«Μόλις φύγω από το σπίτι μου, αμέσως αφήνω πίσω μου κι όλες αυτές τις σκέψεις. Κι αν τύχει να γκρεμιστεί πύργος ολόκληρος στο αρχοντικό μου, με νοιάζει πολύ λιγότερο απ’ ό,τι με στεναχωρεί ένα πεσμένο κεραμίδι όταν είμαι μέσα». Όποιος ζει περιορισμένος σε μέρος μικρό, καταλήγει να ζει με στενότητα. Όλα είναι σχετικά. Ο Μονταίνιος το λέει και το ξαναλέει: αυτά που ονομάζουμε έγνοιες και βάσανα, δεν έχουν δικό τους βάρος · έχουν το μικρότερο ή μεγαλύτερο βάρος που εμείς τους δίνουμε. Τα πράγματα δεν έχουν από μόνα τους βάρος, έχουν αυτό που τους δίνουμε εμείς. Το κοντινό μας φαίνεται πιο βαρύ από το μακρινό. Κι όσο πιο περιορισμένα ζούμε τόσο περισσότερο μας βαραίνουν τα μικρά πράγματα.
Από το μυθιστόρημα του Στέφαν Τσβάιχ « Μονταίνιος», μετάφραση Μαρία Αγγελίδου,
εκδόσεις Άγρα. Το βιβλίο είναι τυπωμένο σε πολυτονική μορφή.
Επιλογή Κειμένου: Ζωή Καπερώνη
