Το τέλος της οδού Βαλλιάνων είναι οι γραμμές του ηλεκτρικού.Στρίβω λοιπόν αναγκαστικά δεξιά την Ιωνίας,περνώ κάτω από τη γέφυρα των Άνω Πατησίων και προχωρώ ακάθεκτος πια την οδό Ανθέων-με τον συνεταιρισμό των ανθοπωλών και τον παιδικό σταθμό του Αλέξανδρου- για το γήπεδο του Απόλλωνα.
Σταματώ στη πλευρά με τη χαμηλή πέτρινη μάντρα και τα δυο παλιά ξεχασμένα σπίτια που τα ήξερα πολύ πριν έρθω στην Αθήνα απ’ τις φωτογραφίες των αθλητικών εφημερίδων, να στέκουν σιωπηλά πίσω από τα υπέροχα γκόλ ή αποκρούσεις του Οικονομόπουλου, του Σεραφίδη… Δεξιά, έξω από το γήπεδο, σε μια χωμάτινη αλάνα, με τα μαρμαράδικα δίπλα να λαμποκοπούν. συνήθως παίζουν πιτσιρικάδες μπάλα.
Στέκομαι και τους χαζεύω.
Σελίδες 84-85
Από τη συλλογή διηγημάτων “Τα πορτοκάλια της παλαιάς Επιδαύρου και άλλα διηγήματα” του Θοδωρή Γκόνη – Απόσπασμα από το διήγημα “Μ’ ένα περπάτημα καλό”, που είναι τυπωμένο με πολυτονικό σύστημα Εκδόσεις Άγρα – Έκδοση 2000
Επιλογή Κειμένου: Ζωή Καπερώνη
