Ο μυσταγωγικός περίπατος της Μεγάλης Παρασκευής στην Πλάκα

O περίπατος ξεκινάει το μεσημέρι και πρώτος σταθμός η Αγία Αικατερίνη που βρίσκεται κοντά στο Μνημείο του Λυσικράτη στη συμβολή των οδών Γαλανού και Χαιρεφώντος και η κατασκευή της χρονολογείται στον 11ο – 12ο αι. Ο επιτάφιός της θεωρείται ένας από τους πιο όμορφους της Αθήνας. Λέγεται ότι εδώ εκκλησιαζόταν μετεπαναστατικά ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Η μαρμάρινη Αγία Τράπεζα στηρίζεται σε ενεπίγραφο κομμάτι στύλου της κλασικής εποχής. Στη εκκλησία φυλάσσονται, τέλος, ιερά λείψανα που έφεραν πρόσφυγες από τη Μ. Ασία. Ως το 1839, πιθανόν, σωζόταν και παλαιά εικόνα με τον βίο της Αγίας Αικατερίνης. Στο προαύλιο σώζονται αρχαίοι κίονες και επιστύλιο.

Στη συνέχεια ανηφορίζοντας τη Δ. Αρεοπαγίτου συναντάμε τον πανέμορφο Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου. Βρίσκεται μέσα στο πρώην Στρατόπεδο Χοροφυλακής Μακρυγιάννη, στον ίδιο χώρο που στεγάζεται το Μουσείο της Ακροπόλεως (είσοδος από Δ. Αρεοπαγίτου) με θέα στον Παρθενώνα περιστοιχησμένος από λουλούδια και δέντρα, απλό, ατμοσφαιρικό χωρίς λαμπρούς φωτισμούς.

Ο ναός της Αγίας Σοφίας βρίσκεται στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, κυριολεκτικά στη σκιά της Ακροπόλεως και ακριβώς δίπλα από το Μερόπειο Φιλανθρωπικό Ίδρυμα. Ο Ναός αφιερώθηκε στην Αγία Σοφία διότι κατά τις εργασίες ανέγερσης του, βρέθηκε ένα άγαλμα της Θεάς Αθηνάς που όπως όλοι γνωρίζουμε στην αρχαιότητα ήταν η Θεά της σοφίας.

Aνηφορίζουμε προς στον Άγιο Δημήτριο Λουμπαρδιάρη κοντά στην Πνύκα και στο μνημείο του Φιλοπάππου, προς τον αυχένα του λόφου των Νυμφών (Αστεροσκοπείου).
Πρόκειται για θολωτή μονόκλιτη βασιλική των χρόνων της Τουρκοκρατίας (κατ’ άλλους του 9ου αι.). Σύμφωνα με την επικρατέστερη παράδοση, το όνομά της (Λουμπαρδιάρης ή Μπομπαρδιάρης) προέρχεται από ένα περιστατικό του 17ου αι., όταν ο Άγιος Δημήτριος προστάτευσε τους πιστούς από το μεγάλο κανόνι (Λουμπάρδα), που βρισκόταν εκεί.

Ο Ναός των Αγίων Αναργύρων ή όπως είναι γνωστότερος ως Μετόχι του Πανάγιου Τάφου, που βρίσκεται στα Αναφιώτικα στην συμβολή των οδών Ερεχθέως και Πρυτανείου. Eίναι ο πρώτος ναός που φτάνει το Άγιο Φως από τα Ιεροσόλυμα με ειδική πτήση το βράδυ της Ανάστασης και από εδώ διανείμεται σε όλες τις εκκλησίες της χώρας. Χρονολογείται στο πρώτο μισό του 16ου και έχει κτιστεί στη θέση αρχαίου ναού αφιερωμένου στη Θεά Αφροδίτη. Πρωτολειτούργησε ως γυναικείο μοναστήρι. Το κλίμα εδώ είναι ιδιαίτερα κατανυκτικό και πλήθος κόσμου συρρέει από κάθε γωνιά της πόλης καθ’ όλη τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας.

Στο σημείο που βρίσκεται ο Άγιος Νικόλαος Ραγκαβάς (Πρυτανείου 1, κοντά στο τέρμα της οδού Επιχάρμου)θεωρούταν ως η πιο αριστοκρατική κατά τα Βυζαντινά χρόνια. Η εκκλησία πήρε το όνομά της, γιατί κτήτορές της ή ιδιοκτήτες της ήταν προφανώς μέλη της βυζαντινής οικογένειας Ραγκαβά, που είχε κωνσταντινουπολίτικο και αθηναϊκό κλάδο. Η παράδοση κάνει μάλιστα λόγο, πως κτήτορας μιας πρώτης εκκλησίας που ήταν στο ίδιο σημείο, είναι ο Θεοφύλακτος, γιος και συναυτοκράτορας του Μιχαήλ Α’ του Ραγκαβέ (811-813). Μνημονεύεται πως η πρώτη καμπάνα που τοποθετήθηκε σε εκκλησία των Αθηνών, μετά την Απελευθέρωση, ήταν εκείνη του Αγίου Νικολάου του Ραγκαβά. Αυτή πρώτη και μοναδική σήμανε το Πάσχα του Απριλίου του 1833 και στην παράδοση της Αθήνας στις 24 Μαΐου 1833.

Δεν θα παραλείψουμε να ανάψουμε ένα κερί στον Άγιο Δημήτριο (Επιμενίδου 7), παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά, που σύμφωνα με την παράδοση κτίστηκε γύρω στα 1600. Στην είσοδο της εκκλησίας, αριστερά, εντοιχισμένη πλάκα αναφέρει πως εδώ διακόνησε ο Αθανάσιος Διάκος.