Στα θερινά σινεμά, για πρώτη φορά στην ιστορία του, πραγματοποιείται εφέτος το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νύχτες Πρεμιέρας, κι αυτό επειδή οι θερινοί κινηματογράφοι εξαιρούνται από την καραντίνα που επιβλήθηκε μετά τα νέα, έκτακτα μέτρα ασφαλείας σε χώρους πολιτισμού για την αντιμετώπιση της νόσου COVID19.
του Γιάννη Ζουμπουλάκη
Η αυλαία σηκώθηκε την Τετάρτη με την προβολή της ταινίας «Nomadland» στην Αίγλη Ζαππείου. Η Αίγλη θα είναι ένα από τα θερινά σινεμά όπου θα παιχτούν οι ταινίες των 23ων Νυχτών Πρεμιέρες μαζί με τα Αρτεμις, Άνεσις, Αθηναία, Ριβιέρα, Λαίς-Ταινιοθήκη, Τριανόν και Στέλλα. Είναι ίσως το μόνο γνήσιο πολιτισμικό γεγονός πλατιάς κατανάλωσης που πραγματοποιείται αυτή την στιγμή στην πρωτεύουσα.
«Πόλεμος στο σπίτι» («The war with grandpa», ΗΠΑ, 2020),
Στο μενού των νέων ταινιών, βρίσκουμε μόνον δύο τίτλους, δικαιολογημένα φυσικά. Στην κωμωδία του Τιμ Χιλ «Πόλεμος στο σπίτι» («The war with grandpa», ΗΠΑ, 2020), ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και ο Οουκς Φέγκλεϊ είναι οι «μονομάχοι» της ιστορίας: Παππούς ο πρώτος, εγγονός ο δεύτερος. Όταν ο παππούς «εισβάλλει» στο σπίτι της κόρης του (Ούμα Θέρμαν) και καταλαμβάνει το δωμάτιο ενός από τα τρία εγγόνια του, ο μικρός δεν θα το αφήσει να περάσει έτσι. Όμως κι παππούς από την πλευρά του θα του δείξει ότι ο παλιός είναι αλλιώς.
Όλα προβλέψιμα, ανώδυνα και όχι πάντοτε και τόσο αστεία όσο υποψιάζεσαι. Το καλό με αυτή την ταινία είναι ότι οι «μούτες» του Ντε Νίρο, τόσο μπανάλ και κουραστικές πια σε διάφορες ταινίες της σειράς στις οποίες έχει καταλήξει να παίζει, εδώ είναι περιορισμένες. Ωστόσο, η ταινία δεν έχει την απαραίτητη δόση «τρέλας» που θα την ανέβαζε πολύ περισσότερο στην εκτίμησή μας, όπως για παράδειγμα είχε συμβεί με τον «Γαμπρό της συμφοράς» όπου και πάλι ο Ντε Νίρο βρισκόταν σε πόλεμο, εκεί με τον μελλοντικό γαμπρό του, τον Μπεν Στίλερ. Αλλά αν εκεί πραγματικά τον απολάμβανες, εδώ, απλώς τον χαζευεις
Βαθμολογία: 2
____________________
«Η εποχή της βροχής» («Wet season», Σιγκαπούρη/ Ταϊβάν, 2019)
Εντελώς διαφορετικό κλίμα στο ευαίσθητο ασιατικό δράμα «Η εποχή της βροχής» («Wet season», Σιγκαπούρη/ Ταϊβάν, 2019) του Αντονι Τσεν. Εξετάζει την περίπτωση μιας γυναίκας κoνtά στα 40 (Γιαν Γιαν Γέο), δασκάλας της κινεζικής γλώσσας, η οποία αδυνατεί να μείνει έγκυος από τον μονίμως απασχολημένο σύζυγό της, την ώρα που προσπαθεί να φροντ;iσει τον παράλυτο πεθερό της. Μεγάλη ανατροπή στη ζωη της θα σημάνει η στενότερη γνωριμία της με έναν μαθητή της. Ταινία χαμηλών τόνων και ελάχιστων διαλόγων, με ισχυρά συναισθήματα που μένουν κλειδωμένα στις ψυχές των μοναχικών ηρώων της. Και όπως δηλώνει και ο τίτλος, με πολλή βροχή – σημειολογικής σημασίας εφέ γιατί κατά κάποιο τρόπο η βροχή είναι τα δάκρυα που δεν χύνονται. Μια τρυφερή ταινία που στηρίζεται ιδιαίτερα στις σιωπές αλλά και την εκφραστικότητα των προσώπων της, κυρίως της δασκάλας που ερμηνεύει με ευγένεια και κομψότητα η Γιαν Γιαν Γέο.
Βαθμολογία: 2 ½
____________________
Αφιέρωμα στον Σατγιαζίτ Ρέι
Εξαιρετικό ενδιαφέρον προκαλεί επίσης η επανέκδοση της «Τριλογίας του Απού» που σκηνοθέτησε ο Σατιατζίτ Ράι, ο εμβληματικός δημιουργός ινδικών ταινιών που ξέφυγαν από την τυποποιημένη μανιέρα του Μπόλιγουντ και μετέτρεψαν τον πρώτο σε διεθνή πρέσβη του ινδικού κινηματογράφου.
Οι ταινίες αυτές, «Το τραγούδι του δρόμου» (1955), «Ο ανίκητος» (1956) και «Ο κόσμος του Απού» (1959) αναφέρονται στη ζωή του Απού, ενός μικρού αγοριού το οποίο μεγαλώνει και ενηλικιώνεται κάτω από δύσκολες συνθήκες φτώχειας
Εχουν διακριθεί σε κορυφαία φεστιβάλ της Ευρώπης (Κάννες, Βενετία, Λονδίνο) και στην ουσία είναι το λίθος ενός νέου κινηματογράφου για την Ινδία – του οποίου η παραγωγική κινηματογραφική βιομηχανία παρέμεινε παραδοσιακά μέσα στα στενά όρια του μουσικού ρομάντζου. Η μουσική επένδυσή τους έγινε από τον Ραβί Σανκάρ. (στην ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Χαλανδρίου).
Βαθμολογία – 5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη
πηγή: tovima.gr
1 Σχόλιο
όλοι γίνατε κριτικοί αλλά δεν κάνατε ποτέ κριτική στον ευατός σας πολύξεροι