Όταν το Σεπτέμβριο του 1990 ο Ουμπέρτο Έκο έγραψε στην Espresso το περίφημο σημείωμά του με τίτλο «Δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο» του χρεώσανε κάτι που ποτέ δεν εννοούσε.
Απομονωμένος σε ένα μικρό νησί (στα νησιά Φίτζι) και μακριά από ανούσιες ειδήσεις μηδαμινής χρησιμότητας, ο Ουμπέρτο Έκο τόνιζε ότι η ποιότητα, η αξία και η εγκυρότητα της ενημέρωσης για τον αναγνώστη μπορεί να επιτευχθεί όταν η δημοσιογραφία αποκοπεί από το λώρο της ματαιοδοξίας της και επικεντρωθεί στις ουσιαστικές ειδήσεις. Την εποχή που δεν υπήρχε διαδίκτυο ο Έκο είχε ως μόνον μέσο ενημέρωσης ένα τετρασέλιδο εφημεριδάκι.
Από εκεί διάβαζε τα νέα από τον Πόλεμο του Κόλπου. Μεστά, ουσιαστικά. Τότε κατάλαβε ότι τον Αύγουστο που όλοι πάνε διακοπές τα media γεμίζουν με ανούσιες ειδήσεις. Αλλά και γενικότερα γεμίζουν με άχρηστες πληροφορίες.
Θα προτιμούσε να μπορεί κάθε μέρα να ενημερώνεται από ένα σύντομο ανάλογο εφημεριδάκι παρά να δέχεται τον ορυμαγδό των πληροφοριών. Φανταστείτε ότι αυτά τα έγραφε όταν ακόμα δεν είχε εφευρεθεί το facebook και τα άλλα κοινωνικά δίκτυα. Ο Έκο έθιγε λοιπόν με αυτή την πολυδιαφημισμένη πρόταση («Δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο») την ποιότητα της ενημέρωσης. Η κριτική απευθυνόταν στους δημοσιογράφους- γιατί ειδήσεις υπάρχουν πάντα.
Ίσως το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει και για τα βιβλία. Δεν υπάρχουν βιβλία μόνον για το καλοκαίρι, εύπεπτα και ευχάριστα. Υπάρχουν μόνον τα καλά βιβλία.
*Από τη στήλη Άρθρα του http://www.oanagnostis.gr/
