Πάμε σινεμά; Οι ταινίες της εβδομάδας (3-6-2016)

ης ισπανίδας σκηνοθέτριας Ισιάρ Μπολάιν, μακράν η ταινία της εβδομάδας και πολύ πιθανόν με μεγάλη εμπορική διάρκεια (κάτι που εύχομαι ολόψυχα), είναι κυρίως υπόδειγμα σεναρίου. Αυτό δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση.  Σεναριογράφος εδώ είναι ο Πολ Λάβερτι, σύντροφος της Μπολάιν και «πένα» επί σειρά ετών των σεναρίων των ταινιών του Κεν Λόουτς. Συγγραφέας με τρομερές ευαισθησίες που δείχνει ενδιαφέρον για τη μάχη που δίνουν καθημερινά κάποιοι άνθρωποι (οι περισσότεροι) για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους, να προσθέσουν ομορφιά στη ζωή τους.

Ομορφιά μπορεί να βρεθεί σε πολύ απλά πράγματα, όπως στην εσωτερική σχέση ενός ηλικιωμένου ισπανού αγρότη (Μανουέλ Κουκάλα) με μια τεράστια ελιά που βρίσκεται εδώ και 2.000 χρόνια στο κτήμα του. «Αυτό το δέντρο είναι η ζωή μου» λέει στα παιδιά του με απόγνωση όταν βλέπει ότι θέλουν να του την πάρουν και να την πουλήσουν σε μια γερμανική οικολογική εταιρεία για να γίνει ντεκόρ στα κεντρικά γραφεία της. «Θέλετε να μου στερήσετε τη ζωή μου;».

Η ελιά φεύγει από το κτήμα και ο παππούς βυθίζεται σε μια σιωπή χωρίς τέλος. Ο μόνος άνθρωπος που τον καταλαβαίνει είναι η εγγονή του, η Αλμα (Ανα Καστίγιο), που μεγάλωσε κοντά του και τον λάτρεψε, όπως άλλωστε λάτρεψε και την ελιά. Αυτό το ατίθασο κορίτσι με το παράξενο κούρεμα και την επιθετική στάση θα γίνει μια σύγχρονη Δον Κιχώτης σε μια απίστευτη οδική περιπέτεια από την Ισπανία προς το Ντίσελντορφ της Γερμανίας προκειμένου να πάρει πίσω το δέντρο (εδώ γελάμε).

Το στιβαρό σενάριο του Λάβερτι, με τους τόνους να χαμηλώνουν συχνά χάρη σε ένα λεπτό χιούμορ, επιτρέπει στην Μπολέιν μικρές αλλά καίριες επισημάνεις για την οικονομική κρίση της εποχής μας και όχι μόνον. Το θέμα της ταινίας πραγματεύεται μια οικογένεια που έχει χάσει τις αξίες της, τη διαφορά ανάμεσα στο θερμό ταμπεραμέντο της Νότιας Ευρώπης και στην ψυχρότητα του γερμανικού Βορρά, ακόμη και την ουσιαστική έννοια της οικολογίας. Γιατί ο γνήσιος οικολόγος δεν χρειάζεται να το διαφημίσει, όπως συμβαίνει με την υποκριτική εταιρεία. Ο γνήσιος οικολόγος είναι αυτός που νιώθει πραγματικά δεμένος με το χώμα, ο παππούς.Bαθμολογία: 3 ½

Η Colonia Dignidad ή αλλιώς η Αποικία της Αξιοπρέπειας υπήρξε μελανή κηλίδα στην ιστορία της Χιλής. Επρόκειτο για ένα στρατόπεδο θρησκευτικής αίρεσης φανατικών το οποίο λειτουργούσε ως «βιτρίνα» αφού οι εκάστοτε διοικούντες είχαν σχέσεις με τη μυστική αστυνομία της χώρας. H κατάσταση αυτή κράτησε παραπάνω από 40 χρόνια μέχρι που η ύπαρξη του στρατοπέδου αποκαλύφθηκε, οπότε φτάνουμε στην ταινία «Η αποικία» («Colonia», Γερμανία, 2015) του γερμανού σκηνοθέτη Φλόριαν Γκάλενμπεργκερ.

Η ιστορία μάς πηγαίνει στο 1973, όταν αμέσως μετά το πραξικόπημα του δικτάτορα Πινοτσέτ στο εν λόγω στρατόπεδο μεταφέρθηκε ένας ευρωπαίος επαναστάτης, ο Γερμανός Ντάνιελ (Ντάνιελ Μπριλ), οπαδός του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Αποφασισμένη να τον σώσει, η αεροσυνοδός φίλη του (Εμα Γουότσον) αυτοθυσιάζεται μπαίνοντας ως εθελόντρια στην αποικία, όπου και ταλαιπωρείται αφάνταστα από τον Καλό Ποιμένα (Μάικλ Νίκβιστ), διοικητή του στρατοπέδου, και το πρωτοπαλίκαρό του, μια φανατική «καλόγρια» με κότσο, κοντές άσπρες κάλτσες και γυαλιά.

Ολη αυτή η ιστορία ενδεχομένως να ακούγεται ενδιαφέρουσα και πράγματι σε ορισμένα σημεία η ταινία κινεί την περιέργεια σαν ένα τουλάχιστον καλοφτιαγμένο θρίλερ με σωστές δόσεις σασπένς και αγωνίας. Το ντουέτο όμως των πρωταγωνιστών είναι άχρωμο και ο Δανός Μίκαελ Νίκβιστ κουραστικά προβλέψιμος ως Καλός Ποιμένας. Ειδικά ο Μπρουλ και η Γουότσον όμως είναι ανήμποροι να βγάλουν το πάθος που θα περίμενες να έχει ο ένας για τον άλλον υπό τέτοιες συνθήκες. Κρίμα, γιατί οι αυθεντικές εικόνες από την ημέρα εκλογής του Σαλβαδόρ Αλιέντε στους τίτλους αρχής σού ανοίγουν την όρεξη. Τελικά οι ηθοποιοί σού παίρνουν την μπουκιά απ’ το στόμα. Bαθμολογία: 2

Με αέρα αμερικανικής αισθηματικής κωμωδίας περασμένων μεγαλείων όπως τα «Απόρρητα της κρεβατοκάμαρας», με τον Ροκ Χάντσον και την Ντόρις Ντέι, η γαλλική «Ερωτας στα τυφλά» («Un peu, beaucoup, aveuglement», Γαλλία, 2016) του Κλοβίς Κορνιγιάκ. Η ταινία εστιάζει στις ανισόρροπες και φυσικά χαριτωμένες καταστάσεις που δημιουργούνται από τη στιγμή που μια νεαρή πιανίστρια με κοκάλινο γυαλί και κότσο (Μελανί Μπερνιέ) νοικιάζει διαμέρισμα δίπλα σε εκείνο ενός «γρουσούζη» δημιουργού γρίφων (Κορνιγιάκ). Αφού σπάσει ο ένας τα νεύρα του άλλου, ανακαλύπτουν ότι υπάρχει μια κάποια έλξη ανάμεσά τους αλλά αποφασίζουν να μη συναντηθούν ποτέ και να συνεννοούνται με τον τοίχο εμπόδιο. Κολλούν τα κρεβάτια τους στον τοίχο, μοιράζονται χαρές, λύπες, ακόμη και τραπέζι στο οποίο καλούν τους φίλους τους. Το μόνο που δεν κάνουν είναι σεξ, παρότι είναι προφανές ότι και οι δύο το χρειάζονται. Ολα αυτά σε μια συμπαθητική κωμωδιούλα της σειράς που σου δίνει το περιθώριο να περάσεις καλά και φυσικά να την ξεχάσεις αμέσως.Bαθμολογία: 2

Ενα φόρεμα μπορεί μεν να αλλάξει ριζικά την εικόνα μιας γυναίκας, όπως ακούμε και βλέπουμε στη «Μοδίστρα» («The dressmaker», Αυστραλία, 2015), όμως ακόμα και μια ηθοποιός όπως η Κέιτ Γουίνσλετ δεν μπορεί να σώσει μια ταινία από το φιάσκο, όπως ακριβώς συμβαίνει με την ίδια ταινία. Ενοχλητική σαν κουνούπι το οποίο δεν σε αφήνει να κοιμηθείς, η ταινία της Τζόσελιν Μούρχαουζ είναι μια κακή επίδειξη στυλιζαρίσματος, με τη Γουίνσλετ στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των κατοίκων του αυστραλέζικου χωριού της καταγωγής της στο οποίο επιστρέφει ως μοδίστρα.  Ακόμη και από πλευράς ιστορίας το τι έχει συμβεί στο παρελθόν της μοδίστρας και τώρα θέλει να εκδικηθεί παύει από κάποια στιγμή να μας κινεί την περιέργεια σε τούτη την κακόγουστη πινακοθήκη αλλόκοτων προσώπων που ούτε καν γέλιο μπορούν να σου προκαλέσουν. Συμπρωταγωνιστούν οι Χιούγκο Γουίβινγκ, Λίαμ Χέμσγουορθ και μια αγνώριστη Τζούντι Ντέιβις στον ρόλο της «τρελής» μαμάς της Γουίνσλετ.Bαθμολογία: 1

Στα τελευταία «Χελωνονιντζάκια 2» («Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows», ΗΠΑ, 2016) του Ντέιβ Γκριν τέρατα χρησιμοποιούν την τηλεμεταφορά για να υποτάξουν τον πλανήτη. Τα τέσσερα μεταλλαγμένα Χελωνονιντζάκια της Νέας Υόρκης με τα ονόματα ζωγράφων έχουν βέβαια διαφορετική γνώμη. Ανάμεσα στους αμέτρητους αντιπάλους τους αυτή τη φορά θα βρούμε έναν μεταλλαγμένο ρινόκερο και έναν φακόχοιρο. Αφεντικό τους πάντα ο σοφός μεταλλαγμένος αρουραίος. Εν ολίγοις, μία ακόμη περιπέτεια σούπερ φαντασίας και ανοησίας που αναπαράγει τα ίδια και χειρότερα καλαμπούρια με την προηγούμενή της. Είναι τόσο άσχημη ταινία που μπροστά της τα «Χελωνονιντζάκια» είναι όμορφα. Μάλιστα, προβάλλεται και σε 3D, σύστημα το οποίο συνιστώ γιατί αν βγάλετε τα γυαλιά θα τα βλέπετε θολά και έτσι η ταινία θα είναι λιγότερο ανυπόφορη. Πρωταγωνιστούν οι Λόρα Λίνεϊ, Μέγκαν Φοξ, Γουίλ Αρνέτ.Bαθμολογία: 0