα τηλεοπτικά πάνελ, λησμονώντας ότι ο ρόλος τους δεν εκείνος των συνεργατών-αναλυτών, αλλά των διεκδικητών.

Και στις δύο περιπτώσεις του ξεσπάσματος μας, από τα πληκτρολόγια πάντα,
δίκιο έχουμε…
Το  «Εμετρήθης , εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής …» ταιριάζει απόλυτα και ως προς τα πεπραγμένα της Πολιτείας στην εποχή του ιού και ως προς τις λεγόμενες αντιδράσεις των ηγεσιών της συνδικαλιστικής μας ηγεσίας.

Και εμείς; Οι «είλωτες» της Λογιστικής;
Δεν θα επιχειρήσω ένα νέο αυτομαστίγωμα του κλάδου μας, όχι στη λογική ότι εμείς δεν φταίμε σε τίποτα και ότι όλα καλώς καμωμένα τα έχουμε, γιατί για όλα φταίνε οι «άλλοι»…
Αλλά γιατί το θεωρώ ασέβεια απέναντι στον εαυτόν μου και σε κάθε συνάδελφο και συναδέλφισα, που αυτή την εποχή -δυο μήνες δηλ. τώρα- «λιώνει» στο γραφείο του/της και όχι στην ασφάλεια του «Μένουμε σπίτι».

Όμως συνάδελφε και συναδέλφισα, δεν πάει άλλο…
Το ξέρεις, το νιώθεις, το βιώνεις, το ίδιο με εμένα και το χειρότερο είναι ότι αντιλαμβάνεσαι απόλυτα πως μπαίνεις και εσύ τώρα στην επόμενη πίστα (next level, please) με χειρότερους όρους σε μια οικονομική & κοινωνική κρίση, απότοκο της εν εξελίξει υγειονομικής.

Είναι προφανές ότι «δεν ανακαλύπτω την Αμερική» στις διαπιστώσεις μου, αλλά γνωρίζω συνάμα ότι ο 3^ος νόμος του Νεύτωνα, «η δράση φέρνει αντίδραση» είναι απαράβατος.
Αυτός είναι ο νόμος που απαιτεί από εμάς να αντιδράσουμε…

Να αντιδράσουμε συλλογικά και όχι μεμονωμένα, διατηρώντας τις διαφορές μας, τις ιδεολογικές προσεγγίσεις μας, τις πολιτικές αναλύσεις μας, τις προσωπικές αντιθέσεις μας, ακόμα και τις «κατινιές» ανάμεσα μας…

Πάμε λοιπόν…
Ας βγούμε από το ατομικό μας καβούκι διεκδικώντας όχι απλά την επιβίωση μας, αλλά το σεβασμό στο κλάδο μας και κατ’ επέκταση στην κοινωνία που όχι στο επόμενο διάστημα, αλλά τώρα δοκιμάζεται και θα δοκιμαστεί στην νέα κανονικότητα που κάποιοι άλλοι διαμορφώνουν.

Ας αντιδράσουμε τώρα λοιπόν συλλογικά… Μη χαθούμε μέσα στις ατελείωτες υποβολές και στη γκρίνια, γιατί αυτό που θα μας μείνει στο τέλος θα είναι και πάλι το αυτομαστίγωμα, η φαγωμάρα και οι μοναχικοί δρόμοι που μαθηματικά θα μας οδηγήσουν σε ένα επίπονο αδιέξοδο, μαζί με την κοινωνία.

Δεν βγάζω κανένα «λαγό από το καπέλο», την ανάγκη μου εκφράζω ελπίζοντας να είναι κοινή, γνωρίζοντας ότι είναι κοινή, δεν είμαστε μόνοι/ες, είμαστε πολλοί/ες.

Τάσος Σακελλαρόπουλος
Λογιστής

Υγ. Προσωπικά συμμετέχω σε μια συλλογικότητα του χώρου μας, δεν το έχω κρύψει ποτέ και συνεχίζω να συμμετέχω ενεργά σε αυτή. Δεν με ενδιαφέρει αν κάποιος μου χρεώσει «πονηρές» προθέσεις ως προς αυτό…
Ας κάνει τη «χρέωση» και ας «πιστωθούμε» όλοι μας την αντίδραση…

*Στους συνδικαλιστικούς φορείς προφανώς δεν συμπεριλαμβάνω το Οικονομικό Ε.Ε., διότι αποτελεί φορέα-συνοδοιπόρο της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας.