Πάμε σινεμά; Οι ταινίες της εβδομάδας (27-8-2016)

Οπως παλαιότερες ταινίες του Αλεν, το «Πορφυρό ρόδο του Καΐρου», οι «Μέρες ραδιοφώνου», οι «Συμφωνίες και ασυμφωνίες» και τόσες άλλες, έτσι και το «Café Society» μάς μεταφέρει πίσω στο παρελθόν αναζητώντας με νοσταλγία περασμένα μεγαλεία όπως εδώ το Χόλιγουντ και η Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1930.

Τέλεια φωτογραφημένη από τον σπουδαίο Βιτόριο Στοράρο (του αξίζει ένα ακόμη Οσκαρ!), η ταινία «παίζει» ανάμεσα στη φωτεινότητα του Λος Αντζελες και στη μουντή ατμόσφαιρα της συννεφιασμένης Νέας Υόρκης με παλμό έναν μυστηριώδη, άνισο έρωτα ανάμεσα σε δύο νεαρούς, τον Μπομπ (Τζέσι Αϊζενμπεργκ) και τη Βερόνικα (Κρίστεν Στιούαρτ). Εκείνος, στο πλευρό του θείου του (Στιβ Καρέλ), διάσημου ατζέντη αστέρων, αναζητεί την επιτυχία στο Χόλιγουντ έχοντας αφήσει πίσω του τη γενέτειρα Νέα Υόρκη. Εκείνη εργάζεται για τον ίδιο εργοδότη, μόνο που είναι και ερωμένη του.

Μυστικά και ψέματα, έρωτες και προδοσίες, μόνο που η ζωή ακολουθεί τη δική της ατζέντα, όπως ακούμε σε κάποια στιγμή φιλοσοφικού στοχασμού της ταινίας από τον ίδιο μάλιστα τον Αλεν, που εδώ είναι και αφηγητής, χωρίς όμως να εμφανίζεται.

Το πάντα ιδιαίτερο (και ποτέ κραυγαλέο) χιούμορ του, που εδώ έχει και έντονο κινηματογραφοφιλικό στοιχείο με βιτριολικές (και μη) αναφορές σε διάφορους σταρ της εποχής (Γκάρμπο, Λαμάρ, Βαλεντίνο, Κούπερ, Φλιν κ.ά.), έρχεται, όπως πάντα, σε αντιδιαστολή με τη βαθιά μελαγχολία μέσα στην οποία είναι βουτηγμένη και αυτή η ταινία, η οποία τονίζει ότι ο αληθινός έρωτας αφήνει για πάντα το αποτύπωμά του, ακόμη και αν οι συνθήκες τον έχουν «σκοτώσει».

Το χαστούκι που ο Μπόμπι θα δεχθεί στο Χόλιγουντ θα τον στείλει άρον-άρον πίσω, στη Νέα Υόρκη, που δεν θα έπρεπε να είχε αφήσει ποτέ. Εδώ ο ήρωας ταυτίζεται 100% με τον δημιουργό του, στον οποίο η φανφάρα του Χόλιγουντ δεν άρεσε ποτέ και για τον οποίο η Νέα Υόρκη είναι τόπος ιερός.

Εκεί άλλωστε θα διαπρέψει ως μάνατζερ του «Cafe Society» που διατηρεί με τον αδελφό του (Κόρεϊ Στρολ).

Οπως είχε ξανακάνει στις «Σφαίρες πάνω από το Μπρόντγουεϊ», ο Αλεν βουτά με όρεξη και στον κόσμο των γκάνγκστερ με σκηνές βίας που, ΟΚ, δεν λέω ότι θα ζήλευε ο Μάρτιν Σκορσέζε αλλά σίγουρα θα τον έκαναν να χαμογελάσει. Βαθμολογία: 3 1/2

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στο δικαστικό δράμα μυστηρίου «Συνήγορος υπεράσπισης» («The whole truth», ΗΠΑ, 2016) της Κόρτνεϊ Χαντ είναι ότι δεν αντιλαμβάνεσαι πως τον βασικό γυναικείο ρόλο κρατά η… Ρενέ Ζελβέγκερ. Χρειάστηκε να περιμένω στους τίτλους τέλους ώστε να αντιληφθώ ότι η χήρα του δολοφονημένου Τζιμ Μπελούσι στην ταινία δεν ήταν η μαμά της Νταϊάν Κίτον αλλά η διάσημη Μπρίτζετ Τζόουνς που έχει μεταμορφωθεί σε… τρομακτικό επίπεδο! Ο Κιάνου Ριβς, που αντιθέτως δεν έχει αλλάξει καθόλου από την εποχή του πρώτου «Matrix» (σε σημείο επίσης τρομακτικό!), αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός νεαρού (Γκάμπριελ Μπάσο) που κατηγορείται για τον φόνο του πατέρα του (Μπελούσι). Το πρόβλημα για τον δικηγόρο είναι ότι ο νεαρός δεν λέει με τίποτε να ανοίξει το στόμα του, με αποτέλεσμα να μη βοηθά καθόλου τη δουλειά της υπεράσπισης. Το ερώτημα είναι γιατί και αυτό το μαθαίνουμε σιγά-σιγά μέσα από φλας μπακ και την αφήγηση του δικηγόρου. Παίρνουμε μάλιστα αρκετά στοιχεία για την υπόθεση, η οποία κρύβει μια μεγάλη ανατροπή που θα εκπλήξει όσους δεν τη μυριστούν (όπως συνέβη με εμένα). Στη δεύτερη κινηματογραφική ταινία της μετά το «Παγωμένο ποτάμι», που οδήγησε την ίδια ως σεναριογράφο αλλά και την ηθοποιό Μελίσα Λίο στις υποψηφιότητες των Οσκαρ, η Κόρτνεϊ Χαντ υιοθετεί πολύ καλά και συνειδητά την τηλεοπτική πείρα που ενδιαμέσως απέκτησε από τη σειρά «Νόμος και τάξη». Ο «Συνήγορος υπεράσπισης» είναι τηλεόραση της παλαιάς σχολής (θα μπορούσε να είναι ένα επεισόδιο του «Μάτλοκ»), μια ταινία φτιαγμένη για να ψυχαγωγήσει όσους αγαπούν το είδος της αλλά και να ξεχαστεί αμέσως μετά. Βαθμολογία: 2 1/2

Με την «Ομάδα αυτοκτονίας» («Suicide Squad», ΗΠΑ, 2016) ο Ντέιβιντ Αγερ, που έχει στο ενεργητικό του το αντιπολεμικό αριστούργημα «Fury», ανέλαβε να συγκεντρώσει την αφρόκρεμα από τα… σούπερ «τομάρια» των κόμικς της DC Entertainment, να τα χώσει σε μια ταινία και να τα μετατρέψει σε μια ενιαία δύναμη ικανή να υπηρετήσει την αμερικανική κυβέρνηση. Μια αποστολή αυτοκτονίας, λοιπόν, με στόχο να εξολοθρεύσει την απειλή που έχει φέρει τον πλανήτη σε κίνδυνο. Για μία ακόμη φορά η υπερβολή κινεί τα γρανάζια μιας σούπερ διασκεδαστικής περιπέτειας, για όσους τουλάχιστον συμπαθούν το είδος που το «Suicide Squad» αντιπροσωπεύει (στους οποίους προσωπικά δεν ανήκω).  Ανάμεσα στους σούπερ κακούς θα βρούμε τον άσο στο σημάδι Deadshot (Γουίλ Σμιθ), τον πυρομανή Ντιάμπλο (Τζέι Χερνάντεζ) αλλά και τη Χάρλεϊ Κουίν (Μάργκο Ρόμπι), που θυμίζει λίγο Νάνσι Σπέργκεν, η παρουσία της οποίας δικαιολογεί την παρουσία του θρυλικού Τζόκερ στην ταινία. Ο Τζόκερ που έχει τη μορφή ενός εκτός εαυτού Τζάρεντ Λέτογουστάρει τρελά τη Χάρλεϊ και τη θέλει δική του, γεγονός που ενδεχομένως να δημιουργήσει προβλήματα στην αποστολή αυτοκτονίας. Και ο Θεός βοηθός, δηλαδή… Βαθμολογία: 1 ½

Και έτσι φτάνουμε στον Τζέισον Στέιθαμ, τον βρετανό μασίστα που σπάει στο ξύλο όποιον τον ενοχλεί και που στο «Μούτρο: Η επιστροφή» («Mechanic: Resurrection», ΗΠΑ, 2016) επαναλαμβάνει τον ρόλο του εκτελεστή Αρθουρ Μπίσοπ που είχε παίξει στο πρώτο «Mούτρο» (ριμέικ βίαιης περιπέτειας των 70ς με τον Τσαρλς Μπρόνσον). Ο Μπίσοπ είναι ο καλύτερος εκτελεστής του κόσμου, ο οποίος όμως έχει αποσυρθεί στο Ρίο ντε Τζανέιρο και θέλει την ησυχία του. Οχι μόνο δεν τη βρίσκει αλλά ερωτεύεται την Τζέσικα Αλμπα, η οποία με τη σειρά της θα πέσει στα χέρια ενός άλλου κακοποιού (Σαμ Χέιζελντιν) ο οποίος εκβιάζει τον Μπίσοπ με στόχο την εξολόθρευση των ανταγωνιστών του (ανάμεσα στους οποίους και ένας Τόμι Λι Τζόουνς-καρικατούρα). Στην ουσία, η ταινία είναι μια συρραφή έξυπνα σχεδιασμένων δολοφονιών, με αποκορύφωση μια σκηνή σε μια πισίνα της οποίας ο πάτος «βλέπει» όλο το Σίδνεϊ της Αυστραλίας! Από σημεία γυρισμάτων ανά τον πλανήτη άλλο τίποτε το «Μούτρο».  Εχει επίσης σκηνές στην Μπανγκόκ, στη Βάρνα και αλλού. Καλές διακοπές έκαναν τα παλικάρια, δεν λέω! Βαθμολογία: 2

* «O τελευταίος αυτοκράτορας» (The last emperor, Αγγλία / Κίνα / Ιταλία, 1988) τουΜπερνάρντο Μπερτολούτσι. Η ιστορία του τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας Που Γι, από τη στιγμή της γέννησής του ως τη λυπηρή πτώση του ύστερα από την Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο Τσε Τουνγκ. Ταινία-θρύλος και κατά πολλούς το πιο ολοκληρωμένο έργο του σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι («Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι», «Τσάι στη Σαχάρα»), ο οποίος δημιούργησε ένα πολύωρο συναρπαστικό θέαμα με πυρήνα μια αδύναμη ψυχή: εκείνη του βασικού προσώπου της ταινίας, αυτοκράτορα Που Γι (ο Τζον Λόουν σε ρόλο ζωής) που, όπως τελικά φαίνεται στο φιλμ, υπήρξε άτομο ευπαθές λειτουργώντας περισσότερο σαν πιόνι των κολάκων του. Προτάθηκε για εννέα Οσκαρ και τόσα κέρδισε, γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Κίνα ύστερα από ειδική άδεια και σε έναν ρόλο εμφανίζεται ο Ρουίκι Σακαμότο, συνθέτης του μουσικού σκορ. Ο βετεράνος Ουαλός Πίτερ Ο’ Τουλ υποδύεται τον δάσκαλο του Που Γι. Βαθμολογία: 3

* «Εγκλημα στον Νείλο» («Death on the Nile», Αγγλία, 1978) του Τζον Γκίλερμιν. O Πίτερ Γιούστινοφ ενσαρκώνει για πρώτη φορά τον διασημότερο ήρωα της φιλμογραφίας του, τον διάσημο βέλγο ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό, που στην Αίγυπτο αυτή τη φορά αναζητεί τον δολοφόνο που δρα πάνω σε ένα κρουαζιερόπλοιο. Σπουδαίο το συμπληρωματικό καστ, με τους Μάγκι Σμιθ, Μία Φάροου και Ντέιβιντ Νίβεν ανάμεσα σε άλλους. (Αγγλία) Βαθμολογία: 3