Όπως έχει κριθεί, σε περιπτώσεις που ο φορολογούμενος προσκομίζει στοιχεία από τα οποία αποδεικνύεται η παροχή μισθωτής εργασίας στην αλλοδαπή, η παροχή, δηλαδή, εργασίας που απαιτεί, κατά κανόνα, την αυτοπρόσωπη παρουσία του φορολογούμενου στο εξωτερικό, για την απόρριψη του αιτήματος μεταφοράς φορολογικής κατοικίας, δεν αρκεί η εκ μέρους της φορολογικής διοίκησης απλή επίκληση της παράλειψης του ελεύθερου επαγγελματία να προβεί στην παύση των εργασιών του, αλλά απαιτείται επιπλέον η απόδειξη της άσκησης της σχετικής δραστηριότητας (ΣτΕ 93/2020).
Με άλλα λόγια, η διατήρηση της ατομικής επιχείρησης συνιστά καταρχήν κριτήριο για την ύπαρξη φορολογικής κατοικίας στην Ελλάδα, όχι όμως και αποκλειστικό και επαρκή λόγο, καθόσον -σύμφωνα με τη νομολογία- πρέπει να συνεκτιμηθεί το σύνολο των λοιπών αποδεικτικών στοιχείων που προσκομίζει.
Με αυτά τα επιχειρήματα η ΔΕΔ έκανε δεκτή ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης αιτήματος μεταφοράς φορολογικής κατοικίας (ΔΕΔ Αθήνας 2737/2021).
Αυτό που προκαλεί εντύπωση εν προκειμένω είναι ότι η ΔΕΔ αναρμοδίως (!) εξέδωσε την απόφαση αυτή, καθώς η απόρριψη αιτήματος μεταφοράς φορολογικής κατοικίας είναι ακυρωτική διαφορά και δεν μπορεί κατά αυτής να ασκηθεί ενδικοφανής προσφυγή, αλλά κατευθείαν αίτηση ακύρωσης ενώπιον του τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου, στην περιφέρεια του οποίου εδρεύει η Φορολογική Αρχή που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη.
Επιστημονική ομάδα της ARTION με την καθοδήγηση του Γιώργου Δαλιάνη www.artion.gr
πηγή: Έντυπη Ναυτεμπορική
