Ο Σκαραβαίος του Χίτλερ που έγινε αυτοκίνητο-σταρ!

Η ιστορία του Σκαραβαίου ταυτίζεται με αυτή της αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen κι αρχίζει κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1930, στη Ναζιστική Γερμανία.Το 1934 ο Φερδινάνδος Πόρσε έστειλε τα σχέδιά του στην κυβέρνηση του Γ΄ Ράιχ για ένα αυτοκίνητο για τις λαϊκές τάξεις.
Η κυβέρνηση του Χίτλερ είδε με ενδιαφέρον την πρόταση. Το «λαϊκό αυτοκίνητο» θα μπορούσε να είναι όχημα για την άνοδο της βιομηχανικής Γερμανίας, αλλά και προπαγανδιστικό όπλο στα χέρια των Ναζί.Το 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα αναρριχάται στην εξουσία και ο Χίτλερ χρηματοδότεί το πρόγραμμα  ενώ ζητά από τον Φερδινάνδο Πόρσε ένα  μικρό, ανθεκτικό, με αξιόπιστο κινητήρα, χαμηλή κατανάλωση και μέγιστη τιμή πώλησης τα 990 μάρκα ( ισοδύναμη με την τιμή μιας μοτοσυκλέτας τότε ή με 4.000 € σήμερα).
Επιπλέον βασική οδηγία, ήταν να μπορεί να μεταφέρει 4 ενήλικες ή 2 ενήλικες και 3 παιδιά, με ταχύτητα 100 χλμ. την ώρα (Volkswagen: «αυτοκίνητο του λαού»).Ο Πόρσε ξεκίνησε να δουλεύει σε ένα αγροτόσπιτο ενός εντελώς άσημου χωριού.Τον Οκτώβριο του 1935 ο πρόγονος του «σκαθαριού» με μεγάλη μυστικότητα ήταν έτοιμος.

Σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά, στις 15 Φεβρουαρίου 1936, ο Χίτλερ ανακοινώνει επισήμως την κατασκευή του Σκαραβαίου και ο Πόρσε παρουσιάζει τα σχέδιά του.Πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν πως το σχέδιο του Πόρσε ήταν κλεμμένο και διασκευασμένο σχέδιο της Τσέχικης εταιρίας Tatra.

Στις 3 Ιουλίου 1938 παρουσιάστηκε στο Βερολίνο το πρώτο «σκαθάρι» που ο Χίτλερ βάφτισε «λαϊκό αμάξι» (Φολκσβάγκεν). Οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης το υποδέχτηκαν ειρωνικά γιατί το αυτοκίνητο έμοιαζε πολύ μικρό για τα μεγέθη της εποχής και τους ευκατάστατους πελάτες που είχαν τότε αμάξια.

Πέντε χρόνια αργότερα, εμφανίστηκε το πρώτο μοντέλο, με τον Χίτλερ να κάθεται στη θέση του οδηγού για τις ανάγκες της φωτογράφισης και μόνο, αφού δεν ήξερε να οδηγεί.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το αυτοκίνητο, το οποίο ήταν προορισμένο για ειδυλλιακές βόλτες στην εξοχή, «στρατιωτικοποιήθηκε», καθώς κατασκευάστηκαν πολλά μοντέλα για τις ανάγκες της Βέρμαχτ….

Τα πρώτα «σκαθάρια» έκαναν προπαγανδιστικά ταξίδια στη Γερμανία ενώ σχεδιαζόταν και ένας αυτοκινητιστικός μαραθώνιος Βερολίνου-Ρώμης που δεν έγινε ποτέ γιατί εν τω μεταξύ ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1939, είχαν ήδη παραχθεί 200 αυτοκίνητα. Οι εργάτες όμως, τα είδαν μόνο από τις φωτογραφίες, αφού αυτά διατέθηκαν στους αξιωματούχους του καθεστώτος….
Εν τω μεταξύ, με το ξέσπασμα του πολέμου  ο Πόρσε παίρνει την εντολή να μετασχηματίσει το Φολκσβάγκεν για στρατιωτική χρήση. Αυτός έφτιαξε ένα στρατιωτικό και ένα αμφίβιο τζιπ που κινούνταν με κάρβουνο γιατί η Γερμανία δεν είχε πετρέλαιο.Ως το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν κατασκευαστεί 50.788 τζιπ και 14.276 αμφίβια τζιπ, αλλά μόνο 630 «σκαθάρια»! Το 1944 το εργοστάσιο είχε καταστραφεί κατά τα 2/3 από τους βομβαρδισμούς. Όμως συνέχιζε να παράγει αυτοκίνητα για στρατιωτική χρήση. Το 1945 με την συνθηκολόγηση της Γερμανίας πέρασε υπό τον έλεγχο των Συμμάχων και οι Βρετανοί ανέλαβαν την διεύθυνση του. Η ιστορία της Φολκσβάγκεν ξεκινούσε από την αρχή και πάλι…

Με την λήξη του πολέμου ο Πόρσε εκδιώχθηκε  λόγω της συνεργασίας του με τον Χίτλερ. Κατέφυγε στο Μόναχο όπου άνοιξε γραφείο μελετών και άρχισε σιγά-σιγά να παίρνει παραγγελίες για ένα νέο σπορ αυτοκίνητο.Έτσι ξεκινά και η ιστορία της διάσημης σήμερα Πόρσε.Στο μεταξύ η Φολκσβάγκεν μένει υπό την βρετανική διοίκηση από το 1945 μέχρι το 1949 καλύπτοντας τις ανάγκες της Αγγλίας σε αυτοκίνητα ως πολεμική αποζημίωση. Το Μάρτιο του 1946 παράγεται το 1000 «σκαθάρι». Το 1947 εγκαινιάζονται οι πρώτες εξαγωγές με κατεύθυνση την Ολλανδία. Αλλά στις 6 Σεπτεμβρίου 1949 το εργοστάσιο περνά ξανά στα χέρια των Γερμανών.

Σε αυτή την εξέλιξη συνέβαλαν άθελα τους οι αμερικάνοι που γνωμάτευσαν πως τα «σκαθάρια»… δεν είχαν μέλλον!
Το 1950 βγαίνει στη Γερμανία το υπ’ αριθμόν 100.000 «σκαθάρι»! Τον Οκτώβριο του 1951 ο αριθμός ανέρχεται στα 250.000 αυτοκίνητα. Και στις 5 Αυγούστου 1955 τα «σκαθάρια» φτάνουν το 1.000.000!. Το υπ’ αριθμόν 1.000.000 οδηγείται κατ’ ευθείαν στο μουσείο της Φολκσβάγκεν.

Εκεί θα οδηγηθεί και το πρωτότυπο «σκαθάρι» από το διάσημο φιλμ του Γουώλτ Ντίσνεϋ «Κατσαριδάκι αγάπη μου». Και το 1972 το «σκαθάρι» με παραγωγή 15.007.034 παίρνει το παγκόσμιο ρεκόρ πωλήσεων από την Φορντ που το κατείχε από το 1927 με το διάσημο μοντέλο «Τ».Παρότι σχεδιάστηκε ως το «λαϊκό αυτοκίνητο»  των Ναζί το  θρυλικό κατσαριδάκι διέψευσε κάθε πρόβλεψη. Έγινε σύμβολο ελευθερίας , κυρίως μετά τη δεκαετία του ’60, οπότε «υιοθετήθηκε» ως το όχημα των χίπις.

Στις 21 Ιουλίου του 2003 βγήκε από τη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου στο Μεξικό ο τελευταίος κλασσικός Σκαραβαίος, ο οποίος τοποθετήθηκε στο μουσείο της εταιρίας στο Βόλφσμπουργκ της Γερμανίας. Έως τότε είχαν πωληθεί περισσότερα από 21,5 εκατομμύρια μοντέλα.

To Σκαθάρι κατέλαβε την 4-η θέση σε σχετική ψηφοφορία για το Αυτοκίνητο του Αιώνα, τον Δεκέμβριο του 1999, πίσω από το Ford Model T, το κλασικό Mini του 1959 και το Citroën DS.

Πηγή www..alithinesgynaikes.gr