“…Παρακαλέσαμε τον μίμο των φωνών, που καταγόταν από την Οξφόρδη τα Αγγλίας, όμως είχε επισκεφθεί το σχολείο του Λάντσχουτ και είχε εργαστεί ως επιπλοποιός στο Μπερχτεσγκάντεν, να μην επαναλάβει στο Κάλενμπεργκ το πρόγραμμα που είχε παρουσιάσει στο Παλαί Παλλαβιτσίνι για το Σύλλογο των Χειρουργών και μας είχε ενθουσιάσει, αλλά να μιμηθεί εντελώς διαφορετικές φωνές, πράγμα που αποδέχθηκε. Πράγματι, ο μίμος των φωνών μιμήθηκε στο Κάλενμπεργκ εντελώς άλλες, κατά το μάλλον ή ήττον, διάσημες φωνές από ό,τι στο Σύλλογο των Χειρουργών. Είχαμε τη δυνατότητα να εκφράσουμε διάφορες επιθυμίες, που ο μίμος των φωνών ικανοποίησε με μεγάλη προθυμία. Όταν όμως στο τέλος του προτείναμε να μιμηθεί και τη δική του φωνή, μας απάντησε πως αυτό ήταν αδύνατον…”
Από τη συλλογή ιστοριών του Thomas Bernhard « Ο μίμος των φωνών» σελίδα 9-10,
Εκδόσεις Άγρα, Μετάφραση: Αλέξανδρος Ίσαρης, πρώτη έκδοση 2000.
Το βιβλίο είναι τυπωμένο σε πολυτονικό σύστημα.
Επιλογή κειμένων: Ζωή Καπερώνη