Κινηματογραφικό επίτευγμα η «Victoria» του Γερμανού Σεμπάστιαν Σίπερ, δύο ώρες και 14 λεπτά διάρκεια καλύπτονται από ένα και μόνο πλάνο
«Victoria»
Τεχνικά μιλώντας ένα εξαιρετικά δύσκολο κινηματογραφικό κατόρθωμα, η «Victoria» (Γερμανία, 2015) του Γερμανού σκηνοθέτη Σεμπάστιαν Σίπερ, διαρκεί δυο ώρες και 14’ και δεν είναι παρά μόλις ένα (!) τεράστιο μονοπλάνο μέσα στο νυχτερινό Βερολίνο.
Η ιστορία ξεκινά με ένα φλερτ ανάμεσα σε μια Ισπανίδα, την Βικτόρια (Λάια Κόστα) και έναν Γερμανό (Φρέντερικ Λάου) μέσα σε ένα μπαρ και καταλήγει σε μάχη κακοποιών με την αστυνομία ενώ έχει προηγηθεί μια ληστεία. Κάθε τι στην ταινία όμως διεξάγεται σε κανονικό χρόνο και όχι μόνον σε εσωτερικούς αλλά (κυρίως) σε εξωτερικούς χώρους. Οι ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης, ο οπερατέρ και το υπόλοιπο συνεργείο, σκαρφάλωσαν σε ταράτσες, μπήκαν σε ασανσέρ, κατέβηκαν δεκάδες σκαλιά και χίμηξαν σε τράπεζα χωρίς την βοήθεια του μοντάζ, ή των εφέ.
Ταινίες σε ένα μονοπλάνο έχουν γυριστεί στο παρελθόν. Η «Ρωσική Κιβωτός» του Αλεξάντρ Σοκούροφ για παράδειγμα ήταν μια τεράστια βόλτα στο μουσείο Ερμιτάζ μέσα από το ίδιο πλάνο. Όμως στην «Victoria» ο Σ. Σίπερ (που κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο περσινό φεστιβάλ Βερολίνου) τεντώνει ακόμη περισσότερο το σχοινί και καταφέρνει ένα χειροποίητο κινηματογραφικό ταξίδι που δύσκολα ξεχνιέται Bαθμολογία: 4
«Λουλούδια»
Ευαίσθητη σαν πέταλο λουλουδιού, η ταινία «Λουλούδια» («Loreak», Ισπανία, 2014) των Γιον Γκαράνο, Χοσέ Μαρί Γκοενάγκα, μελετά με ειλικρινές ενδιαφέρον τους τρόπους με τους οποίους βιώνουν την απώλεια και θρηνούν τρεις γυναίκες.. Το πρόσωπο που έχει χαθεί είναι ένας άντρας ο οποίος είχε μια διαφορετική σχέση με την κάθε γυναίκα. Η μία ήταν η σύζυγός του, η άλλη μητέρα του και η τρίτη μια συνάδελφος στην οποία έστελνε λουλούδια χωρίς να αποκαλύπτει την ταυτότητά του. Το πώς η κάθε μια χειρίζεται την απουσία του είναι ο κορμός αυτής της συναισθηματικής αλλά και καθόλου εφετζίδικης ταινίας που αφήνει τις εικόνες να μιλήσουν περισσότερο από τα λόγια και χειρίζεται με εξαιρετικό τρόπο τις σιωπές. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα «Λουλούδια» είναι η πρώτη ισπανική ταινία γυρισμένη στην βασκική γλώσσα που υποβλήθηκε από την Ισπανία στην Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου για να διεκδικήσει το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Παίζουν: Ιτζιάρ Ιτούνο, Ιτζιάρ Αϊζπούρου, Ναγκόρε Αρανμπούρου. Bαθμολογία: 3
«Καύση»
Με την «Καύση» (Ελλάδα, 2016) ο Στράτος Τζίτζης δουλεύει και πάλι σε περιορισμένο χώρο όπως στο «Σώσε με» και στα «45 τετραγωνικά». Έτσι δίνει την ευκαιρία στους πέντε πρωταγωνιστές του (Νίκος Γεωργάκης, Γωγώ Μπρέμπου, Γιώργος Χρανιώτης, Ιωάννα Μαυρέα και Βασιλική Τρουφάκου) να βάλουν τα δυνατά τους ώστε να κρατήσουν γερά τα 70 λεπτά διάρκειας της ταινίας ενώ βρίσκονται «φυλακισμένοι» μέσα στο σπίτι όπου η δράση, σχεδόν εξολοκλήρου τοποθετείται. Τα μεγάλης διάρκειας μονοπλάνα απαιτούν προσεχτικό παίξιμο από τους ηθοποιούς _λες και βρίσκονται στη σκηνή θεάτρου. Και τα καταφέρνουν καλά ασχέτως αν υπηρετούν ένα σενάριο με ελλείψεις.
Γιατί μέσα στο σπίτι βρίσκεται και μια ανθρώπινη σωρός που πρέπει να ταφεί. Αλλά με ποιόν τρόπο; Με καύση ή κηδεία; Μήπως μια ταφή στην αυλή θα ήταν προτιμότερη; Και ποιος τελικά είναι ο πεθαμένος; Αλλά και ποιοι οι ζωντανοί; Βομβαρδιζόμαστε από έναν κυκεώνα ερωτημάτων τα περισσότερα από τα οποία μένουν αναπάντητα. Ακόμα και οι απαντήσεις που δίδονται δεν είναι ξεκάθαρες. Όλα υπονοούνται, όλα στον αέρα. Η παρέα θα μπορούσε να είναι τρομοκρατική οργάνωση; Ισως. Το κομμάτι της «σύγκρουσης» του καθηγητή (Γεωργάκης) με τον αναρχικό (Χρανιώτης) κάτι τέτοιο αφήνει να εννοηθεί και έχει δύναμη. Όμως δεν αρκεί. Σεβαστό το ότι ο σκηνοθέτης αγωνιά να αφουγκραστεί το αδιέξοδο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας αλλά η αγωνία του θα έπρεπε να είναι περισσότερο συγκεντρωμένη στην ολοκλήρωση της ιστορίας που λέει. Bαθμολογία: 2
«Το 5ο κύμα»
Στην περιπέτεια καταστροφής «Το 5ο κύμα» («The 5th wave», ΗΠΑ, 2016), η νεαρή ηθοποιός Κλόε Γκρέις Μόρετζ διατηρεί επί δυο περίπου ώρες ένα ύφος ανάμεσα στην απορία, το παράπονο και την απελπισία ενώ προσπαθεί με ένα πυροβόλο στο χέρι να αντιμετωπίσει το Κακό που έχει μετατρέψει τη γη σε κρανίου τόπο. Η ηθοποιός καταντά εκνευριστική και δεν πείθει καθόλου κάτι που θα λέγαμε ότι ισχύει και με το σενάριο της ταινίας του Βρετανού σκηνοθέτη Τζέι Μπλέικσον ,ένα μείγμα από ιδέες που έχουν υλοποιηθεί πολύ καλύτερα σε παλαιότερες ταινίες του είδους (οι πολυχρησιμοποιημένοι «Μακάβριοι εισβολείς» του Ντον Σίγκελ για παράδειγμα). Εδώ, το Κακό σχετίζεται με το εξωγήινο στοιχείο που προκαλεί καταστροφές ανά κύματα. Στο πρώτο κύμα οι καταστροφές προκαλούνται από τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις. Στο δεύτερο από στοιχεία της φύσης (νερό, αέρας), στο τρίτο το μυστικό βρίσκεται στη μετάδοση ιού μέσω πουλιών και πάει λέγοντας. Προφανώς όλα θα κριθούν στο πέμπτο κύμα σε μια μάλλον κουραστική ταινία της οποίας η αισθητική είναι μια διασταύρωση από αμερικανικά b movies επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 1950 (Η μέρα που σταμάτησε ο κόσμος) με σύγχρονα franchise movie τύπου «Αγώνες πείνας». Bαθμολογία: 2
Επίσης στις αίθουσες
_ «Το Λονδίνο έπεσε» (ΗΠΑ, 2016) του με τον Τζέραλντ Μπάτλερ και πάλι στον ρόλο του πράκτορα που δίνει λύσεις σε προβλήματα που απειλούν το μέλλον του πλανήτη. Συμπρωταγωνιστούν οι Μόργακν Φρίμαν, Ααρον Εκχαρτ
_ «Γύρισε ο μπαμπάς» («Daddy;s home», ΗΠΑ, 2016) κωμωδία του Σον Αντερς με τον Μαρκ Γουόλμπεργκ στον ρόλο του αλήτη βιολογικού πατέρα των παιδιών που ανατρέφει ο ραδιοφωνικός παραγωγός Γουίλ Φερέλ
_ «Zωούπολη» («Zootropolis», ΗΠΑ, 2016) κινούμενα σχέδια παραγωγής Ντίσνεϊ όπου παρακολουθούμε την προσπάθεια ενός λαγού που θέλει να γίνει αστυνομικός, αλλά και του διασκεδαστικού περίγυρου της, o οποίος δυσκολεύεται να πιστέψει ότι ο καθένας μπορεί να γίνει αυτό που θέλει. Προβάλλεται σε 3D, σε 2D, μεταγλωττισμένη και σε ελάχιστες αίθουσες με υποτίτλους.
Βαθμολογία:5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη
*Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ. Αναδημοσίευση από το www.tovima.gr
