Και ξαφνικά η Αθήνα γέμισε… επιθυμίες αυτών που δεν έχουν φωνή

Διαβάστε τις 39 φράσεις, επιθυμίες όπως αναγράφονται στις λευκές αφίσες και αναζητήστε τις στην πόλη.

• Χρειάζεται να φοβόμαστε λιγότερο τους άλλους.
• Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε πόλεμο.
• Δες τι μπορεί να αλλάξει, τι χρειάζεται να γίνει.
• Να ελπίζεις και να πιστεύεις στην ελπίδα.
• Να υπάρχουν λουλούδια παντού.
• Θα άλλαζα, έτσι για πλάκα, τους μαύρους σε λευκούς και τους λευκούς σε μαύρους.
• Να κοιτάμε ο ένας τον άλλον με μάτια που να βλέπουν την αξία του άλλου.
• Θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τον καπιταλισμό.
• Θα ήθελα να έχω όλα τα απαραίτητα χαρτιά.
• Να ζήσω όπως ζουν οι άνθρωποι.
• Μακάρι οι άνθρωποι να είχαν πιο τρυφερές καρδιές. Οι καρδιές των ανθρώπων έχουν γίνει σκληρότερες.
• Θα ήθελα να τριγυρνάω άσκοπα· να πηγαίνω βόλτα με τα χέρια στην τσέπη ή να κάθομαι για μπύρα ή καφέ· να πιάνω κουβέντα με αγνώστους.
• Θα ήθελα όλοι οι δρόμοι να ήταν ποτάμια, για να κολυμπάμε παντού και αντί για αυτοκίνητα να είχαμε πλοία και βάρκες.
• Θα ήθελα τα πράγματα να ήταν πιο απλά.
• Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πέρα από το ότι θέλω μια δουλειά και λίγα λεφτά. Είναι αδύνατο να σκεφτώ ότι θα ήθελα κάτι άλλο.
• Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά στην πλατεία υπάρχουν παιδιά – από Ελλάδα, Αλβανία, Μπαγκλαντές, Πακιστάν, από παντού, και αυτά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
• Νιώθω πλούσιος – έχω δύο πατρίδες, την Ελλάδα και τη Συρία. Ομως η μια από αυτές πεθαίνει και η άλλη αγωνίζεται κι αυτή. Ο πόλεμος που έχετε εδώ είναι άλλου είδους.
• Λιγότεροι μεγάλοι άνθρωποι, μικρότερη λύπη.
• Το μόνο που θέλω είναι έναν σκύλο – αυτό είναι το όνειρό μου.
• Το όνειρό μου είναι να γίνω σαν τον Αλμπερτ Αϊνστάιν.
• Μου λείπει η σκηνή μου και η φωτιά απέξω της. Μου λείπει να περπατώ ξυπόλητος στο χώμα του χωριού μου. Μου λείπει να είμαι εκεί και να μιλώ τη γλώσσα μου κάθε μέρα.
• Να είσαι ελεύθερος να περπατήσεις τον πλανήτη, όπου θα ήθελες, χωρίς κανέναν περιορισμό, αυτό θα ήταν μεγάλη χαρά.
• Θέλω να γίνει η πόλη ένα τεράστιο λούνα πaρκ με ρόδες και θεματικά πάρκα.
• Θα ήθελα να ήταν πιο κοντινές οι αποστάσεις για να μη χρειάζεται να βιαζόμαστε τόσο πολύ.
• Τα δικαιώματα ενός ανθρώπου θα έπρεπε να είναι πάνω από τον νόμο.
• Θα ήθελα να βλέπω τη θάλασσα από το παράθυρό μου και να ξέρω ότι η οικογένειά μου είναι κοντά.
• Θα έκανα τα σπίτια στρογγυλά· από τούβλα, ξύλο και τσιμέντο.
• Θα ήθελα να έχω έναν τεράστιο φούρνο και να μοιράζω δωρεάν ψωμί κάθε μέρα.
• Δεν έχω τίποτα εδώ, ούτε καν χαρτιά.
• Θα ήθελα οι άνθρωποι να λένε «καλημέρα» όταν με βλέπουν να βγαίνω από το σπίτι ή να χαμογελούν. Μένω επτά χρόνια σε αυτή τη γειτονιά και κανείς δεν μου έχει πει «καλημέρα». Είχα προσπαθήσει να χαιρετήσω κάποιους αλλά βλέπεις ότι είναι επιφυλακτικοί.
• Φοβάμαι τη μοναξιά.
• Κάτι θα πρέπει να αλλάξει. Κάτι θα πρέπει να συμβεί.
• Προτού έρθω εδώ, δεν ήξερα καν ότι υπήρχε χώρα που λεγόταν Ελλάδα.
• Θέλω να γίνω το ίδιο με σας, θέλω να γίνω ίσος με σας, παρότι εσείς είστε Ελληνες κι εγώ είμαι από κάπου αλλού.
• Θα μείνω εδώ μέχρι το τέλος.
• Θέλω να αξίζει κάτι η ζωή μου.
• Δεν έχω κανέναν να με φροντίσει, οπότε φροντίζω μόνη μου τον εαυτό μου.
• Θέλω το παιδί μου να έχει τη δυνατότητα να πάει σχολείο. Δεν έχω πρόβλημα αν θα είναι ελληνικό ή αραβικό σχολείο. Ολα είναι εκπαίδευση.
• Χρειάζεται να κοιτάξουμε τους ανθρώπους στα μάτια. Να μιλήσουμε στον άλλον.